 |
 |
ابراهیم رسولی
سروده های تازه ابراهیم (رسولی) به زبانهای دری و شغنانی
اشعار چندی ازسروده های ابراهیم رسولی
لیــلا
شــبی دیــــدم قــــدی زیـبـــا لیــلا
شـدم مجــنون چشـم مست وشهــلا
قـدش سرو و رخش سیمـین صنوبر دوگـیسـویــش شـمــال مشــک عنـبر
لبـانــــش مـــــوج دریـــای معـــطر نـثــار تــیرمـــژگانـــش چــو خـنجر
فـــتادم عــاقبـــت در دام وبــَــلا
نگایــی چشـــم آهـــویـش به من شـد دلـــم ازطـــرز دیـــدارش چمـن شد
فـرامـوش از جفــای کــوهکــن شــد خجل از مشک ابـرویــش ختــن شد
دلــم را بــرده اسـت آن شـــوخ ولا
دگــرمــارا بـه غـیر آن نظـــر نیست که زیبـاتر ازآن شمس وقمـر نیست
عسل تر ازلب اش شهدو شکر نیست جمــال حــور آن درهیچ گهر نیست
طلـــب دارم تــــــرا از ذات مــــولا
مـــرو از مــن بیــا بـا مـن وفا کــُن بشین پهلوی من صلـح وصـفا کــُن
نفــــاق وهجـر وظلمت را رها کــُن کمی تـرس رســـول واز خـدا کـــُن
کنیـــم عهـــدو وفــا بــه قـــَــول الا
(رســـولی) زار ومجنون گشته آخـر به تار زلــف مـــویـت بسته آخــــر
زبهــــر دوریـــت دل خستــه آخــــر زهجـران تـو ای نـــو رسته آخــــر
گـــــرفـتــــار تــــــوام ولا وبــِـــلا
مورخ 1394/ 18 قوس کابل شرکت بین المللی افغان فارما
عمـــــرم گـــذشـــت
یک برگ گل نماند به گلشن خزان شـــــد
عمرم گذشت وزنده گی ام ناتوان شــــــد
افسوس میکـــــــشم به این ســــینه فگار
افسرده گشت پــیکرنامهر بان شـــــــــــد
امروزبــــنده گان همه درخواب غفلتند
بی طاعت وعبادت عصرو زمان شــــد
ایــن هم بود خجــــالتی دوره زمــــان
عاقل به زیر پای جهولان فغان شـــــــد
ملت اگر به پای فــــقیران نگاه کــــند
کومردمان اهل خرد کاهلان شـــــــــد
کشتی شکسته خورده دراین بحر واژگون
کپتان نارسیده خودش سرکلان شــــــــد
مرگم فرا رسید( رســــولــی)دوام نیست
این عمر نوجوانی من درروان شــــــــد
شغنان قریه زیبای سرچشمه 1392/11/11
رنــج وحـلـَـم
افسوس برجوانی دردست ظالمان است ای دوســـتان ببیــنید روز وشـــبم فـغان است
من بَرده هــزارن، مجــبوراهــل دوران غــم بحرحــشرگـردیـد درسیــنه ام نهان است
تاب وتوان من رفت قامت کمان گردید ای وای بی حضورم جان درعذاب جان است
ایـدل ندیــدم هرگز شادی دمی بسویت این رنـــج نوجـــوانی بی نام وبی نــشان است
ایـن دهرپرخلایـق ،مملُوست ازمنافــق بی پُرسـش وعـــدالت هر روز در روان است
بنــگر به بــاغ سنـبل، فارغ زبزم بلـبل مــثل همان هــزاران رنـــج دیــده زمـان است
تاکــی(رســولــی) نالــی،بادسـت خشــک وخــالی
نیـست حاجـت تـعرُف بنـــگرخـودش عــیان است
1394/5/5 کابل شرکت بین المللی افغان فارما
فـارغ ازگـل
مثل بــلــبل درچــمن ازعشــق گـل دیــوانه ام رنگ زرد من ببـین شیدای آن جانانه ام
