دولت محمد سیار

sail.sayor@hotmail.com           dawlat.sayor@akdn.org

 

جان  را  فدای  بته  تریاک  می  کنم                  ترک وصال و ساحل و افلاک می کنم

دل و درون و سینه خود چاک می کنم                   زهرش  بقلب  نازک خود  خاک میکنم

دست را به سوی جانب هر ساک میکنم

دزدیدن  هر خس  و خاشاک     میکنم

افیونی  گشتم وبهارم  خزان  شد                    شادابی  از چهره  زیباه  نهان شد

بدنامی ام جانب هر سو روان شد                    آن چهره علوان برخ زعفران شد

لب را برای بوی بدش پاک میکنم

بهر  فریب  دیده  غمناک   میکنم

گویم  که چهره بهاران من چه شد                گویم شکوفه از لب خندان من چه شد

مهر ووفاه زکلبه ویران من چه شد               ان ماه روی عاشق بوستان من چه شد

انگور تیشه تا بسری تاک می کنم

بهر علاج  چهره  غمناک   میکنم

با او وفاه محبت خوبان فرار کرد            با او نواع بلبل خوشخوان فرار کرد

با تمام لطف عزیزان فرار کرد             با او بهار و شرشر باران فرار کرد

نی شوق سیب  خشه نه ناک میکنم

نی شکوه  از حوادث افلان میکنم

ما جوانی را  بباد دود  افیون  داده  ایم               ما نقاب وار چهره خود را دیگرگون داده ایم

سرنوشت و طالعه خود را به ملعون داده ایم           نقش رخسار بقاه هم را چو میمون داده ایم

شوق فروش خانه و املاک میکنم

پولش به جیب مردم بی باک میکنم

گاه:( سیار)  درخیال و گاه بیمار او خمار              در شبستان سیاه افتاده ایم بیمار و زار

گاه غمگین گاه شاد گاه هم بیمار چومار                خسته و افسرده گی دارد  بیمار و خمار

گاه شوق دوغ و کلچه گاه ایلاک میکنم

گه پول نقد بر سرخود خاک میکنم  

تحریر روز سه شنبه مورد 10 میزان 1392 شهر جدید فیض آباد

معلم

رهبر ان را رهنما دانم  معلم بوده است             صاحب علم و سخاه دانم معلم بوده است

رهنمای راه خوب دانم معلم بوده است           شخص صادق با وقار دانم معلم بوده است

راز دانای وجود دانم معلم بوده است

کر به ظاهر بنگرم استاد ام دانشوری           عاشقی پاکی به علم و ام  معارف پروری

شخص دانا باصدافت هم به ظاهر برتری         درس وتعلیمت بگیتی میکند روشنگری

کاردان کارگاه  دانم معلم بوده است

 باصداقت گر بگویم رهنما و رهبری                درس و تعلیمت همیشه بود با لفظ دری

در فضیلت با وقار و با وجودی لاغری            شخص عالمی ودانا هم زیباه پیــــگری

واقف از احوال زار دانم معلم بوده است

نام نیگوی جهان دایم اندرشان توست                صلح و وحدت شادی انسان ام آرمان توست

رهنمای راه نیکو دانم ان پیمان توست               نام نیکوی جهان دانم ان درشان توست

یاد گار و یار خوب دانم معلم بوده است

 سه جوزا روز خوب و روز استقبال توست           جشن زیباه است امروز روز استقلال توست

روز نوروز است امروزاستدلال تو ســـــت           راه نیکوی جوانان کار استیمال توســـــــــت

روشنی قلب زاردانم معلم بوده است

کدر سیار وصف و تعریفت به هر سوی دیار           کر توانم میکنم توصیف در  شهر و دیار

داشتم  دارم  بنام  خوب  و  پاکت      افتخار           میکنم توصیف خسنت را به هر سالی بهار

آن نگونام جهان دانم معلم بوده است

 5جوزا 1392 فیض آباد بدخشان

سه جوزا روز معلم را برای تمام استادان ولسوالی شغنان چه در خارچ و یا داخل زنده گی میکنند  از طریق سایت زیباه سیمای شغنان این زوز خجسته را برای تمام  استادان بزرگوار تبریک عرض میدارم خدا کند که روز خویش را بخوبی و شادمانی تجلیل  ونمایند هموره ازگذند روزکار در امان باشند.

