امیر محمد رحیمی
با کسانی که جنـدر را جنسیت تعبیر میکنند-امیر محمد رحیمی
تُند باد نا به هنگام اجل چراغ زندگی استاد توکل را خاموش نمود-امیر محمد رحیمی
صلح کاذب
هر طرف از پی صلح تشنه لبان می گردیم صلح در خانه و ما گرد جهان می گردیم
بسکه از جنگ و جدل منفعل و خسته شدیم همه سودا زده چــــون شهپرکان می گردیم
در جهان مردم هـــــــــوشیار بهم ساخته اند مــــا ز غفلت ز پیِ سمت و زبان می گردیم
این جهان را دگـران مثل بهشت ساخته اند مــــــا به دنبالۀ ویرانه گــــــران می گردیم
راهِ ما بر حق و از آبِ خـــزان صافتر است از تغافـــــــــــل پـیِ باطن دغلان می گردیم
سر نخِ جنگِ گره خورده به دستِ ما نیست بهـــر صلح در پیِ مغرب زدگان می گردیم
بس غربیبم و گــــــرفتار هــــــزاران مشکل به تگـــــدی پیِ این سنگ دلان می گردیم
مال و میراث وطن از کف ما شــــــد بیرون مــــــــــا هنوز از پیِ تاراجگران می گردیم
صلـــــح کــــــاذب ندهد جنگ وطن را پایان سود ما چیست که دنبال زیان می گردیم؟
خـــاینان هــــر نفســــــی ریشه وحدت بِکنَنَد عجبا، مــــــــا ز پیِ ریشــــه کنان می گردیم!
آز مــــودیم که دشمن نکُند عهــــــد و وفــــــا دایمـــــــاً از پیِ پیمان شــــــــکنان می گردیم
تا که خود را ز غلامــــــی ننماییـــــــــم آزاد بی هدف در پی شــــــــهرت طلبان می گردیم
و ای بــــــــــر غیرت برجستۀ افغانی ی مـــا! جمله همشـــــــانۀ دجــــــــالِ زمان می گردیم
دگــــــــران سعی نمایند، به افـــــــلاک روند مــــــــا ز غربت پیِ یک لقمۀ نان می گردیم
صـــــلح پر پا نشود تا مـــن و تو مــا نشویم حیــــــف، در کشور غـوغا طلبان می گردیم
شکوه ات نقش بر آب است، رحیمـی بس کن
که به نا چــــار به دنبالِ خسان می گردیم.
اشکاشم، ۱۰ فبروری ۲۰۱۹
شـــــــعرِ تر
خوشــم که شوقِ وصالِ ترا به سر دارم
زهجرِ رویِ تو گل چهره چشمِ تر دارم
ز رویِ لطف به پهلوی من دمی بنشین
امیدِ بوسه ز رویِ تو عشوه گر دارم
بیا دگر به دلِ ریشِ من نمک مگذار
که تیر عشقِ تو در سینه و جگر دارم
خیالهای عسل گونه ات به بسترخواب
به یادِ حافظـــــــه ام تا دمی سحر دارم
نشـــانِ مهر و وفا از دلم چه میپرسی
که هر نَفَس به رخت ای پری نظردارم
اگر به چهــرۀ زردم دمی نظاره کُنِی
گمـان کُنِی گَــــلِ پاییز را به بر دارم
من از حرارتِ هجرانِ تو نمی ترسم
ولی ز نخوت خوبان کمی حذر دارم
مرا شبی به ملاقات خویشتن بپذیــــر
هر آنچه قلبِ تو خواهد از آن خبر دارم
نه کودکم که هوس های کودکانه کنم
نه ترس سوختن از شعله یِ شَرَر دارم
گدایِ شهرِ جمالِ تو ام، فرشــــتۀ ناز!
