بهرام بیک میرزاده
bahrambic55@hotmail.com
تاریخ ظهوروپیدایش مذاهب و ادیان(دین سلام)- بهرام بیک میرزاده
تاریخ ظهوروپیدایش مذاهب و ادیان( بودیزم)- بهرام بیک میرزاده
تاریخ ظهوروپیدایش مذاهب و ادیان- بهرام بیک میرزاده
نوروز
در دیاری دوستان آن روز نوروز آمده بهر امیدی جوانان روز نوروز آمده
شور وهلهل است یاران از قدوم فیض آن کوه صحرا سبز گشت و روز نوروز آمده
کودکان سرشار از مستی ز بوی نو بهار انتظار هستند و گویند روز نوروز آمده
هر طرف سرسبزوشاداب روان درجویبار آب پاک و نقره فام در روز نوروز آمده
کبک خوش الهام خواندهرطرف درکوهسار اندر آن ایام گوید روز نوروز آمده
روز نوروز خلط گشته درشعوروذهن ما از نیاکان هم شنیدیم روز نوروز آمده
روز نو آمد پدید و این جهان روشن شده از فضا و از زمین هم روز نوروز آمده
انس و جنس از خواب بیدار هم شدند از خود و بیگانه گویند روز نوروز آمده
مژده ای نوروز باشد بهر مردم نو بهار نو بهار هم گر رسد با روز نوروز آمده
نسترن در باغ بوستان بلبلی در شاخسار بلبل و گل در چمن با روز نوروز آمده
از فضای نوبهار هرکس فیاض خود برد این فضای خوشگواردر روز نوروز آمده
با تبسم گویمت ای هموطن هوشیار باش این فضا هم نعمت است درروزنوروز آمده
میرزاده با خلوص گوید مبارک نو بهار
از همین حال فکر کن امروز نوروزآمده
ب. میرزاده
کلگری- کانادا، اول حمل ۱۳۹۳
««««»»»»
به ارتباط مشاعره دوستان در مورد افیون(ترباک)
ای بسا اینرا که گفتنید از صفـای قلب تان این حقیقت است آن حـالت دگر گون دیده ام
یکطرف از نقص آن گپ باشد و طرف دگـر چهاروپنج دوری به افتند آن چه حالی دیده ام
آن یکی چاق میکند و ان دگر پف با هـــوا آن دگر لاف و پتاق و یکسره مست دیـده ام
بعد مستـی آنچنان کاری کنند از بیـخـــودی بعد خارش دست شان در پشـت دیگر دیده ام
کی به فکری خـویش بودنـد بعد آن ختم چلم همـه را در مانده و زار و پریشاڼ دیــده ام
کی فراموشم شود آن وضع رقت بار شــان دست و پا یکجا بگردن چون حلقه در دیده ام
هر قدر در وصف شان دوستان بگویند حرفها هیچ اوصاف ندارند همچو بد تر دیـــده ام
آنچه میرزاده که داند خون خوردن کار کیست
کار آن افیون فروش است من بصدها دیده ام
10/15/2013
بهـــار
چــو اختـــر آمــد و یکدم نویــد عشـق بر جان داشت که آن ظلمت سرایی قصد بر جان غریبان داشت
ولی چون شد که تا آخر نتوانست زیست پا بر جــــا که چون رویش سیاه گشت و تمنا بهر پایان داشت
سفیــدی جــامه بر تن داشت لیکن رو سیاه میزیست که مـرگ آن غــریبان از فضا سخت ارمان داشت
تضرع و عـذر خواهی کــرد مظلومان به نابودیش چنان تیری هـدف خورد و که ختم کار پایان داشت
که آن نو روز امیـــد بخــش نــو ارا، نـــو روزی به پیشوازی بهاری خوش هوا نویدی سبزاران داشت
بیا بنگر زمین و دشت و دامن سبــزه پوش گشتـه شــگوفــه ای درختان هم گل وگلزار شایان داشت
بهار آمــد که تغیر در زنـــــده گی هر شی پدید آمد هوایی تازه فرحت بخش معطر باغ و بوستان داشت
صــدای آبشــــــاران قــــلقـــــل مینــــا بــه یــاد آرد به سر سبزی چمن زاران نوای بــلبلان درآن داشت
بهار آمـد گل و گلبن شــگوفــه هر طرف سر شـد که بلبل جاه گـرفت شـاخه فغا و نا له یکسان داشت
بهـــا ر آرد امیــد زنــدگی نــو بهر ا ســــــایش
کــه میــرزاده هوس از هوای نو بهار ارمان داشت
مارچ 2012
بهار
بیا بیا کــه چمــڼ خـــرم و گلستـــان شـــد حــریــر جـامه به تن کــرده و نمایان شد
بیا کـه فصـل نجات بخش و جان فزا امــد که آن چپن سفید و بغاوتگرختم و پایان شد
گــذشت فصـل دل ازار و آن سیاه روزی چنــان گـذشت خوشی آوری غریبان شد
ز کــو و دشت دمید سبزه و گلها زچمن لباس سبز به تن کرده باز خرامان شد
نـویـد داد که بهار امـد و ناپدید شد سرما که سر اغاز زنده ګی نو با غریبان شد
به هر طـرف اگـر نگری موج میزند گلها چو بلبلان همه از بابتش غزل خوان شد
چــو لذت داشت هوای بهار و باد و بارانها تراوت ز گلستان خیزد و سبزارمیدان شد
چه خوش تراوت است بادی بهارصبحگاهان
همی خوش است میرزاده وقت نو بهاران شد
فبرری 2012
کلگری- کانادا
رباعی
این بــلبـــل بــاغ بی سبب نـــالــه کــند گـــل نیست ولــی بیــاد ان نــــالـــه کنـــد
یــافصــل نیست ویــا گشت خــــــزان یــا درد بـــدل دارد از ان نــــالــــه کنــــــد
******
گــل غنچــخه ببــاغ سبزه زار می زیبـــــــد در صحــن چمــن بــلبــل زار می زیبــد
کبک هــا ز هـــوای خــوش بهــاری خواننـد در سبـزه بهـــار شبنم تـــر مــی زیبـد
******
نــوای بــلبــلان در شــــاخســــاران زنند چهچـــه بــه گـردی ابشـــــاران
بهــار ایــد شــود این شــور غــوغا حقیقت زندگــی انـــدر بهـــــــاران
میهن
بیا ای هموطن بگذر ز قهر و خشم افغانت که تا باشد وطن سازیـد گل و ګلزار دامانت
به جهل و جنگ وتیزیها نباشد کارهر عاقل به فکرو هوش کن کاریهم یادی کنند نامت
تغافل کی روا باشد به شان عافل و دانــــا که تقوا میدهد تغیر از هر زشت اعمــالت
بیا چند لحظه فکری کن چه کردی بهران ملت که مینالد آن ملت شده هردم پـایمــالـت
چنان شور وفغان دارد ز دست خاین آن ملت به پا خیزید درمانش کنید بسعی کارو پیکارت
بیا ای هموطن کو شید بهری خدمت ملـــت که اکنون وقت آن باشد فداکاری و پیکـارت
به همدیګر بیاویزید و نقش خود بیارایید که در اعمار میهن بگذرآن ازهر زمان وقتت
دگر چیزی نمی ارزد بجزاز خدمت میهن اگر این ارزش اندوزی فدایی آن شود نامت
فدایت میشوم میهن تویی روح و روانی من اگر از خدمتت دورم ولی قلبم به دامــانت
که میرزاده چو پروانه بدوری نامتای میهن
همیشه آرزو دارم بلند باد شوکت و شانت
