منوربیک روشن
به یاذے مرحوم منوّر بېک «رَوشن»
نِڤشیج: نوروزعلی «ثابتی»
تاریخ: ۲۵ دسمبر ۲۰۲۳، کابل
پېښکُفۀ (پېښگفتار):
منوربېک روشن، تخمیناً جنورے ۱۹۴۹ عیسوے سال اند پدرۈذ قشلاق، سرچښمۀ قریه یند، خُږنۈن ولسوالے یند پے دنیا یثچ اته ۲۵ دسمبر ۲۰۱۹، مونتریال ښهر اند، تر کِبِک ولایت، کانادا مملکت اند، ۷۰ سالگے یند اس دنیا توید.
یِد یے آدمے صمیمے، خوش اخلاق، قوم دوست اته خوش قصۀ ڤُد.
بېښتر دے کار نظۈم قتے ڤُد اته اما خو نهن زڤ ات ادبیات اردے مس خذمت چود.
زمۈنے کے مَم «یېنَک» گروپُم جور څه چود، منوربیک شاید ییو اس وېڤ پېښتاز مردمېن ڤد ادے همکارے یے سر چود اته خو شعرېنے ترۈد پُست چود.
بیاذے خاطراتے وے، وېڤ چند شعرے مُرد څه باښت، وېڤ ته یکجا کنم خود بعد ته نشرے کنم.
یو یے لۈد: مُند خږنۈنے حرفېن ار مو کیبورد نست اته، تهم دېڤ املا وے خو الفبے قتے اصلاح کنېت. نُر به یاذے څڤار سالگے وے جاودۈنے ستّاو، چیزے کے مُرد څه باښت، وے ته نشرے کنُم
وے یاذ همېښه هردلېن ڤِد اته وے جای گه تر بهیښت جاودۈنۀ!
یۈد اندُم وَښت قطعه شعر وے ند یکجا چود. شاید بعضے اس دېڤے کدۈم وخت گه لۈڤج، اته بعضے اس دېڤ وم مېثے دېڤ څه لۈڤج، تهمثے دېڤ پُست چوږج. اته وز ته مطابق به تاریخے ادے دېڤ مُرد څه باښت یا تر «یېنکے» دېڤ پُست څه چود، وے تاریخ ته یۈدند نښۈن ذهم. یعنے تاریخ ادے مُردېن څه فریپچ.
شماره. شعر عنوۈن، فریپچِن تاریخ،
- یۀ مو رنوښچ، ۱۳ مارچ ۲۰۱۱
- نِست، نست، ۲۹ جنوری، ۲۰۱۸
- آښکارُم وز پذد، ۳۱ جنوری ۲۰۱۸
- دنيايے بېوفا، ۱۳ فبروری ۲۰۱۸
- ژيوجگے، ۱۵ فبروری ، ۲۰۱۸
- يدېت شراب بهس كنهم، ۲۵ فبروری، ۲۰۱۸
- عاشقۈنۀ جوۈنین ارد، ۲۸ فبروری ۲۰۱۸
- مو بياذَت، ۱۲ اپریل ۲۰۱۸
1- يۀ یے مو رنوښچ
۱۳ مارچ ۲۰۱۱
تـَرتوڅېمېن څه چـسُـم، جۈمے شراب ذېد مو بَیاذ
تـرخو دل وُزڅـه چسـُم، ياڅ تے کباب ذېد مو بیاذ
نه رِنـِئسـُم ته اَچـث وُز يے نگاه تِئم تو څه وِينـْت
ياذے وَم روز څه کـِنـُم عـَهدے شـُباب ذېد مو بیاذ
دے توخـِشرویے چـِسـُم نِست دگه تعريف اَرد جای
اس تو خشرويے اَه جۈن، گلے گلاب ذېد مو بیاذ
هر زمۈنـُم توڅه وِينـْت خوشے، يےعالم مـُند ڤـُد
دۈند اَڤېن اس خوشے يـَم شعر اَت کـِتاب ذېد مو بیاذ
يـِد نَخـا نِست تـو بياذ لـۈدُم اَه جۈن ژِیوْجـُم تـو
گل جـِنات راشْت څه سَت، سَتّت قُباب، ذېد مو بیاذ
تـُت څه گـَرذېنـْت خو پيڅ اس مو خو تِيژدَت پـُرتـَک
تـَر خو مِيدام تـو فـَهم سـُت سِـتـِراب، ذېد مو بیاذ
سالهام وُز پـِتـو نـُوسْت لـۈدُم بَغـِېرژِيوْجـَت مُو
ښَهبَت مِېـثُم تـواَڤېن چـُود حساب، ذېد موبیاذ
فـَهم مدۈم «رَوشنِ» بېچاره توعشقـَندِير ثُذج
ژِيوْجگے ياڅ تِيرَت مـُو چود جَغځـَکَت آب، ذېد مو بیاذ
2- نِست، نست
دم شعرے به تاریخ ۲۹ جنوری ۲۰۱۸ تر «یېنک» پُست چود.