 خوش آمدی

 ای سال نوبه ملک  بدخشان خوش  آمدی        ای  نو بهار فصل درخشان خوش  آمدی

سبزه بکوه وگل به صحراب است انتظار        ای  مایه  ای طبیعت دوران خوش آمدی

بلبل  زفراقی  گل  غمگین و خمار است          ای گل شفای قلب هزاران  خوش  آمدی

دهقان  بتن جامه زیباه و دل خوش است          ای فصل کار زحمت دهقان خوش آمدی

صحرا و جویبار کنون گشته  سبزه زار          ای  سال  نوتحفه    یزدان  خوش  آمدی

آهو چنان  مست  بکوهســار   این  دیار          ای  قلعه  زیر پای غزالان  خوش آمدی

لاله   و مرسل  است   شقایق  و نسترن          ای نوعروس به کلبه خوبان خوش آمدی

ای آب  چشمه  چند  نبودی  درین  دیار           از کوهسار به مامن انسان خوش  آمدی

ای نو  بهار  حسن  به بوستان این چمن          ای  مادر طبیعت   دوران  خوش  آمدی

ای  عندلیب  وصف  بکن   تو  بهار را          ای نو بهار فصل  به شغنان خوش آمدی

ای نو عروس طبیعت  دوران این   دیار         ای  سال  پر در آمد  انسان  خوش آمدی

سیار  کنون  غرق   تماشاه   بهار  است

ای  ماه پر تراوت  دوران  خوش  آمدی

 فیض اباد بدخشان

۲۴ حوت ۱۳۹۱

بهار

 بلبلی  شوریده  دارد  شوق  زیبای  بهار        مست و مدهوش کشته ودارد تمنای بهار

عاشقک  منتظری  باش که  شا ید دمی           آید  ان ماه   جبین   بهر  تماشای  بهار

سبز کردیده  همه دشت و  دامان  وطن          تحفه ای است زخالق  به دمن های بهار

گل صد برگ  بدامان  چمن    میرقصد          بسکه   نوشیده  زساغر  و صحباه بهار

لاله و نسترن  هر  دو  بتن  جامه  سبز          رقص  کنان  میروند  جانب گلهای بهار

دشت  کوه  کرده  بتن   بخمل    سرخ            فرش علوان  شده  در دامن لیلای  بهار

ابر و باران  فلک  جمله هم  در کاراند           داخل ماه  نو  اند  در  دل  شبهای بهار

عندلیبان  به  چمن  نغمه  سرای  دادند            با صدا بوسه زنند  باز به  لبهای  بهار

جان من  خیز برو  جانب  گلزار وطن          سر خود  را  تو بنه  زیر قدم های بهار

وقت تعلیم  و دبستان  تو ای طفل وطن          یاد گیر  و بکن  وصف چمن های بهار

هرکه   آید   به  وطن  فصل       بهار           میشود  عاشق شوریده  و شیدا    بهار

چشمه ساران  چنان  رقص کنان میایند          میزند بوسه  به  لبهای  سمن سای بهار

گشته سیار چنان عاشق  در فصل  بهار

چونکه نوشیده دوصد پیک زمینای بهار

فیض آباد بدخشان

۲۰ حوت ۱۳۹۱

 

 سخن

 نوشته دولت محمد سیار

 ۱۵ عقرب ۱۳۹۱

 به امید خدا(ج) حرکت کن موفق خواهی شد

شخص دانا به سخنان خوب  گوش میدهد  قبول میکند و عمل میکند و شخص نادان انتقاد و فراموش

شخصی که سخنانت را دیر قبول کند بزودی  عمل خواهد کرد                    

دوستی که خانواده ات را به کشتن دهد بدتر است از دشمنی که گردنت را  

از سخنان شخصی فرار کن که نه سواد کافی دارد و نه شعوری برای خاموشی

از شخصی ببر که نه در وجودش نسبت به تو عشق دارد ونه محبت و به ضررت است

دشمنی که با تو میگرید بهتر است از دوستی که با تو میخندد

شخصی که با تو میخندد از یادت فراموش میشود شخصی که دشنام میدهد مدتی بیاد ات میماند

اگر کسی با عشق و علاقه بیش رود موفق خواهد شد به دروغ وفند ناکام

انسانها از درد انگشت دست و پاه مینالند و از درد سرطان خاموش

اگر به اندازه عشق مقابل علاقه داری یک عاشق واقعی هستی

شخصی که به سخنانت کوش میدهد دوست است و اگر سخنانت را قبول کند عاشقت است

اگر خواستی با کسی دوستی کنی صلاح دشمنی را بردار

شخصی که در مقابل عملت دشنامت میدهد هراس نداشته باش چون عکس العملش در مقابلت تنها دشنام اش است ولی از آن شخص هراس داشته باش که عکس العملش خاموشی است