روزها افــــزون شــود درد دلـم از رنـج گــل درقمُــاریار باخـــتم هـرطرف افسانه ام
هرشب از عشقت همی نوشم هزاران جام غم بهردیدارصـنم سالهاسـت دربُت خانه ام
زارمـانـــدم مــن کــنون درانـتـظار گـلـرخان تـشنه ئی لعـل لبان وسـاقی غـــم خانه ام
پُرشـده دریا عشـق درسینه ام نیست رخنه ئی فارغ ازبـاغ و بهارومهـــوش یـک دانه ام
ای( رسـولـی )کــن سفــرازایــن دیـار بی کسی
تابکی از رنـــج گـــل مَــدهــوش هرمی خانه ام
کابل شرکت بین المللی افغان فارما :مورخ 1394 / 5 / میــزان
فــــــراق
ای پــری روی مــن کجــا رفتــی از سری کـــوی مــن کجـا رفتــی
خشـک شــد بـاغ وبـوستـانـــم را آب از جـــــوی مـــن کجــا رقتـی
بی تونـیست فصل موســم گـل ها گــل خوش بوی مـــن کجــا رفتی
کــور کــردی مــرا ز تنــهایـــی چشــم ابــروی مـــن کجــا رفتــی
ســالـها درفـــراقـــت حیـــرانـــم ظــــالـم ازسـوی مــن کجــا رفتـی
بـا(رســولــی) مکــن ستــیزه همیــش
یــار خشــــروی مـــن کجـــا رفتـــی
شهرکابل شرکت افغان فارما .مورخ/میــزان15 1394
چشــــم غـــــزال
نســــیم عنـــبرگـــــل هـای نـوبــهار توئـــی شـــراب،باده گلــــگون وپُــــرخمار توئـی
مروبه باغ وچمن گـل ز روی توخجل است تمام لــذت دنیـــای گـــــل هـــزار تــوئــی
نمی رسد به دوچشـمت نــگاه کـــوی ختــن درایــن میـانه کـوه رزم پـــُرشــکار توئی
نخــــواهـــم غـیرتـــوای گــل انـار باغ بهار به شـــاخه های تـونازم کـه لاله زار توئی
دلا چنان تو کنی وصف چشم آن پری روی هــزار وصــف همان کرد وصدهزارتوئی
(رســــولـــی ) نـــوش بکـــن بادهء فـقیـــری خــود
نمی رســد به تـــوآن پیــک کـه انتــظار تــوئـــــی
مـورخ 1394 /17 میــزان کابـل شرکت بـین المللی افغــان فارما
تیـغ جـــفا
مونس مروکه قد جـــوانــم خمیــده شد آهـــــو صفت به کــوه بیابان رمیــــده شد
خوردم هزار تیر زمـژگانت ای صنــم بر قلب زار مانده و سالهاست خلـــیده شد
بودم چو باغــبان به گلزارت ای پری ناگـه خـــــزان آمــد و جانــــم کشــیده شد
رانـــدی مرا تو ازحرم کــویت بیشمار صد هجرو صد وصال توبرمن دمیده شد
با عاجزان نکردی کمی لطف دوستی گفتـارت ظاهــری بـُود وبـرمن عقــیده شد
تیغ جــفای خود به (رســـولی )تـو کردی پیش
بـر روی آن بخـــورد و سـرازتـــَن بریــده شد
1394 /8/20 کابل شرکت بین المللی افغان فارما
ارسال ابراهیم رسولی مورخ 1394/ 10 /7 کابل شرکت بین المللی افغان فارما
دوســــت دارم
من آن ســرو خــرامــان دوســــــت دارم دوچشــمانی درخـشان دوست دارم
بــــــسودای تمــــام خـــــوب رویــــــان زکابل تا بدخـــشان دوســـــت دارم
کنـــم سیر تماشـــا ملــــک شــــــــغنان تمـــام آبـــــشاران دوســــــت دارم
کــــــنم هــــردم نظــــــاره آن پـری رو لب دریای فنـــــجان دوســـت دارم