همیشه چشمِ تمنـــا ز پشتِ دَر دارم
رحیمی را ز درِ خویش نا امید مـکن
برای کسب رضایِ تو شعر تر دارم
اشکاشم- 15 عقرب 1396 خورشیدی
نوروز خنـدان میرسـد
بعد از سفــــر های دراز، نوروز خندان میرســـد
در فصل زیبای بهار، بعد از زمســــتان میرســــد
در زیر نورآفــتاب بهمــــن شــــــود زیر و زبـــر
آنـــگه که بر فرقِ ســــــــرش شلاقِ باران میرسد
دورانِ زاغان در گـذشــــت، چون نوبتِ بلبل رسید
از شوقِ رویِ برگِ گل خیلی شــــــــــتابان میرسد
دیگر نمی لرزد تنِ عـریانِ مســـــــکین و گـــــدا
زیرا که وقتِ گرمی یِ خورشــــــیدِ تابان میـرسد
عالم معطر میشود، از بــوی گلهــایِ چمـــــــــــن
زوزیکه بر لبــهای گل، بارانِ نیســـــــــــان میرسد
فراش باغ آید به وجد از بویِ زیبــــــــایِ نســـــیم
تا نوبتِ بشـــــکفتنی ســــــوری و ریحــــان میرسد
زین پس نماند در زمین خـــارو خسی بی رنگ و بو
چون در طبیعت رونقـــــــــی بازارِ الـــوان میرسد
دلهــــا زبیـــمِ غم رهــــــا، گردد میان ســـینه هـــــا
زیرا که نوبت بعـــد از این بر عـــنــدلیبـــان میرسد
ای سال پر رنج والــــــم رخت سفر را بسته کُـــــن
وقتِ وداعـــت آمــــده ، نـــوروز مهمـــان میرســـد
رحیمی،۲۹ حوت ۱۳۹۳، اشکاشم
تاریخ نشر در سیمای شغنان: 25 مارچ 2015
!هله بیدار شوید
رهبران زین همه آشفتگی بیزار شوید، هله بیدار شوید
چقدر خوب شود گر کمی هوشیار شوید، هله بیدار شوید
مردم از این همه آشوب وطن بیزارند، چون همه بیکارند
.مرهم زخم دل ملت افگار شوید، هـــــــــــــله بیدار شوید
از خــــدا ترس و زمخلوق کمی شرم کنید، روشِ نرم کنید
بین خود رابطه ها را کمکی گـــــــرم کنید، روش نرم کنید
به خدا کاسه ی صبرِ همه لبریز شــــده، همه شب خیز شده
.گر بخواهید که پاپوشِ گدا چــــــــــــرم کنید، روش نرم کنید
روزها شب شد و کابینه ندارد کشور، مملکت بی سر و بــر
کو وزیری که کند کار وزارت را سر، مملکت بی سر و بـر
گره یِ مشکل خود را خود تان باز کنید، بعد ازآن ناز کنید
.ورنه آوره شود مردم، یکبارِ دگر، مملکت بی سر و بــــــر
نیست ممکن همه را یکسره تقســـــــیم کنید، از خدا بیم کنید
تا به کی درسرِ خود فــــکرِ زر وسیم کنید، از خدا بیم کنید
!اندکی رحم به سرباز کفن پوش کنید، فکر باهـــوش کنید
.پس از آن چاره یِ خشنودیِ هر تیم کنید، از خدا بیـــم کنید
نیست روزیکه درآن کشته نگردد افغان، انفجارست و فغان
اشک خون میچکد از دیده یِ هرپیروجوان،انفجارست و فغان
اندکی فکر به فریاد شـــــــــهیدان بکــــنید، مشکل آسان بکنید
گرگزینـید به کابیـــنه وزیر نادان، انـــفجارست و فغـــــــــان.
تاریخ نشر در سیمای شغنان: اول جنوری ۲۰۱۵
((((((((((())))))))))
بنام خالـــــــــــق و پروردگـــــــــار نسل بشــــــــــــر
که از میــــــــــان بشــــــــــر بر گزیده پیغمـــــــــــبر
دوستان عزیز و گرانقـــدر! مقدم بر همه حلول سال نو ۱۳۹۲ خورشیدی و نوروز ارزشمند را از صفحات محبت آمیز دیباچۀ دلم به هریک شما مبارکباد عرض نموده و از پیشگاه پروردگار بزرگ آرزو مندم که اولین روز سال را با خوشی های زایدالوصف آغاز نمایید؛ تا در تمام ایام زندگی شادمان بوده باشید وبعد پارچه نظمی را به همین مناسبت خدمت تان تقدیم میدارم:
نــــــــــــــــــوروز
میرسد نوروز و عالم شاد و خندان میشود جنده بالا در مزار شاه مردان میشود
چهره و شکل طبیعت تاز ه میگردد ز نو هر طرف گر بنگری دنیا گلستان میشود
شادی و شور وشعف بشنو تو از مرغان باغ حسرت وغم مستقر در قلب زاغان میشود
فصل سرما از زمین آخر سفر خواهد نمود موسم بشکفتن صد برگ و ریحان میشود
سبزه ها یکدم پدید آیند از کتــــــم عــــدم تا تمام رستنـــی ها صاحب جان میشود
بنگــــراندر آسمان نیلگـــــــون ، ابر بهار ! می غرد چون خشمگین شیری وباران میشود
دشت و صحرا بعد ازین ازلاله میپوشد لباس نوبــت ســــــوز وگـــــدازعندلیبــــان میشود
ای “رحیمی” شکر کن دایم به درگاه خــدا
زیــر چتررحمتش گه این و گه آن میشود.
