محمد قادر نازلی كامجو

لپم ژهشتـــــــــت لپم وهـــــــشتت لپم خوود

می دنـــــــــیات زندگن دهم چیز عمل چوود

خوبث لوفم ضــــرورت نست یه چه پیشست

خو نـهفس دهم تهم هرجایهس سه فود توید

نه یم خدمت یه چــــــرد چودت نه روح یرد

بنهس چم روشنـــــــــــــــیهت ترتارکهم موود

خو هوش کهدند فــــــــــــهرذادم به جای فهم

پشیمانم سه ســـــــوذج اک نر کو چیز سوود

خــــــــــــــــذای پوندت رسول پوندت امام اند

وزم غافـــــــــــــــــل فودت شیطان ده پرجوفد

گناه نرسوذج مو تن پوشــــــــــــــت مو همراه

مو عقل از کهل درون بـــــــــــــیدت ذرث توید

مو دل نهـــــــــــــــــــــودت سوذجم غرق سودا

نه یم فــــــــــــــــــودت نه یم سوتت نه یم فوود

خذای جـــــــــــــــــــان عذر یم مهکن مو نامیذ

تو رحــــــــــــــــــــمت لپ ده از هر تار اته پوود

*****

پدر هســــــــتی امید زنده گانی

که مادر بهتر است ازآنچه دانی

پدر تو مایــــــــع  یی شان مقامم

تویی مادر عزیز و خوش کلامم

پدر تو قبله گاهـــــــی بهر فرزند

که امــــــــر احتترامت از خداوند

تویی مادر امـــــــــــید تار و پودم

که مهرت تا نه مـــردم در وجودم

پدر دادی مــــــــــرا اقبال و بختی

تویــــــــــی مادر برایم تاج وتختی

پدر من عاشــــــــــق دیدار رویت

حواســـــــــم مادرم باشد به سویت

رضایـــــــــت مادر امری الهیست

درون سینـــــه ام عشق توجاریست

همیشه راضـــــــــیه در دام آرمان

ز دوریـــــــــت پدر با دیده گریان

که شعری کامــــجو ازمن حکایت

کنم تقــــــــــــــدیم ای مادر برایت

*****

وز خوشــــــــــــــــــــــــــم دایم تو خیزند فیم هه نحن

روزگار جهـــــــــــــــــــــــت از توخیزند تیم هه نحن

نهفس اته یــــــــــــــــــــــم زندگی سوذج مورد ققس

بی تو زهـــــــــــــــــــر مورد سود سه تهژم هرنفس

چرخ گردانند تو پوس لـــــــــــــــــــــــــــــــپ نا توان

دوند افـــــــــــــــــــــــین گه سهم سیرمس ازخوجان

توت خــــــــــــــــو خدمت چود نحن جان مورد تمام

نا خلـــــــــــــــــــــــــــف ذریاتم ای نحن چیز گه لام

ذرفدا از داد اته نــــــــــــــــــــــــــحن زور خو زور

سودغــــــــــــــــــــــــــونج تیزث سفیدت سیم  کور

نهفـــــــــــــــس یهیت چوزج تیر جنا مو از کمان

زندگ اندهم چــــــــــــــــــیز فروژج غیر از زیان

موند یه چــــــــــــــیز ارمان نفود غیر از تو نحن

ذر فدا مـــــــــــــــورد از تو لو فوســــــچم کفهن

سخـــــــــــــــــــــت مورد ید بی تو وز طاقت کنم

جـــــــــــــــــــــــان نه نشتیزد کهی دس عادت کنم

نــــــحن خو خدمت مهک پییل مورد نست مو حق

نا خلف ذریات جـــــــــــــــــــــــهت مه سهو نسق

مهک مو تشویشند هه نحن جان از خو خــــــوار

پوس دی ذر فود از خو نحن یو چـــــــــــیز به کار

پوس یه کو انجــــــــــــــــیفد خو نحن ذسترد مدام

کشت خو نحنرد خدمـــــــــــــــــــتت زهزد وم کلام

دهرذ مو سینه یـــــــــــــــــند لپت اکدوند گه بهس

کامـــــــــــــــــــــجو توند ید تو تقدیر لپ ده نهس

*****

ما را در انتظار تو شوق شراب نیست

دل سوخته را تمایل و میل کباب نیست

هجران و یا فراق دمی بی عذاب نیست

درکارعاشـــــقی دل بی اضطراب نیست

دل گر اسیر عشق شود بی رباب نیست

من در فـــــراق عشق تو خوانم چو بلبلی

تصویرسازمـــــــت به روانم چو سنبلی

عشق توسوخته سیــنه وجانم چو فلفلی

کی دربــــــــــرم ترا  بکشانم چو ململی

در اشتیاق عشق تو بودن خـــراب نیست

می سوزم از فــــــراق تو ای دلبرا ی من