اگر کسی دوستت ندارد مشکلی نیست و اگر کسی دوست ات دارد احترامش کن

در جنگ مرد از بین میرود ولی نامرد پیروز میشود

هر کس به اندازه استعداد خداداد خود علم را میاموزد نه به اندازه دنیاه

عالم از برای علمش مقدم است نادان از خاطر دروغ

در خارج بزور نفوس و راهی به ریاست میرسند در افغانستان بزور رشوت و خلاف

انسانها کار خلاف را انجام میدهند ولی لعنت  بر شیطان میگویند

دوستی که خوردت میسازد بدتر است از دشمنی که کارت ندارد

اگر خواهی چیزی را بلند کنی اول درمورد اش فکر کن

 

  وطن تو زادگاه شیر مردان و دلیرانی        وطن تو آشیان راد مردان و عزیزانی

 دولت محمد سیار

۱۴ سرطان ۱۳۹۱

ای وطن کاش میتوانستم:

بجای هزارها کلمه که آبادت میکنم برای آبادیت گامی برمیداشتم خوب تر میشد.

بجای اینطور شود آنطور شود و یا رهنمای کردن دیگران یک بار عمل میکردیم بهتر میشد.

به امید دیگران که آبادت کنند به زور بازوی خودم آبادت میکردم و هم شادابت میکردم.

آزروهای دیرینه خلقت را بر آورده میساختم و بر لب خنده میساختم.

پارچه های گسیخته بدنت را یکجاه میساختم  و پا برجا میساختم.

بر روی قلعه های پر برفت وحدت مینوشتم محبت مینوشتم.

از دریای آمویت خانه فردفرد یتیمت را روشن میساختم و هم گلشن میساختم.

در قلبهای بزرگانت محبت میکاشتم و در قلب خوردسالان شفقت.

از مزرعه قلب اهالیت کین غرور منفی میدرویدم وبه دور میبردم.

در مزرعه قلب اهالیت تخم مهر و محبت میکاشتم و خوب نگاه میداشتم.

برقلب بزرگانت بخطر آبادیت امت میکاشتم.

دستهای اشخاصیرا قطع میکردم که به ویرانی و بربادیت بلند اند.

قلب های داغ دیده اهالیت را شاد میساختم.

قلب بزرگانت را یک پارچه میساختم و برای آبادیت برقلب شان محبت میکاشتم.

اگر دستم رسد روزی بکاری    ترا فردوس علاه میسازم

منم مجنون محبت بران است     ورا  لیلا زیباه   میسازم

 

