الف بیک سنگرپورشهرانی

سلامهای گرم خویش را از راه دور که از اعماق قلبم سرچشمه گرفته است خدمت هموطنان گرامی و سایر خوانندگان عزیز تقدیم مینمایم. با اغتنام ازین فرصت خواستم یکبار دیگر با  سروده های معلمی که در یک دستش قلم و برای روشن ساختن زوایای تاریک کشور به شاگردان درس میآموزد و در دست دیگرش بیل است و برای  حصول نفقه هلال  اولادهایش امورات دهقانی را نیز در اوقات فراغت به انجام میرساند تا با درآمد ناچیز ماموریت محتاج دیگران نشود.

معلمی که نامش الف بیک خان و تخلص اش سنگر پور است از سال 1358 بدینسو در مناطق مختلف از ولایت بدخشان مصروف تدریس اولاد وطن بوده و در پست های مختلفی نیز ایفای وظیفه نموده است ولی با وصف آنهم تا حال با  وسایر مدرن و تکنالوژی معاصر مراسلاتی یعنی انترنت دسترسی نداشته تا فرآورد های شعری ناب و گهربار خویش را با شیفتگان هنر و ادبیات شریک سازد، روی این محلوظ از من تقاضا نمود تا چند قطعه شعر موصوف را با شما بعنوان عیدی شریک سازیم .

باید گفت که برخی از الفبای شغنی در کمپوترم موجود نبود و نتوانستم با عین حرف شعر شغنی شانرا به رشته تحریر در آوورم فلهذا بعوض آن از حرف دیگری استفاده کردم و امید است که درین زمینه خونندگان مرا معذور دارند.

لاله گلکت فصــــل بهاران هوسهم   خوش قهد زریزت گل خوژنان هوسهم

از محبت یک دیگر فیین مالآمــال    سرتاسر دیف  عمــــر گلستان هوسهم

خوش فید فوکه دل دعاکنم یکجایی   فک باغ پراز گلابت ریحــــان هوسهم

نر رنگته فـــوکث سلامتی فید دایم   بزمـــت طــربت؛ تخت سلمیان هوسهم

بلبل ته جـــټټـریود چڼمه زارد مدام   طـاوس بزیب هر بدخشــــــان  هوسهم

تبریک کنهم جمــله غزیزین از دل   پیروز تمـــه  اقبالت، توارمـان هوسهم

سلامتی؛ اقبال بلند و زندگی پرثمر را برای هریک شما تمنا دارم.

عطامحمــــــــــــــــــــــد

لاله آزاد

من لاله آزادم من مشعل صحــــــــــــــرایم    خود سوزم و خود سازم هم خویش بیارایم

در کوهست مرا جایی آنجاست چه مهوایی    با آهویی صحــــرای هم صحبت وهمرایم

نفــــــــرت زچمن دارم دردشت وطن دارم    از شـــــــــــــرشره باران من نغمه بیالایم

نی آب و نه از جویبارنه گلشن و نی گلزار   جــــــــز شبنم برگ خویش برساقه نافزایم

در سایه آزادی با عشق مـــــــــــراصحبت    چــــــون عاشق و آزادم این است تقاضایم

داغ دل ما چونست چون کامه پرخـــونست    در سینه نهـــــــــان دارم این مهر دلارایم

من عـــــــــــــــــاشق و آزادم آزاده و آزادم    زین راه نخواهم گشت تا چهره نه فرسایم

در قلب حزین ما مهـــــــــــری تو بود آشنا    تا جــــــــــان ببرم باشد سردرقدمت سایم

از مهــــــــر وفاهایت از لطف و عطاهایت    خو کرده بیادی توتعبیـــــــــــــــر معمایم

هــــــــرصبح نسیم آید زان وادی عنبر خیز    عطار کند خلوت با عطـــــــــــر دلارایم