چیزی جز عشق نیست دگر در هوا ی من

دیدار تو به سیـــــــنه ی ریشم دوا ی من

بشنــــــو فغان زناوک نای و صدا ی من

ما را مجال همسفری تــــــیز  تاب نیست

ماندم در خـــــــــــیال تو لایعقل و جنون

اندر مسیرعــشق تو بی حاصل و زبون

گویی شده امــــــــید ز دلم زایل و برون

دارم ملامت ها ز سر جـــــــاهل و فنون

افتاده را ز دست نگــــــیری ثواب نیست

*****

نیستم غیر از تو من یار و گرفتار کسی

چشم را نفروخته ام برحسن و بازارکسی

دل فروشی نیست بفروشم برای دیگران

نه تــوان دارم شوم دوستدار و دلدار کسی

دل سپردم بهر عشقت ای عزیز و سیمتن

دل ندارم تا دهــــــم بر یار و تیمار کسی

عاشق سرگشته و دلپاره ات هستم کنون

مـــــهرنبود تا بورزم با دل و تار کسی

میل ورغبت نیست تا دل را کنم تقسیم دو

یا شوم مــن باعث افــــــگارو آزار کسی

شور و شوق  دارم اما ازبرای عشق تو

شوق یگر نیست باشد مونس و یار کسی

کامجو عهد که بستم با دل پاک و صفا

کین دلم جاه یی تو باشد نیست دربارکسی

*****

اشکم به خاک ریزد در دام نامرادی

غم جـــان من ببیزد درشام نامرادی

ناکام عشق ماندم درچرخ وعالم دون

عقل از سرم گریزد درفام  نامرادی

کین راه که میروم من نه توشه است وتابی

فرصت چنان ســـتیزد درکام نامرادی

می تلخ داده ساقی از باده یی که نوشم

با دست من نخیزد کین جام نامرادی

برقلب آتشینم باران زحمت عشق

گویی که زهر ریزد ازسام نامرادی

کامجو زجورگردون هوش ازسرم پریده

افتـــــــاده وا نخیزم از بام نامرادی

*****

عشقنـــد وی جای ار دل هرچهی څه نفهمت مشکل

 عشق عقل قتی مس شامل هرچهی څه نفهمت مشکل

عشق چــــوژج خذای پیذا سوذج مات تودلند یکجا

عشق چوژج خذای حاصل هرچهی څه فهمت مشکل

عشقند وی پونـــــــــد لپ زورجورکښته مدام ناجور

هرتهم ته دی فهمت عاقل هرچهی څه نفهمت مشکل

عشق عالــــــــــــــــــــــم گردونند هم ملک فریدونند

ناکس ته مـــدام کښت سل هرچهی څه نفهمت مشکل

عشـقند وی نگاه خوشروی در ملک و سما خوشبوی

عشق دهم تی ته تیزد سایل هرچهی څه نفهمت مشکل

عشق بعضی گناه لوفین یا سهو و خــــــــــــــطا لوفین

هرچهی ده سه لوفد جاهــل هرچهی څه نفهمت مشکل

از هرچه دلند عشق تویــــــــــج زنده یو اما لوموژج

لوفین وی فوکث کاهل هرچهی څه نفـــــهمت مشکل

کامجو تو خیـــــــــالند عشق هرچند وی کمالند عشق

فوک کارتو عشق فاضل هرچهی څه نفهمت مشکل

*****

راست څه لوفم مورد ښــکیداو عیب نست

مورد تو درگایــــــــند وریفداو عیب نست

نست اگـــــــــــرژازم تو دهمتیربی درک

مورد توشــــــوقند زارتــــیداو عیب نست

وز توجــــــــهت تهژم نفس ای جان وزان

مورد توپــــــوند تیرگل ربیداو عیب نست

باغ ترباغ وهــــــــــــــــذ پس وهذم روان

مورد صدا ذهــــدت تو قیوداو عیب نست

عشق ته لوفـــــین شاعرین نند ویف کمال

مورد تو عشقند شـــــعرچیداو عیب نست

واژه واژه نقــــــــــــــــطه نقطه جهم کنم

مورد تووصـــــفرد فرد فیداو عیب نست

موند مو ارمانت هـــــــــــوس ذهذهم چکر

کامجو مـــورد دوســگه خیداو عیب نست

*****

نه تنها یم نه یم بی خانه و خویش

نمی گردد دلــــم از تهمتت ریش

بخوان هرچه مرا خوانی بخوانش

ویا هـــــــــــــرچه مرا دانی بدانش

مرا هـــــــــــــم نیزقومی درکنارم

کنم فخری به آن چـــیزی که دارم

مرا ذات و صفات بی نسب نیست

مرا عشق جز آداب و ادب نیست

من هم دارم شناس و فـــکرو تدبیر

ولی شوقـــــــی ندارم عزل وتحقیر

اگرباشد کـــــــــــــــنم کاری برایت

ویا باشد بـــــــــــــگردم هم صدایت

یقـــــین دارم که روزی حق رساند

سگی با غوغوش کــــــی وی ستاند