ای ڤراد 

ای ڤراد  لحک  خو حذبت یه  خو خلق آرمین  تو چس

بی سرت بی کس څریڎچ یم بشهند خوښنین   تو چس

پڅ   ته   ڎید  داد    ات  رزین   تهم   اس  خو نهن

مهش نڎادهم فرصتت دیڤ دیگرین دورین تو چس

اس  خو  بغضت  اس   خو کین   ات   خو   دروغ

ورچ  اته  خوگ  ات  پنگند  تیزی  ڎندین تو چس

جز خو  زیداوهم  مفاد  از  خلقیت   سازا   نچود

در مه قرن بیست یک اندز خو ار خوښنین تو چس

دیگرین نین  اس   خو علمت دانش این تاید تر قمر

مهش درون شیل ات شوت ات بیداد سوڎچ ارزین تو چس

مهش  درون  اند  فیصدی  ناتفاق  تر صد فریپچ

ید فوکث وحشت څه سڎچ طوفین ار آستین تو چس

قرن بیست یک ته اس مهش وحدت کامل  طلهپت

مهش درون وحدت نڎاد ریی شیچ مه کین دورین تو چس

بعضی  نقلین  اس  سیاره  بعضی  لیڤین  اس  اتم

مهش درون غل نقل ښیچ ات ژاو تر میدین تو چس

مهش  امیم  فرمین  څه ڤد  اس  اتحاد  ات   اتفاق

مهش نغوښتهم غیر گهپ شیچ بی درک دورین تو چس

وای  بر  مهش  کښتهم اته   زیدهم  نستهم  با خبر

نا نغښتاووی امیم گهپ شیچ مه غیر دورین تو چس

مهش  جوینین نین  څه   ښیچ   مکتب ات دانشکده

بی  و ظیفه  هر  طرف  خسته اته  حیرین تو چس

ید فوکث  مشکل  څه وښچ   مهشهم  ده       چود

نر خو     دهرڎرد   داره   ات   درمین   تو چس

نریدیت لحکهم خو کین ات خو بغضت  فوک ترزبا

اتحاد سهوم  خوکارم  بعد  یه  از  خوښنین  تو چس

مرد ته لیڤین کاروین اتحاد اس خارچ اث یاڎد ار وطن

مهش اگر یکجاه څه سهوهم  بیدده  دورین   تو چس

مهش ڤرادهرین  ښبت میٿ  اتحاد  جهت  در  تلاش

اتفاق  جهت  کوشش  ات  زحمتی  ارزین  تو  چس

توند  اگر  کهمث  څه  ڤید  مهرت و فاه ار تو وجود

اتحاد  جهت  لید  مو لا  سهو  ار فرمین    تو چس

ید  فوکث آرمین   مخلوق   اتحاد  ات   اتفاق

بعد همبستگی دورین  ڤا یه ار خوښنین    تو چس

گر څه لیڤهم  مهش  خو خاک  آباد  اته گلشن کنهم

صلح  کنهم  همبستگه  ید تهم  نسید تاوین تو چس

داستین  اتفاق  یاڎد  ار   وطن   اهما     تو مس

سهو  شامل  بعد  وه  تو محبت  دورین  تو چس

یم ته  سید  مربوط  جمله  زاده  ساحل     نشین

آرزویت هم  و فاه  ار قلب  هر انسین   تو چس 

وز  ته  فهمم  هیچکدیم پیروز  نسهوم  هر وطن

طعب جناو پخڅهم اته  بی داریه  درمین  تو چس

لیڤد ته( سیار) تهم خوگهپت گهښچ پریښین ای ڤراد

گر دروغ  لیڤم یه مه  دفتر ات  دیوین    تو چس

25دلو 139 شهر جدید فیض آباد بدخشان

معذورم از اینکه تا کنون بزبان شغنانی شعر نسروده بودو و این اولین شعرم بزبان شغنانی میباشد از خوانندگان محترم خواهشمندم که جملات غلط را میتوانید تصحیح بسازید.

 

 دولت محمد سیار

۳۰ جدی ۱۳۹۰

ای    نسل    پاکزاد   بجاهان     پایدارباد      صد   همچو    سر    بقدومت     نثار باد

خرم   و شاد  همچو   گلی   در   بهار باد      شاداب  و سرفراز تو توهمیش دردیارباد

ازمقدمت ملک کنون خوش لقاه شده است      از  مهر تو  نسل  بشر با  وفاه  شده است

لطفت  بقب  مومن   این  آسیا   شده است      اکنون که سجده برتوهمیشه روا شده است

قلبم   به  خاک   بپای  تو  عالی   نثار باد      شاد   از   قدوم  تو   زمین  و  زمان شده

  

معرفی دولت محمد سیار شاعر جوان ولسوالی شغنان  

از طرف ساحل آمو

۶ جدی ۱۳۹۰

 از جمله صدها شاعر جوان ساحل نشین آمو یکی هم  دولت محمد سیار میباشد و میخواهم او را به معرفی بگیرم.

دولت محمد سیار فرزند ملا روزه دار از قریه دهمرغان شغنان در سال 1357 در سنگ مهر شهر جدید فیض آباد در یک خانواده روشن و با سواد چشم به هستی وجود وزنده گانی باز نموده. او در سال 1366شامل مکتب  لیسه سایف شهید شد و در سال 1377 با نمرات عالی از صنف 12 فارغ گردید و بخاطر ادامه تحصیل به کشور پاکستان سفر نمود زیرا در افغانستان شرایط تحصیل نهایت مشکل بود ودرآن وقت کابل در آتش جنگهای تنظیمی میسوخت.

در پاکستان نیز بنا به مشکلات فراوان اقتصدادی شرایط  ادامه تحصیل برایش نهایت مشکل بود و بعد از سپری نمودن یک سال در این کشور در سال1378 دوباره به افغانستان بر گشت نمود.  در جوزا 1378بصفت معلم مکتب در ولایت بدخشان ایفای وظیفه میکرد و درحوت 1379 با سپری نمودن امتحان کانکور و دریافت نمرات عالی شامل دانشگاه طب گردید و با تلاش فراوان دپارتمنت دانشگاه طب در بدخشان که جدیدا ایجاد شده بود شامل آن دانشگاه گردید. دولت مدت دوسال تحصیل در این دانشگاه ادامه میداد که ناگهان دانشگاه طب بدخشان را بروی محصلین بسته کردند.

