ضیا نصرت

نـغوږ اِک شِچ خو سازېن لۈم خوبݑ تورد

خـوسازېن ات خـورازېن لـۈم خوبݑ تورد

ڎو تعریف اس تـو څېمېن لۈم خوبݑ تورد

کـو چِس یـکبار ترۈد لـپ بـے قــرار اُم

پـِنویـدت سهڨـځ لُق ات چود ات مو مجنون

مـویوښک دریـا جـناوتیزد ات مو دل خون

تـوعشـق انـد اُم کِلـۈل سُڎج ات جگر خون

کـو چِس یـکبار ترۈد لـپ بـے قــرار اُم

تـو ځـیمـین تهـر اچهݑ بـونج مس بـکـار نست

بـغـیر تـند هـر تـو دل غـیـر از مــو یـار نست

تـو جـهـت غـیر از مـو کس مـجـنون زارنست

کـو چِس یـکبار ترۈد لـپ بـے قــرار اُم

خـو سـیڨدیـن تیر خوغـونـجین کـن تو ایـتک

خــو فـرق تـیر چیز اڨـیـن دیـڨ ڎهـڎه قیـتک

تـو مـهـک تـیـرسـفـځ اتــه قـطار گـه ځیمک

کـو چِس یـکبار ترۈد   لـپ بـے قــرار اُم

هـوس” کاشانی” یـنـد ڨـود تــر تــو شـنـدین

درازیــن عمـر انـســــان دهـڎ تـــو بــهیـــن

ځـرهـنـگ تـعـریف کـنم وز دیــڨ تــو ځیـمیـن

کـو چِس یـکبار ترۈد لـپ بـے قــرار اُم

۱۵ دسمبر ۲۰۱۹

یا نور مولانا کریم

تــقـدیـر مـن آن ســرحــد آداب ندارد

در وصــف رهـبرئــیــــت اگــر تاب ندارد

تا کون و مکان شام و سحر حمد تو گویند

چشم نـگـران حـیرت من خـواب ندارد

چـشمی کـه بود آئـیـنه نـور تـجـلات

خورشـید نمیـداند و دریـاب ندارد

در موجـه تـحقیـق تـو ای خالق ابحار

هـر کس جگـر یونس سـیلاب ندارد

ما گمشده راهان بیـابان تو هستیم

زین هیچ شدن ، در همه ایجاب ندارد

*****

تـو ڨے یـت پیــکے شـراب ڨِــد ات بـرئزم تــو قتیر

وُز دے جهت لۈم یم مو قلب ڨا گـه سِڅ نـر پے تو گیر

ای مـو شیرین یـے هـوس یـست مم دنیا تے گـه موند

اِک وے روزاس مـو څه تاید رهنگ زِبُڎجِن لۈ خـیر

وُز یـد اُم صـاف پـے تـو خیزات تـو رِڅیݑے دگـه جــا

لـۈ وُز اُم سـُڎج گـه صیاد تـو پے کـو یت نـخـچـیـر

تـو-ت خـو فېشن چو خو سَتت پے وے سورهج تـو روۈن

فکـه ڎِېون گـه تـو جهت سـُت هر چهی ڨـودے نیر

مردمـېن گهـپ نغوښـت ات خـو مویت لۈد تو ڨِـرا

وے بـشهندعشق رنوښت ات خـودے جهت ات مـوچوپیر

آدم انــد عشق ڨِـد ات عقل ڨِـد ات دوســݑ فـهــم

تـو مِغوند مه ڨېـد اچݑ مات چود خو عشق اند گـه اسیر

اس” نـصـرت” ات تــو خو عشق اند چـود پے کـو آوره

مثل فـرهـاد یــو شــیرین تـو غــم اند لـپ دل گیــر

۱۲ دسمبر ۲۰۱۷

آن دل آرام از دل غــمـدیــده ام پــــر مـیکشد

دسـت من در گردن او هم نزد کی باز او سر میکشد

جـسم جانـم آن بـهـار حــالا بــه خـود پـیـچده است

بـر رخ زردم هـمـیش در خــواب خـنـجـر مـیـکشد

چـهـره زیـبـا او در قـاب قـلبـم ام جــا گـــرفــت

از او نـوآبـاد اشکاشـم چـه گپ های سراسر میکشد

گــر چــه قلـبم غیـر او شـاهدخـت تـا کنون نخواست