ترا بایـــــــــــــــــــد بود ایمان کامل

چرا باشـــــــــی توچون اسان جاهل

*****

عشوه و ناز بهـــــــارانه گلستان کردی

بازچـــــون بته گل زلف پریشان کردی

شبنم حســـن و جمال تودهد جلوه عشق

دل شوریده ی من باز غزلخوان کردی

چه عجب قامت زیبای تو برده است دلم

دل که بردی زبرم سینه ام بریان کردی

آشکارا کنـــــــم این درد که دارم بر دل

بخدا فکر مـــــــــــرا دشت بیابان کردی

همــچو بلبل به سراغ چمنت می کوشم

زانکه گلزار چمن دلکش و خندان کردی

باغبـــــــــــانی کنم از باغ خیالت صــنما

لیک سیب ها ببرت ازمه چه پنهان کردی

تشنه هستم که مرا چشمه ی دیداررواست

کامـــــــجوصبرمرا بی سروسامان کردی

*****

دل درد مند من روزی مداوا میشود یا نه

نمــــــــــی دانم خیالتم دم آسا میشود یا نه

دل گرمم اگر روز شود سرد و امید نیست

ویا فریادم از داغش براعلا میشود یا نه

نمی دانم دل ریشم درون سینه چون سوزد

دمــی آرام و یا سردی به فردا میشود یا نه

نمی دانم چه سازم چاره ئی این عشق دلگیرم

چه دانم عـــــــــشق ما آخرمعما میشود یا نه

ازین ترسم که روزی است و نه من هستم و نه او

امیــــــــد ما هدر رفته ست و ایلا میشود یا نه

امــــــید ماست امروز و وصال ماست نامعلوم

ازایــــــــن امید بی حاصل دل آسا میشود یا نه

*****

اگر کاری ز دستـــــــــم بر نه آمد

که تــهمت بر سر خویشان نبستیم

اگرنانی ندادم گشــــــــــــــنه ئی را

پی عیــــــــــب کسانی هم نه گشتیم

مراعاتی نمـــــــــــــودیم از ادب را

که پیش از عالمــــان درراه نرفتیم

ببوسیـــــــــــــدیم دست سالخوردان

دودست اش را گرفته هرچه هستسم

بدور از قعقعه بودیــــــم و از نوش

پی نیکان برفته حـــــــــــــق پرستیم

دلی داریم و دردل حـــــــــب اخوت

که کامــــــــــجو مایل هردل پرستیم

*****

راست از مو سه پیشسه بی تو قینم

بی تو ته تباه خو روح یــــــت دینم

خیدات خو خوذم  بنهسچم ای جان

شــــــــاید تو افین یه میث خو زینم

شـــــاج ذهرم هه جان نه سهو قاتل

از ســـــــــــــــوزش دل اگر چنینم

امـــــــــــــا سه کنم نرید مو طاقت

دل ســــــوذجت گرو ات در کمینم

تت یاذج مو دلت مو هستی یت جود

ذر از تو مــــــــــــــــدام در حزینم

والله بــــــــــــــخدا ذو میث گه میدا

تیر ســــــــــت قته فا  شهب نشینم

چاره کـــــه یه خاطره فد از مهش

کامـــــــــجورد نشان سه فد قرینم

*****

ترا اگـــــــــر که من از اهل دل نشمارم

ز عــــــزت و شرفم را بدان که بیزارم

اگر به عــــزت و شانت دمی کنم بازی

یقین بدان که نه انسان چو ببر و کفتارم

مرا خـرد بود و عقل و عشق در جودم

دلیل عــــــشق منی تو بخوان ز اشعارم

خیال و فـــــــکر مرا برده حسن زیبایت

قد رسا ی تو کــــرده است سینه افگارم

به سان سرو چمن رقص می کنی زیبا

چه می سـزد که کنم وصف تو زگفتارم

هرانچه از تو بخواهم به اعتبار دل است

وگر نه نیست ضرورت نه من خریدارم

میان عاشق و معشوق صداقت است و وفا

حکایت ازمن کامجـــــــــــــوشنو زاقرارم

*****

دیدن لب های تو چـــــــون پسته دارم آرزو

عشق و مهر و معرفت دل جسته دارم آرزو

از خدا نتوان کنیم پنهان روند عشق خود

لیک با عقل و خرد این رشته دارم آرزو

عشق از آن خداوند است و مارا لطف کرد

عشق با عقل و تمیز پیوسته دارم آرزو

ای گلم تا می توانی عشق را پاکیزه دار

زانکه از رو و ریا در بسته دارم آرزو

گل زمانی خوشتر است باشد به دست عاشقان

گل به دست ناکسان را خسته دارم آرزو

دیدن چشمان زیبایی تو ای حور بهشت

تیر مژگان تو در دل خفته دارم آرزو

کامجو ای یار زیبایم بمان تا لحظه ئی

