نوروز علی همدرد

انجمن اجتماعی جوانان پامیر  در جستجوی شخصیت های فرهنگی و ادبی

نوروز علی همدرد

فرستنده: نوروزشاه همرزم

24 سپتمبر 2016

نوروز علی همدرد باشنده ناحیه چوگان تراشان ( ڎیرجید- به شغنانی) متولد سال ۱۳۷۲؛ نام پدرش نوروزمحمد و نام پدر کلانش نظر خدا می باشد. دوره ابتداییه و متوسطه را در متوسطه زادگاهش تکمیل نموده و دوره لیسه را در لیسه ذکور ویر  به پایان رسانیده است.

این جوان بعد از ختم صنف دوازده  و سپری نمودن امتحان کانکور شامل دارالعلوم عبدالله ابن عباس مقیم ولسوالی کشم بدخشان میگردد و در سال ۱۳۹۴ از آن نهاد تحصیلی سندش را بدست می آورد.

همدرد از خوردی علاقمند مضامین دینی بوده و بعد از ختم رشته علوم دینی در دارالعلوم فوق الذکر نیز کتابهای دینی و مذهبی را بیشتر می خواند.

در دوران مکتب  بیشتر موضوع اشعارش عاشقانه بوده ولی  مطالعه کتابهای دینی نظرش را تغییر داده بیشتر  گونه های شعریش رنگ دینی و مذهبی بخوده گرفته اند و به مناسبت های گوناگون مانند تخت نشینی مولاناحاضر امام، تولد امام زمان، میلاد نبی  اشعار خویش را می سراید و توسط دوستانش در محافل خوانده میشوند.

همدرد تحت تاثیر سروده های مولانا و ناصر خسرو می باشد و به زبان شغنانی و فارسی می سراید و تا فی الحال اشعار شاعران زیادی را استقبال نموده که در اینجا نمونه ی را که از نوروزعلی ثابتی استقبال نموده  ذیلاً تحریر می شود.

وینتم خو یار بدون مو یٿ تاید پی باغ چکر

ست یم مو وښ پکر

نزدیک مو قلب مو خون قتی سینأندی کښت تکر

ست یم وښ پکر

قیودم اه بې وفا تو خیالندی یم خراب

گوښت رأنگتی یم کباب

نأله نه قیوی هچگه مو نوْم تیر مو، با خبر!

ست یم مو وښ پکر

لوْدم وزم تو دأم تی چی یت اې صنم پی باغ

لأکن مو مأکی لاغ

تند نأله تویج تو وښ تو قتیر گأپ گه نست دگر

ست یم مو وښ پکر

لوْدم مو آه ندی سأر پڎسێت مأکی خلق بدل

عشقند مو مأک خجل

دس نأله صد گه غل تو جناو یوْره بی ثمر

ست یم مو وښ پکر

څوْندم خو دأرڎی دل چو یکایک ومرد بیوْن

یأ کأی لوْڤد اه جوْن

دوْندٿ ته لوْڤد کو مأ یه شچ همدرد پی مأش گذر

ست یم مو وښ پکر

دیگر

هوشیار باش جوان! جوانی دو باره نیست

در بین قوم حیات بدون گذاره نیست

هر چند که داری قوت بازو و پول و مال

این را بدان که گَرد ز یک اسپ سواره نیست

جز احترام به خویشتن و زیستن به خلق

دیگر علاج کار به تنهایی چاره نیست

سر را گذار به بالش و فکرت بجا بیار

ناخن ز گوشت خود همه وقت دور و پاره نیست

مثل تو صد جوان دگر داشتیم غیور

چون رفته اند جسامت شان درنظاره نیست

همدرد تو تا توانی بگو در اشعار خود

رخشنده هیچ سما جهان بی ستاره نیست

دیگر

ای صنم از جور عشقت من شکایت می کنم

قصه مهر و وفایت را حکایت می کنم

بعد از این من تا که هستم زنده در روی زمین

بی تو در هر کار دنیا من حماقت می کنم

گر تو بودی نزد من ای نازنین خوش لقا

هر چه از دستم بیاید از صداقت می کنم

گر مرا تنها گذاشتی در میان دشمنان

در میان دشمنان رسوایی عادت می کنم

پس نمان هر گز مرا در بین اشخاص کثیف

چونکه من بی وصل عشقت کی قناعت می کنم

در اشعار خود چنین می گوید همدرد غریب

یاد روی نازنین را تا قیامت میکنم

همدرد ته خږنوْنی لپ خشروی نڤشچ ات ید تگاڤ شعری وطن وضعیت لپ خشروی پرڎێوج.(تمثیل کرد)

خږنوْنی

دل خبٿ وېروْن اتأ، زارڎ تر خویٿ وېروْن چی چید

یوښک نه سوْد گیر ښڅ جناو، ات جسم گه ښا بې جوْن چی چید

بلبل از باغند چی تید ات باغبوْن تاقأ چی رېد

گل زیښتاو ارد چی یت ات ترک باغ باغبوْن چی چید

شوڎی انجوڤد جای گل بی زېبی چوږج باغ ات چمن

یاڅ درخت پهلندی ٿوْد ات ابری خون باروْن چی چید

یاڎد صدا از هر طرف توپ ات تفنگ ات صد رقم

انفجار در بین میهن راکت ات آووْن چی چید

نأن خو نود از بې پڅی، پڅ ڎید خو جوْن ناکس در ارد

دادی څن زاښچ مأش غرېب ېن تیر خو پڅ تاووْن چی چید

یٿچ عجیب مهموْن می مأش ملک ارد هر چیدندی یٿ

کودکېنېن غل نه خوږج خرچ جأم یو دستارخوْن چی چید

دسگه دوره یت زموْنم نه ښوڎج تاریخ درون

پڅ خو داد مردم پراندێٿ ڤأښ تی آوېزوْن چی چید

بعضی خلق غل صاف نه فهمت پېښوای حق چأی در جهوْن

هر یهود ممبر تی یاڎد ات ترجمه قرآن چی چید

مند مو زرقأ تر ښکچیفت سڎج دسگه فهمچاژېن قتیر

از حقیقت وأڤ ڎر ات بحٿ ېن گه از اېمان چی چید

وز اگر هر څوْند څه لوْم ارزښ مو گأپ ېن ارد نه ڎېن

دوْند ته لوْم خیر خب بشأندٿ پل پی مأش آسموْن چی چید

هر چی تیر گر مأڎ مو گأپېن بد څه خېن لأک فهمت مو جای

مند مو جای ڎیرجید درون ات بحثم از کنعوْن چی چید

بحث کی همدرد عاقل ارد دوْندٿ اشاره کوه جناو

جاهلېن جهت ات تو چیز درگیر خو با نادوْن چی چید

بخاطر رشد فرهنگ بومی تان با انجمن اجتماعی جوانان پامیر بپیوندید