اسمعیل پامیری

نوشته: اسمعیل پامیری

۲۰۱۳ /مارچ/۹

بنــــام خداوند جـــــــان و خرد کزین برتراندیشه بر نگذرد

این جانب اسمعیل متخلص به پامیری فرزند قربان داد باشنده قریه ده شهر ولسوالی شغنان در سال ۱۳۶۸ گام به عرصه وجود نهاده ، در سال ۱۳۸۷ تعلیمات ابتداهی و ثانوی خویش را در لیسه ده شهر به اتمام رساندم. در آغاز سال ۱۳۸۸ شامل انستیتوت انرژی و آب گردیده مدت دو سال مصروف فراگیری دروس خویش بودم وبعد از فراغت نسبت تمایل زیادی که به رشته نظامی داشتم و خواستم مصدر خدمت میهن عزیز خویش باشم . در سال۱۳۹۰در یک آزمون نظامی شرکت ورزیدم ، در نتیجه به بورس تحصیلی در رشته نظامی شامل اکادمی نظامی هند شدم. مدت دو سال مشغول تحصیل در هند بودم و سرانجام تحصیلات خویش را بر وفق مراد خود به فرجام رساندم . درسال روان۱۳۹۱به صفت افسر در وزارت دفاع ملی افغانستان تقرر حاصل کردم .

هنوز متعلم مکتب بودم که به دنیا شعر و شاعری علاقمندی بس فراوانی را داشتم و گاه وبیگاهی نزد استاد محترم و شاعر سرشناش ولسوالی شغنان وزیربیک نازلی که سروده های بس زیادی دارد، شیوه شعر سرایی را فرا گرفتم … اما تا کنون فرصت یاری نکرد که در جمع شعرای دیگر سروده های خویش را تقدیم خوانندگان گرامی سایت زیبای سیمای شغنان کنم. با استفاده از فرصت ابیات چندی را از سروده های خویش تقدیم تان مینمایم .

دعای بد به یار بی وفا

دعایت میکنم آواره باشی

غریب و عاجز و بیچاره باشی

نباشد بـــهر تو غمخوار یاور

به قدر و قیمتت یک زره باشی

نداشتی مهر الفـــــــت با من زار

به فصل عشق همیش زولانه باشی

بمیرد شوهرت در عمر کـــــوتا

که در طول حیاتت بیوه باشی

دعایت میکند «پامیر» شب و روز

که در بین هزا ر غم زنده باشی

وفــــاداری

ای صنم پیشم بیا امروزوفــــاداری توام

ای صنم زود تر بیا مـــــشتاق دیدارتوام

تا بکی می نالم ونالـــــش کنم دررای تـــو

هرقدر خواهی عزیزم من خریداری توام

تابکی جانم ز پیشش من تو دوری میکنی

لحظه پیشم بــشین من سخت دلداری توام

حیف درین دنیا سفید شد موی من ازبهرتو

بعد ازین دنیا به آن دنیا گرفـــــتاری توام

قامــتم خـــم شد ز بهر تو ندانی قدر مــــن

من که دارم قدرتو دایم که غمخواری توام

هوش کنیدهرگزنبندید دل به یاری بی وفا

بی وفا هر گز نمی گوید وفاداری تـــو ام

غم خورد آن با وفا جوید همیشه با وفــــا

با وفا هر لحظه میگوید وفاداری تـــــوام

من درین دنیا که دل دادم برایی آن صــنم

آن صنم گفتا که« پامیری» خریداری توام

شوم شرانداز

ای دل بیا نشسته پریشان چه میکـــنی

همرای شوم فتنه و نادان چه میکـــــنی

کس نیست درد یارکه نطق ازصفاکــــند

کذب و دروغ وهیله بهتان چه می کنی

کو صاحب که خدمت مادر وطن کند

درصحنه نشسته خرامان چه می کنی

آن آدمان وحشی چه دانند قدر صــــــلح

گرگ اند همه به خانه گرگان چه میکنی

بی درد رنج عزم به بیگانگان بکــــــن

با درد غم به خانه خویشان چه میکــنی

یارت به خانه است بکن عزم بـــسوی او

مجنون صفت به دشت وبیابان چه میکنی

«پامیر»بسوی دانش وعلم وهنرشــــتاب

بی علم وفن به گوشه شغنان چه میکــنی

دراخیرازجناب محترم سرور ارکان نهایت اظهارسپاس وامتنان میمنایم که باسایت زیبای خویش صدای فرهنگ دوستان ، شعرا، دانشمندان وشایقان کلک وقلم شغنی ها را بلند ساخته موفقعیت بیشتری رابرای شان دراین عرصه ازایزد لایزال تمنادارم. شاد وکامگار باشید .

بااحترام

اسمعیل” پامیر”