*****

کلچـه ی روی توچــون ماه شبستان دیدم

عین ابروی تو مـــــــــن کمان ملتان دیدم

شوخ چــــــــــشمان ترا خمارمستان دیدم

بینـــی ات چون الف وتیغک لرزان دیدم

دهــــــــــن مست ترا پسته ی خندان دیدم

لب و دندان تو ای شوخ چو یاقوت رمان

گردن خوشــــــــــگل توعین بیاض افغان

سینه تا کنج بغـــــــــــــل مثل پنیر کرمان

کــــــــــــمرباریـک توگویی که بید لرزان

طرزرفـــــتار تو چون کپک خرامان دیدم

موی زیبای تو چون سیایه بید است وچنار

نگـهت تو سوی من است به نازو به خمار

یزک تابش چــــــــشمان تو دل کرده فگار

کشش عشق تو برده است زدل صبروقرار

لب میــــــگون تو چون لعل بدخشان دیدم

بخدا عشـق من از لیلی ومجنون کم نیست

اگردرشمـــــــــع خیال توبسوزم غم نیست

جزتو ای دوست مرا مونس یا همدم نیست

صنم جان سینه من بی تو دمی بیغم نیست

چه کنـــــــم صبر کنم صبر چه برجان دیدم

حیرت ازین که ندیدم چو تو من لب شکری

دل فروخــــــتم به سودای توای حور و پری

عشق تودردلم ای دوســـــــــت نداری خبری

درخـــــــــــــــــــیال تو بنالم زشام تا سحری

خویش این گونه به وصف تو غزلخوان دیدم

کامـــــــــــجو وعده ی دیدارتو جانانه ی من

غزل و شعرزخــــــــــــمار تو مستانه ی من

لفظ شیرین زگـــــــــــــفتارتو یک دانه ی من

شده ام مســـــــــــت و گرفتارتودردانه ی من

سینه در آتـــــــــش عشق تو چه سوزان دیدم

*****

ترســـــم برسد فرصت پیری و نیای

کــــین دل بتپد ازغم دوری تو کجای

دیریسـت که من تشنه ی دیدارتوجانا

پرسان و ســراغ تو کـــنم عین گداِیی

درکوچه و بازار و رهت منتظرم من

امــــــید به دل دارم ازآنجاه که بیایی

بیچاره نشستیم درین هجره ی هجران

با یاد همــــان روز که با عشوه درایی

هرچند که رهی عشق بود پرخم وپیجی

با صبرو تحمـــــل شود این درد دوایی

کامجو به امـــــیدی که همان روز بیاید

با خنده دلگیر که مــــــــــرا زنده نمایی

*****

شوق اندر دل مرا جز دیدن روی تو نیـــست

راست گویم همچومن مشتاق گیسوی تونیست

بهانه در دل پروریده شــــــــــوق دیدارت کنم

یک نگاهی اندکی آرمـــــــان ابروی تو نیست

کی شوند سراب چشـــــــــــمانم زدیدارت دمی

لحظه یی دل فارغ ازهجران واندوهی تو نیست

صبرلبریزاست و لیکن یکـطرف باشد چه سود

چون نگاهی سرسری از چشم جادوی تو نیست

رهسپارم جانب صحرای عشــــــــــقت ای پری

گفته اند بی مهری در محوا و در کوهی تونیست

نا امیدم را مــــــــــــــگردان از درت ای گلبدن

کامجو بنگرچومن کس مست و دلجویی تو نیست

*****

گل ات بلبل یه باغنـــــدین خو یار چوژج

خو عشقندئین بهار خوردسردچار چوژچ

بهاراند گل خوشـــــــــت بلبل گه خوشحال

خیال اند چـــــس گل از بلبل خمار چوژج

بهارند زنده جـــــــــان خوشحال اته مست

فوکــث شوقند خوردئین دس قرار چوژج

بهــــــــــــــــار یاذدت از دل قینه ذر تیزد

بهار ښاجــــــند کسالت چس فرار چوژج

شغ ات شـوذ ات ښرات فینین گه مس مست

پنویجئین سهفز اتـــــــه تیرئین مذار چوژج

اما وز بـــــــــــــــــی هنر بد طالع یت شوم

خو دل سیـــــنه درونم چــــس فگار چوژج

نه یــــــــــم وز وینت بهارت نه مو یار یت

خزانند تا خزانیــــــــــــڅم خو زار چوژج

زمستــــــــــــان غل ذر ات لرزه مو جانند

تو چس تقدیرمورد اکــدس گه کار چوژج

*****

ښام ســـــوت مو مذار کو لهک تویدم

کهــی پهخت مو خمار کو لهک تویدم

وهښتم د تو چور ته وز ښب ات ښام

دل مــــــــس گه فگار کو لهک تویدم

وعده ی تو فود ای جان نر ات صحر

توید مـــــــوند مو بیار کو لهک تویدم

دل ذادم اته خو خــــــــــــــید اته ښهفد