لـــب اگـــر پــاس ســخـن دانــد مــکــرر میکشد

از مـحـبـت مـیـزنم پــیـوند دوســتـی بـا او مــن

در پس این پرده قلبم آن دل آرا کـی سـرو بر میکشد

خـویـش یــاران بـهـارم ســیـنه چــاک از دست مـن

آخـر ایــن عشـاق او بــر چـــشـم داور مـیـکـشد

چـهـره زیـبا آن شــیرین همیش اســت در دلــم

کـی رســد روزی کـه “نصرت”بـاز او در بر میکشد

۱۰ دسمبر ۲۰۱۹

وُز تو عشق اند اُم اه شیرین لپ پرېشۈن اُم غلݑ

یـم مـو سینه تورد سـپر در تیر مـژگۈن اُم غلݑ

دهـڎ تو تئر څېمېن بهارا نرمو حالېن چوږج خراب

وُز وے روزم دېڤ څـه وینت سـر در گرېبۈن اُم غلݑ

تو-ت گـه لیلی رهنگ تے تهم در ناز تمکینت څـه نیسڅ

وز گـه مجنون بے کهل ات پاڎ در بیـه بۈن اُم غلݑ

وُز څـه ڎاد اُم تر تو دۈم فهمت اُم تو عشق دهرڎ لپ خراب

نُـر خو جۈن دهـک اُم تـو عشق اند خیلے حیرۈن اُم غلݑ

جۈن دهک چیـداو لـپ قـین زندگے سۈد لادرک

در حسابے زندگانے یت قول بـه وجدۈن اُم غلݑ

وُزخوجۈن ات جسم فدای اُم دېڤ تو تئـرڅېمېن تـےچود

 دیـن جۈنۈن نر تـو فـهـم تـا دادنے جــۈن اُم غلݑ

موند مو عمر اند دۈند هوس یکبار تو یاس اُم تر سفر

فــارغ اُم اس مکتب عشق قهـر تـوفۈن اُم غلݑ

نوبهار ات غنچه پائیز یسـت تهـم در چـمن

سـفره-ی-اُ م آخر خو جان پاک نفس انسۈن اُم غلݑ

وُز خو قلب اُم تخت تورد چود تو سٲو تر فک طرف

نُـر تو عشق اند فک دے فهمت شهزاده خُږنۈن اُم غلݑ

از تو کهل اند تا گه هر پاڎېڅ یے چیز توند کهم نست

وُز خو شعرېن اند اه شیرین از تـو عنۈن اُم غلݑ

نـرفکݑ فهمېن مات تو ییوِکݑ جان ات ڎو جسـم

وُز خو جۈن اُم چود فدای تو دے فهم در عد پیمۈن اُم غلݑ

“نصرت” ها تۈنېڅ نه موږج تو ت ییوِکݑ تهم اروے دل

غــیر تـو نـست ار وے دربار ات غزلـ خۈن اُم غلݑ

۹ دسمبر ۲۰۱۹

نـگـاه مسـت شـهلائی چـه مـیـگـه

خــرام تـنـد صـحرائی چـه مـیـگـه

سـراسـر عـطر خیـزو مشـک بـیـز است

نـظـر کـن زلـف خـرمـائی چـه مـیـگـه

۸ دسمبر ۲۰۱۹

نـازنین خُږنـۈنے لـۈڤداو تـونـد تـو زېـب

گـل قتـیر باغ انـد نیسـتاو تـونـد تـو زېـب

از فـکـݑ خـشـرویے زارت کِــن یـقـیـن

نــر مـے سـور اندیـر نیستاو تـونـد تـو زېـب

زنـده گے نـدیـر از تـو مونـد لـپ خـواهـښېن

اس دلـ ات جۈن ژیـوج مـو چـیـداو تـونـد تـو زېـب

نـست تـو رهـنگ تـیـر نـازنین ات خـهـږ زار

نـر خـو عشـق اندیـر مـو زیـداو تـونـد تـو زېـب

تـوت خـوبـݑ گـل از تـو نسـت گـل بــهـتـرین

هـر بـهـار انـدیـر ښـکفڅـتاو تـونـد تـو زېـب

از خـو مـهـک “کاشانی” ڎر انجهڤ نـر وے ڎوست

نـهـرم نـهرمـک تـر و چـیښـتاو تـونـد تـو زېـب

۵ دسمبر ۲۰۱۹

خــلـوت مــن خـیـال تــوســـت،

جـان تـنـم فــــدای تــوســــت،