دَمے اصلاً به تاریخے ۲۰ اپریل ۱۹۹۵ تر ظاهربېک چید، تر دوشنبے ښهر، تر تاجیکستۈن نڤشچ.
اِکدے وم قهد رهنگتے نازک، سروے بوستۈن نِست، نست
اِکدے وم پيڅ رهنگتے رُخ، يۀ مئست پے آسمۈن نست، نست
وم پَرِئند حُسن گر څه ڤُذجت، مُلك يۀ سلطۈن يَمند
عورَتېن بَينند دگه دِس شاهِ دَورۈن نست، نست
بعدے وم وينتام قلندر گهښت نئږدُم مُلک به مُلک
دسگه نازک لۈ پرے هر مهش بدخشۈن نست، نست
لهک خو کهل يکبار مو زۈن تير تا تو پرچهمېن چِسُم
دۈنگه خِشروی حلقه حلقه، مارے پېچۈن نست، نست
مردمېن تعريف څه چود حُسنت، جمال خُږنۈن درون
دس بزېب اس مُلكے درواز اند پے واخۈن نست، نست
كاشگه يمُ مۀ وينچتت، مۀ سُذجتُم عاشق تو تير
شِچ وے سوزښ جهت مه دستور، زار نالۈن نست، نست
ژيوجگے اول راستے آسون، پېښته پېښ خښ سۈد وے کار
چِس يے چهي عاشق جناو زارت پرېشۈن نست، نست
اِك وے انسۈنَند څه نست عشق مۀ وزۈن زندۀ تو وے
هرجوۈن بې عشق څه ڤِد، اس نسل انسۈن نست، نست
عشق زليخات، يوسفت، فرهاد، شيرين سِت تے نئذد
مهكے اې جۈن بچه گے، عشق كارے آسۈن نست، نست
ذېن يِلهڤ طعنۀ تو «روشن» مَحلے پيرِئت پۈند بنئست
اس خو عشق اَت عاشقِئم هرگز پښېمۈن نست، نست
3- آښکارُم وز پذد
۳۱ جنوری ۲۰۱۸
کابلے وېرۈن اڤېن، پروۈنه وارم وُز پِذِد
خلقے مظلوم جهت اه يارۈن، آښكارُم وز پذد
اس وے زخمے ته شهيدت ذئدے وېرۈنگهر ښِنُم
دۈنگه تاقت كهي مُند ، بې اختيارمُ وز پذد
مود دے مردم، بې وطن سُت، بېښدے بې چيدَت دِڤے
آهِ سر ذهم لۈم دريغ، ذر اس ديارمُ وز پذد
كهند بِيار مود انتحارند، كهند گه زيد نُر انفجار
اۈ ڤِرا پَښَّه ثُدُم، چِس قشقه تارُم وز پذد
وېڤ اِلهڤ اند څَن، اِلهڤ گه پودرَت افيون قتير
خلقے بيچارۀ تو لهك، اس وېڤ شَرارُم وز پذد
قاق سِڅ دريایِ رحمت، نهمب نرېد چښمۀ درون
ښڅ اڤېن اس تښنَگے، تر وئذ زُوارُم وز پذد
سُت وے مردُم تاره وارۀ، مردمېن دهر ارد غريب
نِست گلۀ اس دښمنت، اس دستے يارُم وز پذد
هر چے بې پوښاكت نخرهج، بېنوايُم وز څه وينچ
اِكمے څۈند سال هرچے دهرذ جهت بېشمارُم وز پذد
دهرذے مردم ياڅ جناو پِئختُم وز اس پاذند پے فرق
ثاو جنا جوٰن رهگ څه ثِئود، لۈ هر كڅارُم وز پذد
عقل دار مردم خو ملك جهت لپ تَرېد ثُذجت وِزُذج
اې هزار افسوس اه «روشن» خوار و زارُم وز پذد
4- دنيايے بېوفا
۱۳ فبروری ۲۰۱۸
راستے نست مم عالمِ دنيان۟د وفا
مۀ طلهب اس مَم وفا غير اس جفا
يم فكث دنيا څه ڤېد تُند اې ڤرا
مَحلے ميدا آدم ارموٰن تر زِبا
مۀ تے شيطوٰن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
* * * * *
كهی دِس څېم سُذج ڤِد ازدنيا یو سېر
دۈند اڤېن حرص سِت قتيرآدم خمېر
مومن آدم از مے دنيا جۈن به سېر
حاضرت حق خو اموٰم فهم مه كے دېر
مۀ تے شيطۈن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
* * * * *
تُت مولا قدرت تے يكبار فكرے چوږج
تت وے جهت يكبارخو كهل سِت تير ربوږج
تند تو دل يكبار وے جهت جَوچَه يے چوږج
بې خبر اس خات تو شيطۈن دهمتے تويج