نست هـــــــچگه قرار کو لهک تویدم

دنیا ته ذو روز هــــــرچند وی نوبت

تیر سوت مو قطار کــــو لهک تویدم

کهی هـــــــچگه توان گه ریذج نثم زار

شچ تر خــــــــــو دیار کو لهک تویدم

کامــــجو که مو یهیت اک از ده گیرند

چودت مو شـــــــــکار کو لهک تویدم

*****

ما ازآن شهر محــبت دل به ناز آورده ایم

محــــــــرم با مهروالفت ازگداز آورده ایم

ما به شهـــرعاشقان رفتیم به بازار جنون

یک گل خوش تیپ وقامت ازفـرازآورده ایم

عشق و شور و مستی ما میدهد تن را توان

کین کلام با صـــــــــداقت از ایازآورده ایم

مهرو الفت را گرفتیم ارث ازخوبان عشق

این رمــوز و یا بشارت از غماز آورده ایم

ترس در دل ازریا و از خطــا داریم چون

رشتــــــــه ی انس سلامت از نماز آورده ایم

مهرما ای جان و دل آورده ایم با عشق و ناز

کامـــــــــــــجو تاررفاقت ازطراز آورده ایم

*****

ییوکث قصــــــــــــه ته یم تورد ای فراد

روزاز ذیښــــــــــــــار پیاذه ام توید ویاد

آسته آســـــــــته یم په فوژ پدروذ فریپت

ترموغــوژ یت غهڅ صدا ذاد ازخو داد

لــــوم نغوژم دهذ ته چیزگهپین کو ذین

یه ته لوفــد ای تهت مو یت چیزرد نذاد

ښاج پښاجــم لود هه غهڅ چیزت تو لود

شونچ ذادت لــــــود پیښڅ تهم از مو داد

داد لود توبه ات اف تــــــــــیژد از زمان

لود ای پوڅ تیر سه  وزچیز لوم خو داد

لوفد ته یه غهڅ ژیوجه مو چـارتورد کنم

اکده گهپ اند ات غذه مس زنــــــــگ ذاد

لودم ای جـــــان لو تو څوندرد چارکــــنه

لوفد ته مـــــــــــه زق دوندث آزارم ده ذاد

کامــــــــجوچیزایت هدف زاښت از مو شعر

خیــچ نغوږیـــــــــت دم هه یخ جان ات فراد

*****

ای دوســــــــت یه اک نرث برهښتا سهوهم

دنیــــــــا فوکه جـــــــاه یه گد تماشا سهوهم

پیښ از ده اجل فراپت خو کښت مات تو جدا

تا میـــــــــــــداهیڅ ذر از خـو سودا سهوهم

*****

چیزرد کــو خو تار زیل جنا مهش سختهم

چیزرد کو خــوبث تیر خو نشانـــت بختهم

دنیا خو درون نه سخت قبول ات نه سست

چیزرد کو غلــث غرورته مهش از تختهم

*****

ای جان کو تو لو تو داد ات بابئین کو که چهد

یا مورد کو دفیـس ویف ذو فراد ات ذو مجهد

دنیا ته نرســـــــــــت پی تو نه یم وز صـاحب

رست از مات تو څـه پارښنئیف ات څه زجهد

*****

ای دوســـــــــــت تو نث ازید اته وز گه ازؤد

تو سهو مــــــو قمری یت فی یم وز تو چبؤد

قم قم کنم ات توعــــــــشق ته غل لوم خو ساز

نالهن کنـــــــــــــم ات نغوږ خو اندځ یه ترؤد

*****

ای دوســـــــــــت یه چس تر مو خو ترمم دنیا

وزترد بشهـــــــــــند اته تو یت مــــــــرد زیبا

وز مه فی یمــــــــــــت تو لو کـــــو یم دنیا چیز

پس تا که فی یهـــــــــــم یه گد فی یهمت یکجا

*****

به بسم الله کنم آغازکنون نطق کلامم را            به گفتارآورم  من کام تلخ ونار سایم  را

   اينجاب محمد قادر “كامجو”فرزند مرحوم محمد نازل “فرخ”در سال1981م دريك خانوادهء محروم از نعمت پدر درقريه ده شهر ولسوالي شغــنان ولايت بدخشان ديده به جهان گشودم،باسپاس فراوان ازايزد متعال وبحر الطاف بيكران او تعالي كه مادردلسوزم را برايم حيات بخشيده است، با استفاده از سواد اندك او در ضمن تربيه جسمي ام الفباء زبان دري واعداد رياضي را نزدش فراه گرفتم.

    درســــــــال 1988م به عمرهفت سالگي شامل  مكتب ليسه عالي ده شـــــــــهر شده  دورهاي  متوسطه وليسه را درمكتب مذكور با زحمات فراوان ورنجش  بسيارموفقانه به انجــــام رسانده ام.  بعداز فراغت از ليسه درسال 2002م باسپري نمودن امتـــحان كانكورشامل دانشكده زبان وادبيات دانشگاه تعليم وتربيه كابل شدم .