دیـــده در انتــظار تــوســــت،

مـــن ز تــو مســت میـشـــوم،

۴ دسمبر ۲۰۱۹

وے غم اند نُر وُز څِرَفڅ اُم یـه تـه استایل کِښت به ناز

چسپ پتـلۈن ات بـلوزات ڎیـد کمربند کِښت خو ساز

وُز وم عشق اند نُـر مریض ات ڎېون ات قین ات ضعیف

یه نه کِښت پروات پارک تر پارک هر ښهب ڎید خو گاز

 مـوند مو دل وم جهـت څِرفڅت ات آه سر لپ بے شمار

دۈن تــوۈن رېڎج مـوند سجده یاُم وم ارد بعـد اس نماز

یـه ڎاد قـول مات تو یٲم ڨرݑ ییوکݑ جۈنت ڎو جسم

چـود شیطان وم جدا بعد سُت فکݑ افشا گـه راز

شِچ گمۈن کِښت یه مهتاب وُزاُم بی نـور زمـیـن

نُـر پے وم خېز نسـت اجازه کهی خیر ڎید مـرد جواز

نُـر مریض اُم فُد دے جهت لۈ ڎېوِن اس وم ســخـن

گـر دے نی مئست نُر دے خیر اند هر زمین بیکارتـه ژاز

ای ” نصرت” اس وم تـو لهک یه اس تو چـودے در بدرد

تـوردے ڎاد قینݑ جواب ات دیگـرېن ارد سَـت بـه ناز

اول دسمبر ۲۰۱۹

کـنـج قفـس مـیارا پـرواز مـن بـلند اســت

در ارج عـشق پـویـان نـی دام نی کمند است

از آه سـیـنه بنـدان بی کیـنه بر گـذاریـد

فـریـاد تــنـد دارد آن نـی کـه بـند بند است

در حلـقـه فـقیران بـی چـرت باید آویخـت

مـاران حلقه فقر هـر گوشه بی گزند است

بـا خـود چـه مـی خـرامی در دامن محبت

آخر ز خـود سرآید هـر کاو درین روند است

بـی ریشه گـل نخیزد هــر شــاخ آرزو را

گل پـروری نـداند هـر آنـکه گل پسند است

پـاک از شـرنگ پـستی می سـاز جام هــــستی

یـک جرعــه بـا تأمـل بـر گـیـر شهـدو قند است

مـیخـانه دل ای دوســت در هــای بـــاز دارد

ســاقی درین ولایـت دلــدار ار جـمنـد اســت

” نصـرت” مـکان عشــاق تا لا مـکان کشـیدند

کـانـجـا زبـان ادراک بــا هــر کــنایـه بند است

۲۹ نومبر ۲۰۱۹

ضــیأ نـصـرت تـــو چیز ارد دسگـه کــارے

پــــے هــر لــوده یت پدر لعنت خو یـارے

خُبݑ چـِس اعتبار نست هر چـے یت وینـت

تـو دهـم تـیر گهـپ کِن ېن پینځ ات څــڨارے

شــکر مـولا ره لۈم زور نسـت یـےچے ندݑ

اگــر نـَـی زیــڎج ســٲو اُم یــا فــرارے

خـــڎای شـکر تورد ڎاڎج ات نـر فکـݑ مرد

دے جـهـت وهــڎېن پـے مـوندیـر زار زارے

نـفـر لـۈڨـد امـر کے کـهل تورد ښِچـند اُم

اگــر اسـتایـلے ڨـېد یا ښـیج یــو قـــارے

یــــے اورت یــه لپَـݑ بـېـچــاره مـخــلوق

چــے زیــد یــه اس خـو نُـر ښا خیـرتــه دارے

وم ارد لۈڤېن”ضیأ” کِـښـت از تـو غېـبت

خـو یــه مظـلوم وعغـداو کِښـت گــه جـارے

نـمـۈ کِــښـت ات فـغۈن کِښت ات فـَـنـه کــار

امــا وُز دۈنـد تـــه لۈم مـهش خـېز قـــرارے

“نصـرت” ارد مـس اچݑ مهکېـت خو برزین

خــرابــات انـد وے شعــرېن دســگــه جــارے

۲۸ نومبر ۲۰۱۹

تــوصـیـف تــو را کـنم جـمیـلـہ

اما چـه کـنـم تــو بــی وفائی