مۀ تے شيطۈن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
* * * * *
شاه كريم اولاد پيغمبر تو فهم
مهش وے پۈند تيرعاشقے صادق ڤِيهم
مالے دنيا جهت پے شيطوٰن مه فَلهم
مردُمېن طاعت كنېن اَت مهش چِدهم
مۀ تے شيطۈن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
* * * * *
اِكدے وُوڤد ذيس ات ارَي فرقۀ درون
آل ات اولادے علي مهش رَهنمو ن
طاعت امباج مه كنهم فهند ات فنون
تا خجل مۀ سهو اَته زارت زَبون
مۀ تے شيطۈن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
* * * * *
مه كے بد مولا مدوٰم حاضر وزوٰن
عقلت اېموٰن تات وے بين ارد ترجمۈن
تيزد پَسَت پيښ اس جهوٰن يم كارَووٰن
فهم اِكَم دورے قمر، آخر زموٰن
مۀ تے شيطۈن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
* * * * *
اِكده مهش پۈند اَند ارَی چيز مه رِنئس
ښرم ات انصاف ات عدالت مه بنئس
تر خو مولا قدرت ات رحمت تو چس
خو اموٰم ا رتهن نه فهمت مهكن تو دِس
مۀ تے شيطۈن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
* * * * *
اِك پے مم دنيا تو مهك باور هَچث
مۀ ښِکرشيطوٰن، اِكَم شيطوٰن خُبث
حرصے دنيا جهت گنايهم چوږج فکث
قهپ قلهچهم مالے دنيا جهت غَلث
مۀ تے شيطۈن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
* * * * *
مۀ ذه دل دنيا ره، دنيا نست بشهند
اس مے دنيا بُق زُقے دل كهند كهند
بهس مے دنيا خېذ خ وفايده جهت كِرَهند
چوږجے مرکهب رهنگتے شيطوٰن مهش بِذَهند
مۀ تے شيطۈن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
* * * * *
ياعلی، «روشن» تو نۈم ارد سۈد فدا
مثلے «روشن» تر تو درگاه صد گدا
لطفے مولا مهش فكث دهرذ اَرد دوا
نا امېذ مهك اس خو درگه، ذهذ پناه
مۀ تے شيطۈن پۈند تے مولا ياذ كے
ملكے دل طاعت قتير آباذ كے
5- ژيوجگے
۱۵ فبروری ۲۰۱۸
وز ته راستے خو جوٰونين جناو خشروی شعر لۈڤداو نه ڤهرذيم اته ژيوجمُ دېڤ ركابند دېڤ قتے همراه ڤيم. دے جهتمُ يے ناتر برابر نظمك ڤېگه لۈد خو شِچ مُرد فارت تمه قتے دم شريكُم.
وزم بلبل گل عشقندير جرِئوُم
ښَر ارد گل عشق اڤېن سينه ته سئوُم
مُه كهل دايم مُه زۈنتئت چرت ته ذهذُم
خو زارذند لۈم څرهنگ عشق ياڅ وزئوُم
غمت، عشقت ، محبت ، سُذج يکجا
څرهنگ ڤهرذيم دېڤ از هم سرئوُم
وزُم ثـُد ژيوجگي ياڅند جغځکُم سُت
نه ژيوجُم وز خو دستور هچگه ثئوُم
مے دهرذ طاقت نڤهرذيم نست چارۀ
خو دهرذ سوزَښ څه لۈم كافر رنئوُم
مو یېن چوږج وم ذوڅېم ترياک جنا مست
خِرئځَک كښت موُ زارذت وز وے چئوُم
تو زارذ اس غم اه «روشن» تهرے زار سُذج
شراب مُرد ڤېت خو زارذ دۈندِک فرِئوُم
6- يدېت شراب بهس كنهم
۲۵ فبروری ۲۰۱۸
راستے نفهم چيز ارد اَكد مهش مردُم اكدے دُخۈنيات تے لپ شوقے؟
اگه ترياك ڤٓد اس فُك ترپرايهم اِك مهش پامېرے يېن وم تيژداو سر چود، اگه مِندرِكس ڤَد وم، بعد پودر نښتايد وَم. اته شراب برئښتندهم خو اس وُرُسېن مِس نږځِمت. وهذ ادے كشت دېڤ څه كنېنت، جور ات څه پرذېن، نه تهژېن اَت نه برئزېن ات نه خو تبایېن.