    درسال 2005م به سويه لیسانس از دانشگا ه  مذكور  دررشته زبان و ادب انگليسي  سند فراغت تحصيلي ام را به دست آوردم.قسميكه درجريان تحصيل  تشويق وهمكاري  اندكي را به جزازمادرم ازديگركسي نديده بودم خواستم  كه اگرخدابخواهد و از سواد كمي بهره مند شوم  بايد براي كساني همكارشوم كه واقعآ سزاوار كمك باشند ، يافتم كه مردم قريه پيوولسوالي ورسج ولايت تخار  در دهه هاي متمادي ازثمره سواد وتعليم محروم بوده اند .بنابراين درسال 2006م وظيفه مقدسي را به صفت معلم در آن قريه الي اخير سال 2011م ايفا نمودم اما مشكلات اقتصادي و اوضاع امنيتي ناسالم برايم اجازه نداد كه به وظيفه مقدس خود ادامه بدهم بنأ محيط مذكور راترك گفته و  به صفت کارمند در کمپنی شبکه مخابراتی روشن ایفای وظیفه مینمایم .

نوت :محمد قادرهستم به نازلی که لقب فامیلی است تخلص میکنم وبرادرم وزیربیک به نازلی تخلص میکند و شعرمیسراید. ازاینکه بین اشعار مه و جناب وزیربیک نازلی تفاوتی وجود پیدا بکند، در منظومه هایم به کامجو تخلص می کنم و چندی از ابیات خویش را خدمت حضار محترم تقدیم نموده وطالب آنم که در تصحیح ساختن مرا یاری رسانید.   والسلام

 