کـی میـشـه خـدا بــرم وسیلـه

بـر این دل غـــــم زده دوائـی

تـــو لایـق یــک سـجـود هستی

عـشـق مـره از وجـود بــستی

از پـیـش مـه زود زود جـسـتی

گـفـتی تـو غـریب و هـم گدائی

تــو زیب مجالـس و مــحافــل

با لـهـن خوشـت بخوان تو خوشکل

یـکـبـار شــنـوا شـوم مــه از دل

دیـــوانـه دلــم ره تــو خـــدائـی

گـر فـاشـتر از هـمـیـن بـگـویــم

تــو را ز فـرشـتـه هـا بــجــویـم

یـکبـار دگــر تــو را بـبــویــم

مـن حــاجــی کـعــبه ای ریـائـی

سـلطـان دلــم تـــوئـی جــمـیــله

خـون می چـکـد از بــری دو دیده

یـکـبار بــنــگـر قــدم خـمـیــده

کـی مـیشـه گـنار مـن بـیـائــی

“نصرت” شــده عاشـق تو از پـیـش

در بــاره تــو نــوشــتـم و بـیـش

دیـگر نـکنی از عـشق دلـش ریــش

چـشمـش بـه رهـــت چـوقـت بیائی

۲۷ نومبر ۲۰۱۹

آخــر تـه ښـــا تـو جـور مـو تیر پُـر دوام سۈد

یـم قـلب گـه مـس گـمۈن وے وخت ارد ته جۈم سۈد

تــو-ت اس اول خـوبـݑ مـو چـود دس عاشـقت ضعیف

شِچ مه تے دهـک ڎو بـه خـو شیـرین مو کام سۈد

سُڎج اُم پے ښاج غهـڅ ڤاگـه پول جهت خو کِښت تبا

لـهک مـو چـود گمۈن تـو وُښ تـر ڎو ســۈم سۈد

هـر چے ند پـول څـه ڨېد فکـه غـهڅېن وے تر زبا

یـو باد گارد ات سـکرتر اتــه یـو غــلام سۈد

مـونـد یـو اول بشـهـند ڤُد ات وم رفـیق لـۈد

بـے پول اچـݑ تـو مهک وے تـیر کـار خـۈم سۈد

بـعـد از وی گـهپ نِست وم احـوال تـا نُرېڅ

پـول جهـت تـاید گـمۈن یگۈن ارد تـه رام سۈد

پـولـدار تـه کِښـت عـیش خو زبایـرد تـه ڎیـد جواب

سۈد یـه تـبات گـهپ گـه تـه تـر خـلـق عۈم سۈد

عـشـق اند نه رېـڎج مجال “نصرت” نُـر تو فـکر کِـن

پـول جـهـت پے هر چـے یِگه تے نُـر هـم کلۈم سۈد

۲۴ نومبر ۲۰۱۹

وُزاُم خـوڎم وینت لـیـدوش ڨُڎج موند مو اسـتاد

شــراب خــیـد ات وے شـعرین چــود اُم وُز یــاد

لـــیــدوش وُز واقـعـیت زهـــم اس تـــو الــگو

تــو دســتور ښــادگــر نـسـت آدمـیــن زاد

تو یـت کـلبـک درون طــاقـهـݑ هــمېـښـــه

نِـڨِـشتت شـعـرخـو چـود ات غهڅ تــو فــریاد

تــو تأریـخ اُم څــه ښئـید تـأریخ خُــږنــۈن

درون انـد نـسـت تـو دســتـور دســگـه دلشـاد

مـو دل نــر عـاشـق ات قـین ات لـیـدوش لـۈڨد

وے مــسلک مـس مـو دسـتور ڨـېـد یـگــه خــاد

“ضیأ” ســوڎج نر تـو تـیـر عـاشــق لــیـدوشـاه

امـا افـسـوس جـهلدت ســـُت تــو بــر بــاد

۲۳ نومبر ۲۰۱۹

لبـانت طـعم انگـور است و خود اهـل بدخـشانی

فـدایت مـیشوم دلـبر کـه از خـوبـان شــغـنـانی

چـه مقبول و قشنگ هستی عـزیزم نیست مانندت

نـبـاشد جـوره ات شـاهـدخت کابل یـا سـمنگانی

لبت لعل و دو چشمت مݑل آهوی همان پـا مـیـر