از آب و هــــــــــــــوایی تو سنگر به لقا تو

هـــــــــــر لحظه بیان دارم این است تمنایم

رقص

این جـــــــوانان مود و فیشن میکنند    نقش بـــــــــوما و کلتن میکنند

کاکه کاکه با هـــــــزاران عز ونــاز    خـــــــودنمایی برتومن میکنند

آنقدر مغـــــرور ومدهوشند و مست    کی خیــال باغ و گلشن میکنند

نیشه نیشه روز وشب در کــوچه ها    ازیتی برمـرد و هم زن میکنند

مغـــــز شان خالیست از کسب وهنر    جهــل را دنبال و دامن میکنند

نیست اندر فــــــــــــکر تعلیم و ادب    حیله و نیرنگ طـــرفن میکنند

کی بود در آرزوی زنــــــــــــــدگی    با مـــــبایل رقض و اتن میکنند

واه بحالت میهنی شغــــــــــــــنان ما    زین چنین نسلیکه توفـن میکنند

قلب پراسرار دارم سنــــــــــــــــگرا

یصدا فــــــــــــــریاد وشیون میکنند

وحشیگری

اینچه حالست که هـــــــــــر روز بتر میبینم    بوالعجب وقت که هــر دم بنظر میبینم

هرطرف مینگرم شورو جنون بـــــرپااست     پیش رو در همه جـا فتنه و شر میبینم

خود سری رفته بگردون هم ازینوحشیگری    کاین شفـــاوت ززمین تا به قمر میبینم

جملگی دوست نمایند به لفظ وحـــــــــــرفی    درحقیقت همه مــــــکرو کروفر میبینم

توچه پرسی که زاحوال بد ونیک زمــــــان    صحنه زندگی هـــــــــر روزبتر میبینم

از برادر بجز از نام نه مِهـــــــــــــرو اُلفت    مادر خانه مگر خصــــــــم پسر میبینم

بی ادب مِیر وحَـــــــکم کشته توهم می بینی    آنکه ارباب خِــــــرد خون جگر میبینم

گفته اند دور قمـــــر شور وشرومکرو فریب   این زمـان جمله یکایک به نظر میبینم

کو زیک فرد درین راه بود انصـــــــــــــافی   غیر از آشوب وریا کــــاردیگر میبینم

فهش و بیهوده سرایست میان زن ومــــــــرد    از کــــــــــلام وادب آثار دیگر میبینم