۲۸ حوت ۱۳۹۱ خورشیدی
نوشته: عبدالکریم نوجو
ابیات ذیل در مشاعرۀ که در فیس بوک میان امیرمحمد- رحیمی، گل نظر واینجانب صورت گرفت در جواب ایشان سروده شده بود. در آغاز از طرف جمعه گل ساز گاراین فرد شاعران کلاسیک گذاشته شد:
” نیش کژدم نه از پی کین است مقتضای طبیعتش این است”
کینه با جهل به خیر و صلاح محو ظلمت به ســــود آئین است
از تواضع کسی به عجز نرود معنی اش احترام و تمکین است
مصرع نقد را به نقد بگیر دومش هــــــــم بحال تدوین است
رفعت شعر به شکل ومعنی دان ورنه هر نظم خیال پائین است
رونق شعر خیال وتصویر است لفظ و معنی دو بال تزئین است
علم افلاک را مرور کنی قصه هایـــش زماه و پروین است
زند ه گی ساختم به طرز نوین عرف و آداب برسم دیرین است
آنکه افسانه را چه علم داند راست گویم به علم تو هین است
دین و آئین به داد و عدل کارا نا قض عدل وداد بیــــدین است
از درون بشکند یگا نگی ات به یقین دان که مارآستین است
محک نیک و بد عمل باشد داوری غیر آن ســـیاه بین است
من به دوستی همه وفا جویم بیوفا ئی چه کار ننگین است
من هما نم که باز نوجویم فکر وهوشم به علـــم آذین است
از فقیر انتظار طبع خوشی؟ اوکه با روزگار خشمگین است
اغنیا دایمن به عیش و نشاط خوان شان ازغذا رنگین است
اجنبی بر سرت گهر ریزد لیک دانی رقیــب و بد بین است
عمل انتحار در هر جای کارابلیس یا شـــــــیاطین است
از تکامل اگر سخن آید افتخارش به شخص داروین است
بزم شعرم به این کلام آخر
خا نۀ ظلم به حال تکفین است
ختم- ابیات نوجو
تاریخ نشر در سیمای شغنان: ۳۰ قوس ۱۳۹۱
از شاعر جوان امیر محمد- رحیمی:
گل راحت به دست شاهان است خار محنت به پای مسکین است
گر جهان پر زعطر گل گردد مشک خوشبو همیشه درچین است
شعر زیبا شود به لفظ دری چون جدا از صدای تنو ین است
نقد بازی چنان خوشم آید هر نفس اسپ شعر من زین است
لفظ و معنی قرین همدگر ند چون سخن، پرزچین وماچین است
گر بخوانی کتاب فردوسی قصۀ گرز، گیو و فرزین است
در دماغم به فصل پاییزی هر نفس بوی عطر نسرین است
بر سر مفلس و گدای وطن سنگ حسرت همیشه بالین است
نخل زیتون و طور سینا را اصل و سر منشه سورۀ تین است
قلــۀ کوه و کهکشان بلند جایگاه عقاب و شاهین است.
نیست انصاف در نهاد بشر اسب تازی به زیر قمچین است
در زمستان و موسم سرما قصه از جامه های چرمین است
نظم را کی توان، شمردن، شعر گفتن شعر چون بسی قین است.
گر شود پرسش ثواب و عقاب اغنیا را جزای سنگین است
راست گفتی بزرگ مرد سخن مزد او صد هزار نفرین است
هر چه گویی زجنس شعر بگو!
ثمر نخل شعر شیرین است
ختم ابیات محترم رحیمی.
تاریخ نشر در سیمای شغنان: ۳۰ قوس ۱۳۹۱
همچنان چند ابیات از محترم گل نظر فرهاد نیز در فیس بوک انعکاس یافت که درینجا تنظیم نگردید.
