سید انبیا ناهیج

 

شعرذیل اثرسید انبیأ متخلص (ناهیج) متعلم صنف دوازدهم لیسه(ویر) شغنان ۱۳۷۸ش 

برگرفته ازکتاب اشک حسرت، صفحه ۲۵۵ و۲۵۶

توسط مدیریت سیمای شغنان

۱۴ حوت ۱۳۹۰

ازالف  اول بنامت ای شهی  ارض و سما      بر امیدت  می نمایم   بردرت   این  التجأ

تا که بشماری مراهم از سگانت ای رحیم       ثابتم   گردان   یقین   یا  صاحب  دارالبقا

جستجویت  گر  نمایم  از رۀ  علم  و ادب      ای کریم ازلطف خودعلم وادب راکن عطا

حکم تو بر خلق عالم چون بود تا یوم دین      خلق  عالم  از  تو  دارند  بیم  تا روز جزا

دین  و دنیا را زتو آموختیم  ای ذات حق       ذکر  تو  گوییم   باسم   ذات   پاک   کبریا

رحمتۀ العلمین  بود است او صافی جدت       شهرۀ   اسمش   بود    اندر   زمانه  لافتی

زاهدم  گویم سرازخوابی  گران بیدار شد       رو  به  سویت میکنم  ای  واحد وحدت نما

سرّ حق را کس نمی داند بغیر از عارفی      علم وفضل و معرفت خواهم ز لطفی آن خدا

شهرۀ  آفاق  هستیم  در هوا و در  هوس       منصرف  خواهم  شدن  از شیوۀ روی وریا

صد  بلا  آمد   دریغا در زمانه روی کار      این  بلا یارب  دفاعی  کن  به حق مرتضی

ضربه میخواهد زندچرخ فلک برفرق سر      بامنی   مسکین   نباشد  هیچ   مردی همنوا

طاقت  تا بی توان درمن نمانده  ای کریم       ازفروغ چهره ات دارم طلب شمس الضحی

ظلم ظالم  بی نهایت  شد  بهر شهر ودیار      خواهم  از  لطفت  رهایی  راز طوفانی بلا

عالم  ازجبر و فساد و کینه  وبغض وستم      داد واویلا  زند  ازشش  جهت  شام  و صبا

غافلی  و  تنبلی  با  خطه   سرحد  رسید       دل  نبیند  هیچ  کس  را  دل ربا  و غم ردا

فرق  نبود بین  ما و غیر مذهب  یک قلم       گشته  پامال  ستم  در  زیر  پایی هر  بینوا

قهرتو بربندگان چون  موج طوفان ریخته      الا امان   گوهیم   ما   ای  قادر قدرت  نما

کم نباشد  ازسگان درگه ات ای ذات پاک       پاک کن  جرم  وخطایم گر چه هستم پرگنا

لحم من ریزدرجسم عاقبت  در زیر خاک      جان  وایمان تازه سازی اندران وحدت سرا

من نخواهم  غیر الطافی تو ای  شاه نجف      گر قبول افتد حضورت عرض ما وعجزما

نام  نیکی  خویش  می خواهم  نمایم زندۀ      از طریقی  استقامت ای  شهی جود  و سخا

وای گویم  از فساد  و اغتشاشی  بی عدد       دور  کن   یارب  ز بین بندگان جور و جفا

هرکه  در عالم  خداوند  ترا  باشد  مطیع       ناطق  و  گویا  شود  او  باعث حمد و  ثنا

یا  خداوند  جهان   و  خالقی  کون  مکان

گفت این حمدی به شانت شخص(سید انبیأ)

*****

غم میخورم  زغصه  دنیای  بی مدار       نه روزهست راحت و نه شب بود قرار

غافل  شدم  از  اینکه  بدنیا  فتاده  ام        در   بین   عاصیان   جهانم   گناه  کار

از بهر ذکر حق  نشد سر خمی هنوز       شام  و  سحر  ز  خوف  بگویم  زینهار

واحسرتا که عمروحیات زدست رفت       هستم    بنزد   ذات   خداوند   شرمسار

در غم فتاده ام که فردا  به روز حشر       آیا  جواب  چیست  ز  مسکین  خاکسار

از  شام  به  صبح  بگویم   ذکر  حق       در  وحشتم   ز جرم  خطا  لیل و النهار

داریم    التجا   ز   در   ذات   کبریا       زیرا  که لطف اوست برون ازحد شمار

حقا   که  خالق  کون  و مکان  تویی       مارا   زموج   لهجه   دریای  غم  برآر

مشکل   کشای  عالم    آدم  مدد  نما        از  فرط  جرم  خویش  بنالیم  زار زار

از توامید ماست  که فردا  بروزحشر

مفگن ذلیل (ناهیج) مسکین درون نار