در پی جنگ و جدل دختر ومادر همـــه وقت   ازسرشام جدل تا به سحــــــــر میبینم

سنگرا غیر قلم نیست مراهمــــــــــــــــدردی

خامــــــــــه و کلک و ورق بی سروبرمیبینم

سرود یگانـــــــــــه

بهـــــــــار آمدنت را ترانه میخوانم    چـــــــــو بلبلم بچمن عاشفانه میخوانم

وطــــــن چکامه مردان راستین ترا   به نسل نسل وطــــن با چغانه میخوانم

درود گرم ترا ای بهـــــــــار رویایم   به شعروبیت وغــزل عارفانه میخوانم

توای بلند نظــــــــرانقلاب گیتی ساز   عقــــــــــاب گونه ترا آشیانه میخوانم

مـــــدام نام خوشت نازم ای بهارامید   به بانگ ناله نی جــــــاویدانه میخوانم

بهــارای گلسرخ لاله در بغــل داری   برنگ خون کفنـنان بی نشانه میخوانم

الا بهار پرازصلح ومهــــــربانی ها    چنین فضـاً خــوشت دوستانه میخوانم

نوید زندگی از نام تومـــــــرا در دل   بجمله ملت افغـــــــــان یگانه میخوانم

صدای قلب من هر روز سنگران همه جا

به گوش دهـــــــــــرسرود یگانه میخوانم

خموشی

من آن صنوبروشمشــاد وسرواین چمنم    منم شگـوفه که گلگون قباست پیرهنم

من آن ملک که همی درزمین مقامم شد   وگرنه قـــــرص فلک بود مسند وطنم

اگــــــــر به پهنه این خاکدان یک چندی     نشیمنست مـرا اندرین رباط تنــــــم

به بند خاک اسیرم مـــــرا تو طعنه مزن    که من اسیرشـدم این زمان بی وطنم

ازآنکه دوست ندارم درین سفــر گـــاهی    فریبکاری نه زیبد مـرا واین سخنــم

دمیکه کالبدم با نفس بود همــــــــــــدوش    براه حق که رهٍ ماست رفت و آمـدنم

درین میانه مــــرا چون زبان گفتن نیست    چراکه مُهـر خموشی نهاده در دهنم

اگر چوخظر کشم عمــــر تا ابد اینجــــــا    یقینکه نیست درینجا مقـــام وزیستنم

                         خوشم که زنده گی سنگر بیک نفس باقیست

                         بیا به پای توریزم گل دور سخــــــــــــــــــم

وطــــــــن     

عاشقم من ای وطن بردشت وبردامان تو    برعقـــــــان بلند پرواز شاهــــــبازان تو

بردر وصحرا واین کوپایه های سربلــنـد    عـــــاشقم از جان ودل بر چشم آهوان تو

دره سارانت پر از نخچیرشهآبازوتـــزرو    مست گردد جان هرکس از چمنزاران تو

قله های پرغرورآن چشمه های سیمگـون    دل بخود مفـــــتون نماید آن درودامان تو

هــــرنفس گـــر میکشم بویی توآید ایوطن    جان مجروح زنده گردد ازفصا باران تو

چشمه سارانت علاج هرمرض باشد یقین    آبهایت خــود شفابخش است هردرمان تو

همت و شان ووقــــارت ایوطن ای مادرم    درجهـان بادا بلند این رفعت واین شان تو

آرین نام تـــــــــــوباشد آریانا ای کبــــــیر    ای خـراسان بزرگ این همت رخشان تو

در میان آسیـــــــــــا هستی تـوقلب پرتپش     زنده گی جمله از اقبــــــــــال نا پایان تو

صد چواسکندر بخاک نا امیدی در گذشت    داغ در دل برد چنگیز از فــــــداکاران تو

سالها شد انگــــــــــــــــریزها بجان تونهاد    چشم خودخواهی مگربرخاک سربازان تو

روس و امـریکا دگر بار از پی این اژدها    تاختند هـــریک بنوبت بردر وایـــــوان تو

این وطن ای مهـــــــد مردان دلیرونامردار   زنده و تابــــــــنده باد این بیرق پرشان تو

بلبلم عاشق بگلزارت چو سنگر عاشقم

عشق ما امید ما از قلب پراحسان تــــو

   (عقرب سال 1394)

                                             خَلــــــــــــل

یه مـوخـــاله لپ مزنگ هرجاره سودت کڼت تقل    سوذج ومرد عادت فوکث گهبین تولووم تربغــل

یه جوانندیر څـفــد وم رهنگته کهدند فـــد غریــب    شچ تووم چس لوځـرنگ پرتکته یه تاژد ترسکل

دونده نی گهپرد خوگد کڼت ډیدته تعنه از فــــوکذ    تهم دسهچ گهپین ځه ذید ازوم تنه یین لپ دبـــــل

کارومند نست گهپ سکیرتت لوقدته بی بیسی جنا    طهم توبیکارفهت نغوذ اخبارته ترد لـوقد سرتکل

بعضه وقت نصــوارته پودرته یه ذید سودته مست    نست اچث وم درخیالت چـرت دنیا تیر خلــــــــل

نست ومند اولادته رحمـت کهندیه فهمت ازخوچار    ذاده پودرتیرفوکث دوند جهت وم خرچ سذج دبل

ځوند تو لـوقه خــاله جان، لهکن مـوکارینین زیات     دس یه گهپتیر یه توانجیــــفد از خوتیداوت دوپل

گه ته خیڼڅتت گه خـوکهل انجیفــد گه ترخیرگڼت    گه ته نالهــــن کڼت دشیدرد دید ته کلـه هـــر پگل

یه نه لوقــد یکبار خـو اولادرد سه ڼایت کن خوکار   دونــــــــد افیــن ریذجین وم اولادین شپلتاقت کسل

بهترین نهــنرد یه گهپت بهترین فـــــــارجرد ڼبیڅ     لپده لوفــــــــــداوند نه معنی یت نه سودت نه ذلل

وم بشهند نهنرد قبولم یه خو اولادتیرڅه ڼــــــــــاید     کڼت خو اولادینته تعلیمت وه تعلیمرد عمــــــــل

نهن جنا دلسوز اچذ نستت نه ڼــــــوذجم از کتـــاب    بعضه نهنینین عجب بی رحم زهر لوقین عســـل

لومته وز سنگر فوکث نهنرد بشهندث نهـــن فییت    تا وطن سود سا‌‌ز اته مردم خلاص سود از دغــل