وفا بیک وفایی

 

سوانح مختصروفا بیک « وفایی»

نوشته: مهربان شاه شریفی

۱۰ حمل ۱۳۹۰

 اول ترازهمه سال نوخورشیدی ۱۳۹۱رابرای  تمام خوانندگان سایت وزین سیمای شغنان تقدیم میدارم.

  وفابیک« وفایی» فرزند رستم بیک باشندۀ تاق ارچه شیوه، درسال ۱۳۵۷ دریک خانواده بسیار فقیر بدنیا آمده است ، شش ماه اززندگی اش سپری شده بود که مادر وپدرش دراثر بیماری صعب العلاج داعیۀ اجل رالبیک گفتند و سرپرستی او به مادرکلانش واگذارشد. مادرکلان وفابیک، اورا باهزاران محنت ومشقت تاسن ده سالگی پرورش داد که وی نیز از بخت بدش دنیایی فانی را وداع نمود وسرپرستی وفابیک به کاکایش تعلق گرفت. کاکایش یک آدم بادیانت  وپاکدل  و ازجمله روشنفکران منطقه به شمار میرفت و ازعلوم مروجه وقت بهرمند بود. موصوف برادرزاده اش را شامل مکتب خانگی نمود و به فراگیری سواد ودروس را با الفبا آغاز نهاد. چنانچه شاعری دراین مورد گفته است:

زاول از الف تایا نخوانی      زقرآن درس خواندن کی توانی

 وفا بیک بعد از فرا گیری الفبا به یاد گرفتن قرآنکریم پرداخت.  بعد ازختم قرآنکریم به مطالعۀ سایر کتاب های دینی ومذهبی شروع نموده و درمورد مذهب اسماعیلیه ودیگر مذاهب کم وبیش به مطالعۀ خود ادامه داده است. به کتب منظوم، آثار ونوشته های منثوردلبستگی وعلاقۀ بیشتر دارد واوقات فراغت وبیکاری اش را به مطالعۀ ادبیات کلاسیک زبان پارسی چون دیوان حافظ ، شمس تبریزی ودیوان میزاعبدالقادربیدل سپری میکند. وقتیکه به سن ۱۸  رسید، کماکان به شعر سرایی پرداخته است. در۲۰ ساله ، متوجه رموز، کنایات ومفاهیم اشعار شاعران چون حافظ ، بیدل، شمس وامثال آنها شده وبه خاطر کشف حقایق نهفته در آثار شان تلاش فراوانی را به خرچ داده است. به گفتۀخودش در مورد نوشته ها وگفتنی های دارد که در آینده بعد از تصحیح در اختیار خوانندګان گذاشته خواهد شد. چنانچه لسان الغیب خواجه حافظ فرموده است.

نیست درلوح دلم جزالف قامت یار       چه کنم حرف دگریاد نداد استاد

 مشکلات اقتصادی واوضاع جوی منطقه باعث مهاجرشدنش به ولایت بغلان شد و بیشتراز ۷ سال درآنجا یکجا با کاکایش سپری نمودند. سرانجام درسال ۱۳۷۸ به نسبت نامساعد بودن وضع داخلی کشورمجبورشد دو باره بوطن اصلی وآبایی اش برګردد واکنون درتاق ارچه شیوه مسکن گزین می باشد.

  وفابیک « وفایی» تا به حال درحدود ۳۰۰ شعر درقالب های غزل، قصیده ومثنوی سروده است. او به سرودن اشعارعرفانی وتصوفی علاقه بیشتر دارد ودر اشعارش وفایی تخلص میکند: طورنمونه چندشعرش را جهت خواندن وابرازنظر شما دراینجا بیان مینمایم:

 هر بی  خبر از عالم  اسرار چه  داند       ازحال  دل  و چشم گهربارچه داند

بلبل  که  فغان  میکند  از یاد  گلستان       زاغ  سیه  زان  نالۀ  افکارچه داند

دیوانه   صفت    آه   زنم  از غم لیلی       از حال  من دلشده ،  اغیارچه داند

درصفحه روی تو بود رونق خورشید      انوار رخت شخص ریا کارچه داند

ازشمع جمال تو، چه پروانه دهم جان       خفاش رخ خورشید پرانوارچه داند

نالم  ز فراق  تو به  هر دامن  صحرا       هربی بصرازدیدۀ خون بارچه داند

ازجام صفا نوش«وفایی» می مشرب        بیگانه  از این فرقت خمارچه داند

 

 کبک خوش رفتار، ای سروخرامانم بیا      نرگس  باغ  بهار ای ماه  خندانم بیا

روز و شب درانتظار ودرفغان ونالۀ ام      ای  دوایی  این  دل  پرآه وافغانم بیا

فتنۀ دهری  یا چون  مهوش روی زمین      دلبرشوریده چون  گل ازگلستانم بیا

سالها   اندر  امید  وصل  د یداری  توام     لعبت  گل پیراهن  زیب د بستانم بیا

از فراقت  رو نهادم جانب صحرایی غم      بلبل شوریده  یکدم سوی بستانم بیا

در کمند عشق  تو بودم  گرفتار و جنون      همچو لیلا جانب  مجنون نالانم بیا

کیست ؟ مانند «وفایی»زیربارغم زبون

بار  دیگر  نزد من  ای  نورچشمانم بیا

 

 رشوه ستانی

 زگردشت فلکا!  داد  و  از غمت  فریاد      چگونه   خلق  شدی! حق  نهاد ت  بنیاد

بصد   بهانه   همی   خلق  در تردد دهر      تلاش   آمر   و   مادون    جانب   فساد

به  رشوه  عدل  شد  محو ظلم  شدحاکم       فغان   کشند   غریبان   ز  حاکم  بی داد

نگشت  قطع   ستم  از سر  غریب وطن      نشد  نهاده    قوانین  جز  به   نفع  فساد

به  بین  که  موتر جلاد  و سارق دیرین      به  سیر وطنطنه  هرسو دوان زهرابعاد

حکومتی   که   عدالت   نبود    شعارش      نفس  نمیکشد  او  هم  ز  ترس هر نراد

به  هر   اداره بود  قفل ظلم  ورشوه کلید      کجا   توان   دخول   ضعیف  بی  امداد

یکی گرفت همه ملک زیردست  به زور      کند  زمین   ضعیفان   همه   طی  اسناد

یکی   ز   بیکسی   پامال    شد  بناکامی      همیشه   سر  به   گریبان   با دلی  ناشاد

بدون پیسه «وفایی»مروبه عرض حقوق

بغیر   حاکم    عادل   ادب   مکن  برباد