او علاقه مندی فراوانیکه به تحصیل داشت در سال 1381خواست شامل دانشگاه طب مزارشریف گردد. در آنوقت طالبان شهر مزار شریف را تصرف نمودند و بعد از سپری کردن  چند ما ناگهان پدر مهربان اش  دنیاه را پدرود گفتند،  دیگرکسی را نداشت که از خانه اش  مواظبت کند و در این  وقت دیگر از تحصیلاتش نا امید شد و بیکاری  هم تمام این ولایت را فراگرفته بود و  کمر همت را بسته روانه کار گردید  تا اینکه شامل یک دفتر خارجی بنام افغان اید بصفت  سوپروایزر یا معاون انجنیر در پروژه سرک سازی ایفای وظیفه مینمود.  بعد از سپری نمودن 6 ماه تریننگ ، بصفت معلم دری همرای دفتر چی پی گلوبل پارتنر ایفای وظیفه مینمود. چون معاش در این دفتر مطابق زمان کاری یعنی ساعت وار بوده علاقه خوبی با این شرایط نداشته  و بعد از آن شامل پروژه های انکشافی آقاخان گردید.  مدتی بحیث مسؤول مخابره و بعدآ مسؤول رادیو تخنیگ  که تا کنون هم به همان کارادامه میدهد.

 سیار از سن پانزده سالگی به سرودن شعرعلاقه داشته و بیشتر از 300قطه شعر سروده است. اودر فکر جمع آوری آنها نبود واکنون میگوید که کارخوبی نکرده است وفعلأ بیشتر از 200 قطعه شعر نزدش موجود میباشد که نمونه چندی از سرودهایش در ذیل تحریر تحریرمیدارم. 

                                   یا امام                                      

یا امام   پاینده   بادا  عزت   ات  در  باورم      فیض پاشان است کنون ازمقدمت برکشورم

روشنا گردیده  از لطف  تو  اکنون  محورم      عشق  تو  گردیده  مهتاب در وجود اخگرم

این جهان  تابان  گشته زانکه هستی رهبرم       شاد میگردم  امان روز روز تکمیلی توشد

ناصر  خسرو  غیاثی   محو   تمجیل  توشد      عالمان   دین  و   دنیا  غرق   تحلیل  توشد

شاد  میگردم که امروز  روز  تجلیلی توشد      عشق  تو  اندر  و جودم شاد  ساخته پیکرم

من  یقین  دارم که  والای  امام بالاتر است       گر بظاهر  بنگری   او  زاده  پیغمبر است

دخت پیغمبر او را  با لحن دری مادر است       شاه  مردان جد او  از  عالمانی بر تر است

شاد گردان  قلب  غمناکی   مرا تو سرورم        نور تو  در قلب  هر مومن  نمایان  میشود

سنگلاخی خشک ز مقدومت گلستان میشود      طفل  بیباک  هرکجاه  سوی  دبستان میشود

چون ز فیضی لطف تو عالم گلستان میشود       حب تو  شام  و سحر  گردیده  اسرار سرم

لطف موالاهرزمان در  سینه ها جاه میشود      کوروکر از لطف تو هر لحضه بیناه میشود

گنگ مادر زاده  از فیضی  تو  گویا میشود       مهر تو در قلب هر مومن  چو پیدا  میشود

عشق  تو گردیده لطف پاک  ز درگاه  کرم       کرد سیاروصف مولا را به هرشهر و دیار

من  بنام  پاک  و زیبای  تو   دارم   افتخار      عاجزم  من تا کنم  تو صیف تو با این شعار

بس  برای  روز  دیداری  تو  دارم  انتظار     عشق  تو  اندر وجودم  مثل  جان  اندر برم

22 قوس1386

درروز تخت نشینی مولانا حاضر امام، اشکاشم -افغانستان

 