ای خوذم کو تو کهـــــجه از مهغزاند ات تویج

یا دهرذ تو درون یا یے چهی خورد تو فروږج

هرڅوند کِن اُم تارک ات هر څــــــوند ښـــــکراُم

نست توند تو درک لۈم بغـېر وورج تو خوږج

ووزج مس تو څه خوږج پۈست نښۈن رست بغېر

چیز ات دے خو آزار مــــــــــو تاراردث فوږج

ناو ذیس ښهب سُذج ښهب گه درازات تارک

وز طاقهث ات تو یــــــــــت نه فهم کهدرد موږج

میدا اگه فد بشهند مو مـــــس یاس خو قتے

گر دســـگه نڤد مهک مو وُښ از مو تے تویج

یا یت مو قتـــــــــیر خفه یت یا یت لپ قین

یا لو کو خـــــــــیالات مو یېن قین تو چوږج

ای خــــــــوذم تو یه ڤاگه تر مو خېز یم دنیا

وز ات تو یهم تا که کفـــــــــهن ٲم نه پنویج

*****

خو عمراند اُم تو دۈند ژیوج چود اما که یت دے چود باور

خو شوق اند اُم تو دۈند خورد ڤود اما که یت دے چود باور

بهار سُت تېر نه رېد شوق ات مــو عمر مس توید پے پنجاه یهج

تو جهت اُم وز خو خونېڅ خوداما که یت دے چود باور

زمســـــتۈن یثچ تو شوق اند غل بهار دستــــــور غزل خۈن اُم

تو عشق دهرذ اند اُم ای جۈن مود اما که یت دے چود باور

وزاُم لۈد مېــڤ خو رازېن تورد ښب ات ښۈم اُم تو غۈږېڅ خود

فنه یُم دســــــــــــــــگه فرزېن ڤود اما که یت دے چود باور

وزئودت مات تزه یت چود اما  آخـــــر مو یت چود ثیر

تو یاڅ اُم ڤود تو یُم گهـــــرم چود اما که یت دے چود باور

 *****

زمۈنه یند وفا نـــــــــــست ات جفا لپ

مے مٲش مردم درون مــــــس نا روا لپ

خذای پېذا یے چوژج هم خُب ات هـم بد

اما خُب مٲش درون کهم ات خطا لپ

زواسچ أم از خو دل مهر ات مـــــحبت

دے جهت سُذج کهم ښرم ات بے حیا لپ

نه رېذج نُر ښاج پُڅ اند از داد اته نهن

رزین اند نهن قتــــیر سُذج ماجرا لپ

دے صد سال پېښے حافظ لۈد خو شعراند

دے یت دورے قمـــــــــر سۈد ناسزا لپ

بشـــــــهندېن ېن فُکث تاید ات نه رېدېن

څه رېذج أم مٲش درون نُر بے نوا لپ

حقیقت یِد فُکث فهــــــــمېن نه لۈڤېن

دے جهت دذ لۈم فُک اندث مٲش گنالپ

اِک اِد راز ڤُد مو دل طاقت نه کِښــت لۈم

نغۈږ کامجـــو دل اند گهرم ات شتا لپ

*****

از قینے اه جۈن لۈ خو زمۈن یوږجے مو ستخۈن

کهی رېذج مجال ات قوت ات کهی گه دس اسـۈن

وئښچ اُم تو خیال اند خو کِن اُم دل قتے نالهن

پاذ یارے نه ذید ات غلـــــــــــث دل گه غزل خۈن

وُښ سۈد پَکَر ات څېم پُر از یوښک غلث چــیز

چِس بے درکث خوذم نه لهکِښت مو تو ارمــۈن

جۈن لۈڤد وُز اته عــــشق ته یکجاگے تے یٲم ذر

کهی دسگه توۈن ڤِد خو قناعت وے تے ذه-م جۈن

مېدا تے وُزات عشق اته جۈن ته کو با هـــــــــم

یکبار گه وِن أم یا کو تے سآوأم   پرېشۈن

۲۵ اکتوبر ۲۰۲۳

محمد قادر نازلی کامجو نو رباعے یېن

دل ارد اُم لۈد هوس بهس کِن مزه نِست

نه رېد مېڤ اند مجال څېم مس تزه نِست

هوس بهس ات خو اېمۈن ښای ڎو روز گه

وُښ ات فکر مهخز درۈن ات هر کُزه نِست

*****

عجب دنیا تو چِس وورج رهنگ تے مأش خِیرت

پِرېنت مأش ات فنه غـــــــم مأشتے چس ڤِیرت

تو نۈم آدم آ توند یـــــــــــــــست یُو دم کهی

یُو زنده غم قـــــتیرات غم قــــتیر مِــــــــــیرت

*****

یے ښهب ڤد تارِک ات خوڎم مس مو لهکچود

تو فکراند ییو ڎِیۈن مــــصره -م جعم چود

نڤشت اُم یِک دے جــــــــهت بعضے ند وفا نِست

نه فهم راست اُم کــو لۈڤج یا یُم کو سهو چود

*****

مو تقدیر تئر دے ڤُد اس مېڤ مو بوتېن

خو رۈی ڎهد اند سفید اُم چود بروتېن

صغیرے زور ڤراد مه سۈد نصیب تو رد

تباه ېن سـَـــــت خیالېن ات مو چُرتېن

*****

یے ښهب اند اُم خو دل راز تر قلم لۈد

نڤشاواند چِس اُم خهط تیر قلم نۈد

وے یوښک زرد ات مشق کښت از مو ارمۈن

 یے چهې گر دَم څه ښاید مس پُر الم سۈد

*****

اس مو خیزاند یه یے لحظهث ڎر څه ڤِد

دِسگه فکراُم ار مو سینه یاڅ پڎِد

وز نه ڤهرڎیم دوندِکث ڎر ڤیم خو خیر

یه دے نښتاید فارت مور ڎئد ات وِځِد

۱۰ سپتمبر ۲۰۲۳

*****

من بنده درگاهــــــــــت  یا رب  مددم فرما

من عاشــــــــــق دیدارت یا رب مددم فرما

دربحرگناه غــــــــــــرقم در بیم  چنین بندم

ای ازکـــــــــــرم وذاتت یا رب مددم فرما

ازخویش چه دل ریشم این راه که درپیشم

راه بنما راهـــــــــــت یا  رب  مددم  فرما

درتاریکی مــــــــــــــنزل من راه نمی یابم

ازشعله انوارت یا رب مددم فرمـــــــــــــا

توفیق طهارت ده  ازذات الــــــــــــــهییت

درطاعت وفرمانـــــــت یا رب  مددم فرما

درراه وصال توو در عشق وخـــــــیال تو

جویم صفت وشانــــــت یا رب مددم فرما

کامجوبه دل نا امــــــــید ازدرگه تو امید

ازرحمت والــــــطافت یا رب مددم فرما

ای دستگیر مومـــــــــــــــــنان یا شاکریم الله مدد

دارم گناه بی گمــــــــــــــــان یا شاکریم  الله مدد

دردرگهت خواهـــــــــــــم پنا رحم نما برحال ما

امـــــــــــــید این دارم به جان یا شاکریم الله مدد