دلــــم شــــد پـاره پـاره مـثــــل شـــــانه به موهای پریشان دوســـــــت دارم
نـکـــردی یک نـــــگاه هـرگــزبــــسویم نـــگاه خانه ویران دوســــــت دارم
مکـــن هـرگـــــزجـــفا لیــــلی ثــــانــی چومجـــنون دربیابان دوســـت دارم
شگـــفته هرطـرف گــــلهـــاهـــــزاران گل صدبرگ ریحان دوســـــت دارم
بیــــبین هرســونـوای عــــندلیـــــــــبان من آن دخت غرلخوان دوســـت دارم
ندیـــــــدم اینــــــقدرجای دل انـگــــــیز هوای ملـک شغــــــنان دوســت دارم
دلــــم راآن مـــه روشــــــان ربــــــوده من آن زلف شبـــــستان دوســت دارم
(رســــــولــی)تــاتــــوانـــی دوســــــــــتی کـن
کـه گــــــل انـــــــدرگلــــستان دوســـــت دارم
۱۳۹۳/دلــو /۲۹ کابل شرکت بین المللی افغان فارما
غزل
توهستی بیـــوفا ای ماه شــــــغنان که من مجنـون عشـــقت دیده گریان
گــــرفتم راه صحرا ازفــراقــــــت بگــردم کوبــکو دشـــــت وبیــــــــابان
بکــن یکــدم تسلا این دل ریــــــش نــدارم طاقتــــــی این سیــــــنه بریان
نگفتی از اول برمن توای شــــوخ که من نا مــــهربــانـم نســــل شیــــطان
مرا کُشــــــتی توباصــدمکرو حـله الا ای نازنــــــین ســــــرو خــــــوبان
بنـــــالم هرقـــدردردم دوانــیـــست نه داکتر درجــــــهان مـــاند نه درمــــــان
توهســـــتی داروی درد دل مــــن الا ای مهـــوش نـــــــور دوچــــــشمــان
(رســـــــولــــی)تابــــکی نالــــی بیـــادش
بــــه آن نــامــــــهربان اهــــــل نــــــادان
1393/12/2 کابل افغان فارما
شب بارانی
ایدوســــــت بیا شــــب بارانی باقامـــــــت ســــروخـــــرامانی
انـدربغــــلم گـــــل خـــــــندانی یک بــوســـــه گرم زمـــــستانی
توبود شــــمع من چــــوپروانه گه تومیـــــگفتی گه من افســــانه
در راه پیـــاده سوی داکـــــخانه باجـــامه سبز عنـــــبرافشـــــانی
من خیمه زدم برســــــرکـــویت باری بــــــنما روی نیـــــــکویـــت
جان دهـــم زیرتیــغ ابرویـــــت کـی کــشته شوم مــــــثل قربــــانی
نشــــناخــــتمت بدی جـــــــفاکار مراتوفـــریــــب داده ئـــی بــــسیار
درجای دگــردوانــــده ئـــــی تار ازحــــال فـــقیر تـــوچه مــــــیدانی
چشــــمان تواســـت مثل ســـــتاره یک بـاره شـــــدی زمــن کـــــــناره
دارم جــــگر هـــــــزاز پـــــــاره ایــــن درس جفا ازکی میـــــــخوانی
(رســــــولی)شده سینه مجـــــــــرو دارد گــــــله ســــــالهــــــا از تــــــو
دیـــــــوانه زار میـــــرود هـــرســــو
باچشــــم ترو دیـــــده گــریـــــــــــانی
1393 /12/3 کابل
دل مـــن
دیـــــشب دلم مــن دربر دلــــدار هـــــوس کرد یکــــــبار هــــوس کـــرد
درعمر خود آن مهـــوش گلـــــــنار هوس کرد دیــــدار هـــــوس کـــــرد