و این شعر ام به سبک شعر استاد بزرگ ( ظهوری صاحب ) به رشته تحریر در آورده شده است

                        ای بدخشان                      

ای بدخشان از جنین کوهای سر شارت چه سود      از  همین  اطفال  دانا  و  دبستانت    چه   سود
چهار سواب  است ولی در خانه ام سوته چراغ       از   تلاتم  های   دریای   خروشانت    چه سود
نو جوانت  بعد  تحصیل  در غم نان است و بس       حسن   زیبا در   وجود  نو   جوانانت   چه سود
این  جهان  گوید  بدخشان  کان معدن بوده است       وقت  قاچاقش  به  چین  یا  تاجکستانت چه سود
معدن   لعلت   کنون  مخفیست د ر  ا عماق کوه       از  معادن   های   زیر  کوه  غارانت  چه  سود
لاجوردت   روز   ها   صد  تن  خارج    میرود      واردات    بی   معناه   تا  به  یاوانت  چه   سود
مرز پاکستان و چین ات راه مورچه است وبس        از نوید  و وعدهی    بیجاه  شاهانت  چه   سود
دانه  در  را  ربود  ان  اجنبی  با زور   خویش        گشتن شش نو جوان  در کوه و دامانت چه سود
قیر  چو راه  و پکتیاه  .تا  غزنی  و  فراه غور        پای   پیاده   جانب  شغنان و خواهانت چه سود
هیچ  چیز  یک  بار نشد از خاک ای میهن تیار       از همین  تاریچه  مشهور  و  دورانت  چه سود
میکند ( سیار)   توصیف  ات  به  اشعار  دیگر       از همین  توصیف   بیمعنای  دورانت  چه سود

20 عقرب 1387
فیض آباد بدخشان

 

 شدم  عاشق  کنون   ای  دوستان   سازید  تدببیرم        وگرنه   در   غمی  آن   ماه  رو  از  رنج میمیرم

اسیری  زلف  جانان  بوده ام در  زنده گی عمری         کنون   در  حلقه   دامی  غمش   پیچیده   زنجیرم

مرا   با   رنگ   زرد  و  لاغری  بینی تو میدانی         پریشانی    ز    ازل    بوده    اندر   تاق   تقدیرم

رقابت   میکند   بامن   رقیبی   آسود   و   نا  کس        از این  رو  ای  عزیزان  من  علیل وتحت تاسیرم

فریب   نازنینان   خورده ام   در   زنده گی عمری       چرا   از   کرده    خود   نادم   و    بسیار  دلگیرم

زشوق   و  زوق  عشقش   آندر  پیچیده ام  بر خود      که چون خاری مغیلان درسری راه اش زمین گیرم

بداغی  نا   مرادی   سوختم   ای   درد   د ر مانی        بهاری   بیست   را   نادیده   و  هشتاد   سان پیرم

فغان  از هجر  مه  رویان  که شب ها تاسحرازغم       فغان  و  ناله  دارم  از غمش چون مرغ شب گیرم

دوای  درد  من افسرده گی  و  درد  و  نا میدیست        که من  با این  همه  درد  و غمم از زنده گی سیرم

چنان  گشتی  تو ای( سیار)  زدستی  ان پری پیکر        بسوختم  ای  عزیزان  این بود   گفتار  و  تعبیرم

5 جدی 1378 بدخشان افغانستان

 

                      ای فلک                  

ای   فلک   تا چند   اندر  زیر  پیکانیم  ما        تا بکی   در  منجلاب  و موج  طوفانیم ما

سر ها  ببریده   شد و   قلب  ها  بدریده  اند      تابکی  در  زیر  تیغی  و امر و فرمانیم ما

این  غلامی  تابکی  تا چندیم هر سوخراب        زیر    فرمانی   رقیبانیم   و  بریانیم    ما

میکشد  او خلق   را او  میکند  قاجاق بری        این  جوانان  چند  میرند سوگ برداریم ما

می کند  جبر و ستم   او  میکند  مرقد  کنی       تا بکی  در  سوگ  این گلشن  بگریانیم  ما

این وطن  از ماست مایم چون گداو ناتوان        اندرون  کلبه  خود  چون  چند بگریانیم ما

این وطن تا چند شود ویران ماغمگین وزار     بهر اعمارش  چسان در فکر  و پیمانیم  ما

یا  الهی یا   دور  گردان  این  بلاه ار میهنم     بهر  صلح  و امنیت   با  عشق و ایمانیم ما

سرطان 1380 شغنان بدخشان

 