دربندعصـــــــیان مانده ام هرسوپریشان مانده ام

جزتوندارم مـــــــــــــــــهربان یا شاکریم الله مدد

هستم ضعیف وبی نوا مجنون صفت درهرکجا

دارم الــــــــــــــم ها درروان یاشاکریم الله مدد

جزتو دگریاری مرا هم نیســـت غخواری مرا

ای واقف ازسر وبـــــــــــیان یاشاکریم الله مدد

فصــــــــل بهارم شد خزان درد دلم دارم بیان

ای صاحــــــــــب نام ونشان یاشاکریم الله مدد

من کامــــــــجوگویم چنان اندرزمین وآسمان

توپیشوا انــــــــــــس وجان یاشاکریم الله مدد

چاره کن ای چاره گر درمانده و بی  چاره ام

دلفگارونا توان سرگشــــــــــــته وبی خانه ام

دردیارغربت وبیـــــگانه ماندم  خوار و  زار

بی کس وکوه همچو مجنونی درهرویرانه ام

ازتوان وحاصــــــــــــــل دنیا ندارم بهره یی

ازتهی دستــــــــــی خود بی خانه وکاشانه ام

عمرمن درحســــــــــرت وآه والم رفته به باد

از دیار و از وطــــن  پاه  رانده و بیگانه ام

همــــچوکفتر پرشکسته پرزنم  درهرطرف

بی پروبــــــی بال مانده خستـــه وبی لانه ام

دردوافســـــوس به دل دارم درین دنیا دون

حــــــــسرتا درکنج غم جاه مانده ودیوانه ام

کامجـــو گویم کنون احوال خویشم درورق

ای عزیزان  بنگــــرید  دلداده  و دلپاره ام

***** 

نهن جنا دنیا تی لو چهــــــــــــی مهربان

نهن خو زریاترد عـــزیزتراز وی   جان

نهن خواولاد کښـــت خورد لپ   نازیان

نهن تــــعریف  لوفج خذای مس درقران

دوند  افـــــین ژیوجم خونهنک بی گمان

لوفد للــــــهیک  نهن خو طفلینرد   مدام

لوفــــد  ویفرد  پند  اتــــــــــه ازدل پیام

کښــــــــــته خدمت نهن خواولادرد تمام

فهــــــــــــــم فراد نهن قمتت قدرت مقام

دوند افین  ژیو جوم خونهنک بی گمان

نهن وم اولاد جهت نیهست خوذمت خیال

لوفد دلیلت خو طفل خوک ذید شـــــــمال

کهی نهن دستور دگر جیزفد مـــــــــثال

نهن جنا مخلوق نوینچم  با کمــــــــــال

دوند افــــــین ژیوجم خونهنک بی گمان

نهـــــــــــن توجونرد سهم قبولت هم نیاز

وزتــــــــــــوعشقند شعرمت لوفم خوساز

لـــــــــــوم توخدمت مرد دعایت هم نماز

کامــــــجو ای نهن توعشق دورت دراز

دونــــــد افین ژیوجم خونهنک بی گمان

*****  

برخیز به عشق تو کنون شام  سحر  شد

حسرت به سرش آمدو مهر تو  دگر شد

ازهجرکه دل سوختی و زاروزبون بود

گل درسرهرخا رببین جامه  به   سرشد

بلبل  تو کجایی که صدایی توچرانیست

هرصحنه   و  بوستان بیا  قسم دگر شد

از روشنی چهره  و رخسار و رخ  یار

نور به  سر و صورت مهتاب وقمرشد

فصل که خزان بود گذشت باغمش ازما

اکنون که بهاراست  نگر بزم به ترشد

ازعشق  گل سنبل  و از  سرخی  لاله

زنگ چمن و دامن  کو زیر و زبر شد

کامحو توهم ازصدق بگیردست عزیزت

دوستی که زهجرتوهمی خون جگر شد

*****  

ای دل بیا که سال نو آمد خوشــــــــی کنیم

دل را صفا زکینه واز هر بـــــــــــدی کنیم

چون بته شگفته که در فصـــــــــل نو بهار

خود را رسا زهر خمی و هر کجــــی کنیم

سال نواست چو خانه خود را ز گرد و دود

قلب و ضمیرخود زکدورت تهــــــی  کنیم

با هر کسی که قهر بودیم   در گذشــته  ها

دست به هم دهیم و بیا آشتــــــــــــــی کنیم

از هر کمی که بود و نمودیم اشتبـــــــــــــا

زین پس بیا به امر خدا راستـــــــــــی کنیم

از دشمنی و کینه ستیزی چه حاصــل است

این ها کنار مانده بیا  دوستــــــــــــی  کنیم

از کامجو  نوشته و تقدیم دوستــــــــــــــان

هرسکتگی که است به نظمم کمــــــی کنیم

***** 

ای سرو روان قامت رعـــنا داری           به دلــم جاه داری

با چشم سیا عشوه زیبـــــــــا داری           به دلـم جا ه داری

چون گل شگفته یی درفصــل بـهار           درصحــن و دیار

صدبرگ سفید رو چون مــاه داری           به دلـم جاه  داری

عشق تو فزود در دلم دلبـــــــــرمن           تاج سر مـــــــــن

ای گلبدنم چه شور و غوغــا داری           به دلــم جاه  داری

لعل یمنم خواب و خیالــم  تو شـدی           جانــم تو شـــــدی

ای دلبر من چه حســن زیبـا  داری           به دلــم جاه داری

وی دوست بیا کــه یاروهمتـا باشیم            یکجا باشـــــــــیم

مجنون صفتم که عــشق لیـلا داری            به دلـم جاه داری

کامجوزخیال عشفت ای سـروروان           ای مرهــــم  جان

وی معوش من چه عشق شیدا داری          به دلــم جاه  داری

***** 

ای چراغ  و نور عشق  و جان من

بلبل خوش خوان وخوش الحان من

قامتت  چون  سرورو فتارت خرام

ای  گل  نو  رســـته   بوستان من

ماه مــــــــــن در آسمان نیل  گون

ای ســـــتار روشن  و رخشان من

 لاله خود رو در فـــــــــصل بهار

یاسمین وسنبل  و ریــــــــحان من

عشق پیـــجان در دل و جانم تویی

هوش من  ســودای من ارمان من

کامجو در  عشق   تو سوزد مدام

اشک چشمـــم قطره در دامان من

*****