کـه زنـدان بـرده مـارا خوش کلام و شوخ واخانی

گل اندامان درواز و پری رویـان اشـــکاشــم

ز دن در جسمم آتـش با دف و چنگ و غزل خوانی

نـگای یار فیض آباد کـه من را میبرد آن ســـو

ندارد صـورتـش را دخـتـر شـیراز و تـــهـــرانی

سـفر کردم به بلخ و غـزنه و هـرات و نمیـروزش

نـیافـتم مݑل هـمـتایی سفید پـوســتان مـنجانی

دوشـنـبه و عرب و مشهـد خاقان هــم دیـــدم

نـه در هـندو نـه در چـین ونه هـم در شهر سیستانی

سـیاه چشمان زیباکی کـه از تن بـرده جان از مـن

گـرفتارم بـه حـسن و صورت و بـا خال پـیشـانـی

هـمان قـندول کشم و یفتل و تگاب و تـیـشکانش

حـلاکـم کـرده هـر شب بـالـبان مـست و خنـدانی

دل افــروزان ارگـو و درایـم یـا کــه ارغنـجـخـواه

ز نـسـل مـاه و خـورشـیدن و از اهـل خـراسـانی

هـمان شهـری بزرگی می کند رســوا مرا هر روز

بـه پیش آشــــنا و دوســت و دشمنـم بــه نـادانی

نـمـیدانم چـه رنـگی است آن گل دانــه های راغ

بــه یغـما بـرده دل های جــوان و پـیـر مـیدانی

“حکیمی” ترس دارد از تو دخـتر جـنـگ مـیخـواهی

بــه فــکرم داری قــصد کـشـتن من را به آســانی

۲۲ نومبر ۲۰۱۹

ضـعـیف و لاغرو مـخـروبـه و خراب شــدم

ز عشق تـو بـخـدا قط ره قـط ره آب شــدم

بـیا بـبـیـن غــم عشاق خــود تو ای شـیرین

ز غصــه هـای تـو ای نـازنـیـن کـباب شـدم

هـمیـشـه نام تو در هر غزل عزیز من اســت

نـوشــته بر سر هر یـک ورق کــتاب شـدم

تـوئی یـگانـه پـری چـهره در دلم هـــستی

ولـی ز عشق تو حـالا کـه در عــذاب شـدم

چـرا بـه زنـگ مه ارزش نمی دهــی تـو بهار

بــه گفـته های قشـنگ ات ببین بتـاب شـدم

بـیا بسـوی همین “نصرتت” چـو غمگین است

بـه زین اسـپ تـو ای نـاز نـیـن رکــاب شـدم

۲۱ نومبر ۲۰۱۹

خیال مـسـت آغوشم بهار است

دو چشمم بند چشمان نگار است

بیـا جانـم بگـویـم پیش گوشت

چرا؟ شیرین بـدن دل بیقرار است

۴ نومبر ۲۰۱۹

آبـشــاری موی تـو دلـبرده است

اطلسی بیروی تو دل برده است

تیـزی آبــریــت نیابم مصـــرع یار

مـصـرع ابـروی تـو دل برده اسـت

خواب می بیـنم کـه آیم سیرو دشت

چهار باغ طـوی تو دل بـرده اســـت

جـوی ها بسیار انـد در شـهر شـما

چـرخه های جـوی تو دل برده است

چیــست گفتــکوی مــرغان چــمـن

لـحـن گـفت گـوی تو دل برده است

۳ نومبر ۲۰۱۹

دوســـتـان این گل لالـه در کجا بود

شاهدخت پری خورد سـاله درکجا بود

در دشــت غزالـه میزند ســـم

این مســت غزاله در کجا بود

ای آهــو لب به کاســـه صـبر

ایـن کاسـه مـالـه در کجا بــود

ای بـهار کـجا چـنیـن خــــرامان

ایـن زیــور آلــه در کــجا بــود

تـو است بدل عــروس ســنگـین

ایـن ســوی شـلالـه در کـجا بـود

شد پـسـته دهان نصیب” نصـرت”