بــکوش ای جوان چرخسیت نیلوفری        تر عقل و  هوش است چون خسروی

همــــــیشه   شتابان  بجو دانش و دین         بجــــــــور و جفاه  کن کنون صابری

بساز عادت ات  را به  علم و  به دین         اگر  تو  ز گــــــــیتی  نیــــــکی بری

تو این  بار  دانش   میفکن  ز خویش          که شــــاید بگـــــیتی  کــــنی  داوری

اگر   تو  ز دانش  شوی    بهره   دار         به  دنــــــــیای جهل  میشوی  اختری

اگر  ت  و بفن   میروی  این نکوست           که فن  و  هنر دان که خود سروری

همـــــیشه  تو  عادت   به نیکی بکن           تو دانی که  جمع را  کنی  رهـــبری

تو خوبی  و  نیکی   بکن   نیک دان           تو با فهم خود چون اســـــــــــکندری

نهال مهر و محبت نـــــشان تا بتوانی        درخت بهره  بگیرد و تو بـــهره وری

مـــــــــکن  فکر  پولو نه سیم و زری         کجاه  شد   قارون   و  یا    اسکندری

بکـــــن  جهد و کوشش تو بر مادرت          و گرنهـ بناکـــــــس کنی چاکـــــــری

تو برتــــرشوی از ان چرخ  نیلوفری        که (ســــــــــیار ) نوشت با  لفظ دری

8 جوزا 1378 بدخشان افغانستان

انتظارم

این دلم وقت که میسوزم به  هنگامی بهار      گشته  ام واله  و  شیدا  به  دیداری  نگار

گشته  ام  عاشق  و  دلداده  به  ایام  بهار       چشم  میدوزم به چشمانی تو ای شاه نگار

انتظارم انتظارم انتظار

من  دیــــــگر  شوق و امیدی  ندارم بباغ        داده اند   گلشن  زیـــــباه وگلستان  بزاغ

هر سحر تا شام و تا صبح میگیرم سراغ        بلبل مسکین  جدا ازگل ولی با   قلب داغ

انتظارم انتظارم انتظاز

یا  الهی  ندانم این چه  جور  است و جفاه        که گریزان  شده از  میهنم  هم مهر ووفاه

یا  الـــهی  تو  دانی  کنون  چـــــــاره  ما        زخم  جانسوز  فتاده  است  برین گلشن ما

انتظارم انتظارم انتظار

کاش  امید  و صفا  و  صلح  بیاید روزی          از    فراقش   شده  ام   کور   بیاید روزی

نغمه   بلبل    دلـــــــسوز     باید   روزی          ماه  رویم  که  رمیده  است   بیاید  روزی

انتظارم انتظارم انتظار

 یا علــــــی عاشق آن سرو روانم چه کـــــنم      عشق او داده  مرا درد به فغانم چه کــــــنـم

گشته  ام دور من از خویش و تبارم چه کنم       آن پری رو که شده است نگارم  چه کـــــنم

انتظارم انتظارم انتظار

 نور  و  روشنایی  چشمان  سیاه ام چه شد        غیرت  و  شـــــهرت  انگام  شبابم چه شد

همه  چیز  رفته  کنون  مثل  ابابم چه شــد        حسن  زیبا  به  انگام  بهارم  چه شـــــــــد

انتظارم انتظارم انتظار 

این  چنین  خسته  و افسرده و زاری تاکی       با چنین  سنگ  دلان  لحظه  شماری تاکی

آنپری   رام   نشد  غصه و خاری تاکــــی       من  ندانم   چکنم  آن  جدای  تاکــــــــــــی

انتظارم انتظارم انتظار

25سرطان1390 فیض آباد بدخشان

 

           یا علی       

یا علی بر روزه ات با چشم  گریان آمدم         با  دلی  غم  دیده و با اشک طوفان آمدم

شاد گردان قلب پردردی مرا ای شاه دهر       من  سگی  درگاه تو خاطر پریشان آمدم

زره نوری تو سازد خیره خورشید و قمر       بر  درمان  دل  از  ملک  بدخشان  آمدم

مرحمی دردغریبان را تودانی ای وصحی       چاره  سازی درد  مای بهر درمان  آمدم

شافع هرزخم ورنج زره لطفی  تو  است         من  گدای  درگه ات خاطر پریشان  آمدم

مرحمت کن برمنی مسکین ای عالی جناب      روزه ات کانی شفاه است دیده گریان آمدم

گنگ گویا کور از لطفی تو بینا ه  میشود          لطف  فرم ا بر  دلم  زیرا که پژمان آمدم