يدهم مهش ادے خو يهم وېڤ منفعت جهت تباه اته در بدر څه چوږج، بعدُم گفته يے كدۈم يے كَتِك شراب ارد نڤِشت. دۈند جهت تا شېچېڅ ذو اري بشهند ترين جوٰونېنېن مهشند اكدے سبيل برئښتاو قتے خو جوٰنے شيرين از دست ذادَت خوجمهتېن ات خو اېل همسايه يېن داغدار چود.
يدېت شراب بهس كنهم
بېښدے مردم بې خبر، خَیّۈمے دَم لۈد «آبِ شرّ»
وېذد اس خېښت قوم تو ذر، تو مالت جون ارد ضرر
فارت مُرد شراب بهس كنهم
مردُم تو لوڤد شرابے، مست سود خو كښت خرابے
كښت يِد سبيل تو بادے، آدم گرذېنت یے شادے
يدېت شراب بهس كنهم
آدم برئزد خو سۈد مست، هر جاره فارت وِرد اږَست
دوست دښمن خېز كښت وے پست، هرجادند ذيد وے شكست
دۈند جهت شراب بهس كنهم
يد جوۈن ارد لپ گندۀ، كهی رِست وے گهپند مزۀ
ییو كښت نمۈ ییو كښت بۀ، فُك خيز كښت وے ښرمندۀ
يدېت شراب بهس كنهم
مردُم مهش ذادے لپ فهند، لۈدېن شراب لپ بشهند
چودے شيطۈن مهش بِذهند، شِچ بوتل يوزۀ كِرَهند
يدېت شراب بهس كنهم
هر تهن اس تو ذر خو زئزد، لۈڤېن ته يِد لپ برئزد
پے هر چئث يد ذئد پِسئزد، يے چِند وے گهپ يد نه زئزد
يدېت شراب بهس كنهم
پېښهم يار ڤَد پے افيون، شِچ چوږج پودر مهش افسون
چِس فُك شراب جهت مژنون، خودهم خو كودكېن خون
يدېت شراب بهس كنهم
تهژېن پودر هم پرذېن، غُلهت ځُلِك شراب خېن
دگه مردم مهش چسېن، فُك جاره طعنه مهش ذېن
يدېت اِك دېڤ بهس كنهم
شراب خيد نست افتخار، نه پودر خُب نه نَسوار
ذادهم خو فُك چيز قمار، ات نه ڤِرُښت مهش خُمار
يدېت شراب بهس كنهم
مهشهم چون لپ بيچارۀ، خو قيچ جهت بېښ آوارۀ
«روشن» زارذ پارۀ پارۀ، چودُم تمرد اشارۀ
بيدے شراب بهس كنهم
7- عاشقۈنۀ جوٰونېن ارد
«نیمایے» شعر
۲۸ فبروری ۲۰۱۸
اې مرُم تُرد خو ښِبورجِن گهپېن
مۀ ذه مُرد سهم ته ملالت خفۀ
نقلے كے اس خو بيار خاطره يېن
ات مُو مهك ارد، كے خو ذُستين حلقۀ
* * * * *
ذيم خېرۀ تو ذو څېمېن تے خو لۈم
يِد تو څېم ات تو ڤرۈږ ياذجے مو دل
وای دريغ! وزُم تو عشقند نا كۈم
يد تو عيب نست اَت وزُم ناقابل
* * * * *
تو زريځ رهنگتے، تِيئت، ناز كنے
يو څرهنگ دل، تو تے عاشق څه نسۈد؟
پَرے دستور ته تو ، پرواز كنے
يو چدۈم دل څه نه ثۈدت نه وزۈد
* * * * *
څه وِنُم وزتو مُو زارذ تَپ تَپ كښت
يِد بغېر ژيوجگے اڤېن نَوزۈنُم
دل توخاهِښ څه چسُم ښَپ ښَپ کښت
وز كو چيرُم؟ څه کنُم؟ حيرۈنُم
* * * * *
لۈم طلهبيج كو رميم اَت څه نه ذېن
تو غم اند فهم ادے «رَوشن» ته پِذِست
څه نه ذېن، بيدے مو جوٰن لهكېن زېن
راسته لۈم مُند ته مو گُرم اس تو نه پِست
8- مو بياذَت
۱۲ اپریل ۲۰۱۸
يادت مے مو دل اې گلے خږنوٰن مو بياذت
اې جۈن مو بياذت
سُتمُ تو اڤېن زارت پرېشوٰن، مو بياذت