این پســتـه دو ســالـه در کجا بود

ای روفـت ز دیده خاک ســـاقی

ای گفــت پـیـالــه در کـجـا بود

اول نومبر ۲۰۱۹

در دلـم عکس رخ کیـست؟ چرا یادم نیسـت؟

این همـه دل زنی از چیست؟ چرا یادم نیست؟

اینکـه در خواب من آید بـه یقین شـیـرین است

پـس پریـچهره من کیست؟ چــرا یـادم نیست؟

کشتـه ام همچـو خزان زرد چو، پژمرده شدم

بی بهار من نکنم زیست؟ چــرا یادم نیـسـت؟

۳۱ اکتوبر ۲۰۱۹

گل ار کهـزار خو گلـدۈن اند خراب سُڎج

نه خیر وینت ات نه مئست نر ڨا کباب سُڎج

یـے چهی نـِسـت کِښت قلـمچـه نر وے دوسݑ

تو چِس دۈند جهـت سیاسـر بے حجاب سُڎج

گل اند ات فهمت وے قدر فهمتت خو نـهـن قدر

رزیـن هـر جا څـه تیــزد پیـڅ بے نقاب سُڎج

دے فهم “نصرت” جـهان تـیر وخت عــلم یݑـچ

دے جـهـت مـهر ات مـحـبت با کتاب سُڎج

۱۹ اکتوبر ۲۰۱۹

دېڤ خو غونجېن یېتݑ لهک

مو عشق اه جان خار تو مهک

قبــــول ســـٲم تو جان ارد

عــجـب دراز یــد تو مـهـــک

سـاقی کو مورد دهــک شراب

وم عشــق اندواُم در عــذاب

خـو جۈن بـه دل بـرئزاُم

مو حـال وم جـهت لپ خراب

ازۈد ازم وم اـرد سـٲم

نه کِښـت مو تـیـر اچَݑ رحم

حـلاو ڎاڎج مو زارڎ انــــد

رقیب خـیـز اند ڎیــد مو کهم

خـشروی تو جۈن ارد مر اُم

نـغـوږ خـو راز تورد ســراُم

ڎېـوِنے زارت مــو چــوږج

تو یۈڅ ، عشــق اند وُز پــر اُم

نالـهن تــه کِښــت اس ڎرے

تــو جــهت مــدۈم قــمبــرے

تُښــنه یے زار سـُڎج تو تـیـر

کـو سٲو وے خـېز اے پرے

۱۴ اکتوبر ۲۰۱۹

خود زبان شغنانی آهیئن هم فرهنگ ما

این زبان زندگی ناموس آرو ننـگ ما

صلح وعدت عزم استقلال ما پاینده باد

این زبان هم دفایی حفظ و حدو فنگ ما

از نیاکان این وطن را بازبان آموخته یم

این زبان کو صحرا کرد خاک و سنگ ما

باز زبان تاجکی شیرین صدا آید بگوش

این زبان مادران حلــه گویی شنگ ما

شاعران و عارفان گویند در این نظم و سخن

این زبان شعر و مهرو صوت سازو چنگ ما

ای نواسـی نهو” مولانا” میــرزا خوش کلام

این زبان پیرو برنا چهره او آژنک ما

خوش جهانی ملتی ما است در زیری زبان

این زبان و پرچم و ابنو نشان او رنگ ما

۸ اکتوبر ۲۰۱۹

شانــہ پرانک نست

من کـه طبیبم چــه دوایت کنـم

جان دل و دیده فدایـت کنـــــم

نور دیده خوش قدو باریک میان

وصف رخ و مدح ݑـنـایت کنـم

گر تو نیاید زرو در برک مــن

همچو می خویش صدایت کنـم

کی بشود من به وسالت رسـم

هرچـه بگویی تو برایـت کنـم

لعل رخت نیست جگر قیمــتی

هر چه بخواهی تو روایت کنـم

بهر تو ایجاد کـنم راز دل

رقص کنان قلب صدایت کنـم

گر تو بیایی بـه کنار وژمـه ام

دور مرو گر کـه صدایت کنـم

“نصرت” بیا در شب حنأ مــن

تو رقص بکن منم نگایت کنـم

۷ اکتوبر ۲۰۱۹

دیده دیده حسن مادر زاد تو

لحظه لحظه دل کند فریاد تو

جلوه جلوه پس قیامت می کند

آوه آوه قامت شمشاد تو

حلقه حلقه دام کردی زلف خود

وژمـه با چی ظلم استبداد تو

عالم عالم درد و غم دارم که نیست

اندک اندک رحـم در بنیاد تو

آی وای از پای در زنجیر من

داد داد از دست بی امداد تو

زنده زنده میــکشـی آخر” ضیأ”

مرده مرده میزیم با یاد تو

۵ اکتوبر ۲۰۱۹