التجاح  دارم  ببدرگاه ات   ای شاه جهان         با  امید  بر  درگه آن  شاه   مردان  آمدم

ساقی آن عوض کوثر نور پاکی در وجود       (سیار) گدای  درگه  ات  با عزیزان  آمدم

3حمل 1379 دهدادی مزار شریف

 

 ای میهنم

ای  میهنم  چسان  بسوختی  میان  دود       زیرا  که  نام  تو  به  افق ها  بلند  بود

صد  افتخار   زعمق  گیتی  کشیده هی        اکنون  چرا  بناله  و افغان  نشته   یی

میهن  نگاه  خیره  نمود  گفت واه واه         اکنون  شنو  قصه  این  درد بی   دواه

از دست غرب من غم بسیار کشیده ام         از درد ورنج به کلبه حیزان رسیده ام

اکنون که سر شکسته و بی دست و پاه ستم        چون کوزه شکسته کنون بر ملا ستم

صد  اجنبی  نهاد  سروپا  به  بسترم             از دود سوخت جمله پروبال وپیکرم

آن همصدا  کجاه شد ومن  کجاه ستم           لیلی  صفت  ا ز بر  مجنون   جداستم

از تو  کنم  خواهش  مگذار    پیکرم           اکنون  بدست های  اسیران  وجاکرم

ای  مادرم  حق  نحقیقت رسیدنیست          این تارخام شام وصبایی گسستنی ست

این التجاح  خلق بخالق رسید دنیست         بر عکس  رنجا  بضالم    رسیدنیست

ای  میهنم توی  صحنه میدان  سینما           (سیار) با تو است کنون است بر ملا

21 قوس 1387 بدخشان افغانستان

 

 

دولت سیار

۱۸ ثور ۱۳۹۰

 

 

 بدخشان 

بنازم آن وطنی را که او  بدخشان  است               هوای صاف و دمن سبز و مشک افشان است

اگر به حرف کنم وصف این چمن را من               از آن  ببعد  بدانی  که ملک  شاه هان است

زحرف( ب) بیارم  بهار  فصل  نشاط                  شکوفه  گل  ریهان  بباغ  و  بوستان  است

زحرف ( دال)  بیابی تو دانش دین را                   که حب دانش و دین لطف پاک یزدان است

ز حرف ( خ )  خـــــرد  آید و دانایی                   از آن  بدان  که  خردمندی راه مردان است

زحرف( ش) بیابی شعار شاعر عصر                   بچشم راست یگری جای علم و عرفان است

)الیف) که حرف حق است و همه دانند آن               که  در  وجود  بشر  نور پاک  ایمان است

ز حرف )ن ( ماز است کلید  هر مشکل                  بدان که در رکت اش نخل پاک  قرآن است

نمود وصف تو( سیار) ای وطن  دانی                  چرا  که  زادهئ تو است از بدخشان است

 دوستان نهایت عزیز دانشمندان شاعران فرهنگیان علاقمندان قلم بدستان سایت سیمای شغنان من بنوبه باشمول جوانان بدخشانی ازسایت سیمای شغنان وفرهنگیان زبان شغنانی و از آن عده اشخاصیکه در مورد دریافت حروف الفبای شغنانی  زحماتی گشیده اند بدیده قدر مینگریم.  اینها دانشمندانی  هستند که با زحمات شبانه روزی و عرق ریزی فراوان توانستند برای این زبان حروف نوشتاری  آماده سازند  واقعا قهرمانانی هستند میباشند و خواهند بود . چرا که ایشان رادمردانی هستند که برای اولین بار و اولین کسانی هستند که بالای خود فشار آورده و برای خود جراهت دادند  که در میان چندین زبان های دیگر پامیری برای بار اول از حرفهای ساخته خویش بزبان شغنانی کتاب درسی برای شاگردان این سرزمین آماده نمودند و آن را به وزارت معارف پیشکش نمودند و بعد از تصدیق وزارت معارف کتاب بزبان شغنانی در دسترس شاگردان  مکاتب شغنان زمین قرار گرفت واقعا کاری ساده نیست ما بزبان خود میگویم آفرین نوش جانتان چراکه تا کنون هیچ کس جراهت چنین کاری را نداشت شما کسانی هستید که انشا الله نام تان برای همیش جاودان خواهد ماند و نام زیبای تان در تاریخ با خط زرین تحریر خواهد شد .

دولت سیار از شهر جدید فیض آباد