از جــــــورجفایی توشــــــــدم قامـــــت لرزان ای ســــــروخـــــرامــــــان
یک بوسه ازآن قامت رخــــــسار هـــوس کرد درکـــــار هــــــــوس کرد
جان کرده ایی دیـــوانه توای نرکــــس خوبـــان ای دخـــــــتر شــــــــغنــان
نوشیــــــدن می ازلــب خمار هـــــــوس کـــرد بیــــــــمار هــــــوس کـــرد
هرگزنــکردی راز دلــــــت رابه مـــــن اقرار ای شـــــــوخ ستـــــــمگــار
راز دل نــاگـــــفته به گـــــــفتار هــــوس کـــرد اقــــرار هــــــــوس کـــــرد
این ظـلم ستم های تودرعــــشق (رســــولـــی) درحـــــــــــــالـــــت دوری
درنصف شــب این زمه زمه هربارهوس کرد تکــــرار هــــــوس کــــــرد
کـابـــــــل 1393/6 حــــــوت
دخت شغنانی
اگرآن دخـت شـــــــغنانی بدســــت آرد دل مارا به خال تاجکی بخــــشم تمام ملک زیبارا
ببــــخشم جان شــــیرینم به چـــشمان سیائی او شوم بیزارازعــالم زعــــشق آن زلیخارا
هرآنــکس چیزمیبــخشد زجان روح میـــبخشد که من این قصه دیرین شنیدم ازبزرگا را
نه مثل شخص پرقدرت به مال وزیورش نازم زدستــــش حلــه وفســـاد کند غوغابرپارا
(رســــولــی )تاقیامت ازجـفای آن صــنم سوزد
چومجـــــنون دردل صحرا کنــد فریـــادلــیلارا
۲۵ حوت۱۳۹۳کابل
امــــروز
هنوز جـــنگ وجـــدل درهــزار شــهر امروز تمام مــردم دنیا به رنـــگ قــــهر امروز
نـــگربه باغ و چـــمن نیست موســـــم گــــلها شـــده بهار خــزان ازبـرای دهــر امروز
نــخــــورده ام زلـــب ای بـــهارآب خــــــمار چنانکه آب حیـات گـشته مثل زهر امروز
پدرزدســت پـــسرقــــلب خون چــــکان دارد چواشک دیده او رخـــنه های بحر امروز
نه عتــــماد به دیــــن مانـــده و نـــه برآئــــیین جهان شـده همه غوغا نـــوای نعر امروز
(رســــولـــــی)گــــشته مـــلال ازبــــرای کــارجـــهان
که خـــشک مانــده به صــــحرانه بـــارو بـــهرامروز
۱۳۹۴/۱/۱۰ کابل شرکت افغان فارما
مسکین
رحمــــی بــنما برمن بیـــچاره مسکــین ای آهــوی یکـــــدانه ملک خـــتن چــین
باقامت رعـنا تو در این کوه بدخـــــشان بالــــعل لبان شــــکروجامه شـــریــــــن
پرورد شد ازآب وآهوی رخ شـــــــغنان آن شـــــوخ پری زاده نازدانه سمــــــین
قربان قدم های تو ای سرو خــــــرامان من عاشق روی توشدم ای بت دیریــــن
اوصاف تودر دفترو دیوان شده مــــملو ازمن توجداشدی برفتی سوی غارجوین
کردی تو حرام برسرمن عمر جــــوانی نیست مثل توزیبابه سماچون مه پرویـن
نازدانه من جای قدم های توخــــالیست بـریان کرده ئی این دل غـمدیده مسکـین
عهدمن وتوبسته شده در ره” ده شـــهر” این طالع بد بین برفت آن گــل نــسریـن
(رسـولی)حکایـت تومکن ازغم هجـران
دارو فراق توبــــــود گـــریـــه تسکــین
۱۷/حوت /۱۳۹۳ کابل شرکت افغان فارما