امیر محمد رحیمی
اشکاشم
4 حمل 1391
بـــهـــار
باز یکبار دگر فصل بــــــــهاران آمد وقت بهمن بگذشت موسم بــــــاران آمد
طاقتم طاق شد ازشدت سرمای خزان چشمم از باد خنک پیشه به گریان آمد
هرکسی لب به تبسم بگشـــاید از شوق که زمستان پر ازغصه به پایــــــان آمد
غم زداید ز دلم میِــــــلۀ جشن نوروز ای خوشا وعدۀ بوسیدن یـــــــــاران آمد
شاعران شعر سرایند همه در وصف بهار عاشقان را هوس لاله و ریحـــــــان آمد
هرکسی ذوق دل خویش به طرزی دارد در سر من هوس دلبـــــر جانــــــان آمد
میشود تازه و تر، رنگ طبیعــت ازنو نوبت گرمی ی خورشید درخشــــان آمد
مژده ام را برسانیــــــــد به داماد چمن که عروس چمن از حجره شتـــابان آمد
زاغ بد صوت وصدا، پای گریزان از باغ مطرب تازه نفس بلبل خوش خــوان آمد
میشود در همه جا جشن ز نوروز عجـــم یادم آن بیت “کلا غزغز” شغنـــان آمد
ای”رحیمی”دل خودپاک کن ازغصه وغم
چون خوشی در خور وشایسۀ انســـان آمد
سیمای شغنان
امیر محمد رحیمی
۲۶ حوت ۱۳۹۰
سیمای شغنان اصطلاحیست جامع، پر معنی ، مرغوب و در خور تمجید که از دیر زمان بدینسو ورد زبانها بوده و سرور( ارکان) یکبار دیگر این کلمه را رنگ وبوی تازه ای داده و زبان زد عام و خاص ساخته است. شغنان سرزمینیست که از نقطه نظر فرهنگی وتاریخی پیشینۀ قدیمی و درخشان داشته ، شخصیت های منور ودانشور را در دامان خود پرورانده است. اما بنا بر جفای زمان و تعصبات مختلف فرامنطقوی وعدم دسترسی به رسانه ها، مشکل بود تا در مورد سیمای شغنان و شغنانیان معلومات کافی بدست آورد، بنابرین سایت سیمای شغنان یگانه وسیلۀ خوبی برای درد دلها و داشته های مغزی وفکری خامه بدستان سرزمین شغنان بوده که بنده به مثابۀ یک قلم بدست ناتوان از آقای( ارکان) و همکاران دلسوزش تشکری میکنم؛ چون نشریۀ سیمای شغنان را با همت راسخ، ترتیب و گردانندگی نموده، اشعار، مقالات، و نبشته های دوستان وعلاقمندان علم وفرهنگ را به نشر میرسانند.
بخاطر این ابتکار بزرگ، پارچه نظمی را که همین اکنون از فکرم برخاسته است به حضور سرور ارکان تقدیم میدارم:
قناعت
دیریســــت که دوری زبرم سرور ارکان سخـــت است برای همه کس فرقت وهجران
ای کــــاش توانم شـــــــکنم مرز جـــــدایی بـــیرون بـــود از سیـــطره ام گردش دوران
این دهــر جـــفا پیشــۀ بد کیش وستمـگر بــنمـوده ترا یک کمـــــــکی دور زشغـــنان
احساس تو نسبت به وطن قابل قدر است داری به وطن مهر و محبت ز دل وجان
سخت است به خاک دگران زنده گی کردن در خانه قناعت کند هرکــس به لـــــب نان
این نظم برای تو سرودست (رحیمی)
مسکونۀ کوه پایۀ سرچشمۀ شغنـــــان
۲۶ حوت ۱۳۹۰
مقـــــــــــام زن
در جهان ازهمگی واقف وبیدار، زنست صادق ومایل و دلبسته به هر کار، زنست
پر بود عالم هستی همه از خسته دلان بهر آزرده دلان مونس وغمخوار، زنست
این جهان جمله بود صحنۀ جنگ و پیکار آنکه کس را ندهد اذیت و آزار، زنست
کی تواند که کند اشک یتیمان را پاک؟ هر کی انجام دهد هر نفس اینکار، زنست
من ندیدم که کسی حق بدهد بهر زنان آنکه از حق تلفی گریه کند زار، زنست
زن ز رضوان بهشت همسفر آدم بود زان تن نخل بشر شاخۀ پر بار، زنست
این سخن راست بود چونکه بزرگان گفتند اهل ایمان بود آ نکس که طرفدار، زنست
ای(رحیمی) توبکن خدمت وحرمت به زنان
چونکه از گریۀ هر طفل خبر دار، زنست
1390/21/12
۱۶ حوت ۱۳۹۰
سیما ی شغنان
چهره و سیمای شغنان خود بهشت آدم است شـــهرت امرود و توتش در تمام عالم است
هر که از مادر تولد شد در این زیبا وطن قلب او همواره دور از درد و رنج وماتم است
وصف کوه و دشت دامانش نگنجد در سخن صوت کبک دره هایش درد دل را مرهم است
محو می سازد بهارش چشم هر بیننده را باغ و بستانش زرنگ سبزه زاران خرم است
نیست در کشور چنین یک سر زمین مرد خیز من تصور می کنم کاین سر زمین رستم است
کاشتند بیگانگان در ملک ما تخم نفاق هر که منکرمی شود این خود گناه اعظم است
ای خدایا ، ریشۀ نخل عداوت را بسوز یک دل بیغم ندیدم جمله پر داغ و غم است
ای” رحیمی ” خود غلو کردی تو در وصف وطن
سیر فکرت راست کن این جاده پر پیچ و خم است