اې جۈن مو بياذت
وم ښهب نه رنئسُم څه ڤدهم هر وے تگاڤ باغ
چودم مے خو دل داغ
تويدُم خو شِچُم بلبلے نالۈن، مو بياذت
اې جۈن مو بياذت
اس مات تو رنوښچ نِستُم تو فكرت توخيالند
فُك عيب مے مو سالند
هر مېث ته تو وينتا كِنُم ارمۈن، مو بياذت
اې جۈن مو بياذت
ڤوستَت مو دلت جۈن پے خو پرچهم وفايند
ذادُم تو بلايند
كابل ڤِيے يا نَي، ڤيے خُږنوٰن مو بياذت
اې جۈن مو بياذت
يكبارگه خذاي كهی توديدارمو نصيب کښت
پيڅ تر مو غريب كښت
ژيوجُم تو نه سهوُم ته پښېموٰن مو بياذت
اې جۈن مو بياذت
در آخر عمر چودت اس «روشن» تو جدایے
مۀ چوږج بې وفايے
يم دل تو اڤېن سوختهت بريۈن مو بياذت
اي جوٰن مو بياذت
تسلیت عظیم کوهستانی بمناسبت اولین سالگرد وفات منور بیک روشن
ســــــال یاد- درگذشت برادرم زنده یاد منوربیک روشن- بخت بیک-میرزاده
به یاد بهترین انسان، رفیق شفیق و فقید منور بیک- روشن- پیکار
سخن چندي در مورد مرحوم زنده ياد منوربيک روشن-قربان بیک بشر دوست
اخرین اشعار مرحوم منور بیک روشن و اتحاف دعا وغمشریکی اقارب و دوستان
**
بزرگ داشت از روز خجسته ی مادر-منوربیک ” روشن”
آرزو
کاش می شد جسم و جان من فدایت میهنم دیده گانم کاش می شد خاک راه ات میهنم
تا نه گردد خاك قلبم من به عشقت زنده اُم كي شود كم از وجودم اين وفايت ميهنم
افتخار خلقتم ایزد به دامان تو داد فیض برده هستیم ز آب و هوا یت میهنم
باد شاهی را نه خو اهم در دیار دیگران کاش می بودم گدا در کو چه هایت میهنم
از سرت بگذ شت صد ها نا سپاسیها مگر بهر فردا می تپد قلب صفا یت میهنم
دوست دارم دوستانت دشمنانت خصم من عشق می ورزم به یارو آ شنایت میهنم
آنهمه زخمی که زد دشمن به جسم پاک تو کور گردم تا نه بینم زخم هایت میهنم
دردوآلامت به جانم ای وطن ای عشق من کاش بودم مر همی بر زخم ها یت میهنم
گاه مجاهد گاه طالب گاه قاتل دا عشی دیده ام زعمال شان روز سیاه ات میهنم
تشنه ی صلح وصفایم دروجودت ای وطن ملتهب هر گزنمی خواهم فضا یت میهنم
طفل دامان تو ام گم کرده ام مادر ترا تشنه لب آ واره گردم از قفا یت میهنم
دیده ام من سال ها سختی ز بیداد زمان روز سختی نیست از روز وداعت میهنم
سا لها شب زنده داری ها و فریاد و فغان
نقش بسته برلب ” روشن” نوایت میهنم
۲۶ اکتوبر ۲۰۱۶
عشق ناکام
عشق در هر نفسش شعله سوزان دارد عاشق سوخته و بسته به پیمان دارد
کار هر ساده دلی نیست گذشتن از سر آنکه دل باخته ی شمع شبستان دارد
بنشین در گذر عشق و بخاطر بسپار جمع اینجا بنگر حال پریشان دارد
کوچه عشق ز سرتا قدم اش گل ریزد نازم این مجمر آتش که بدامان دارد
کو همان قلب صفائی که تپش هایشرا صد قه نام وطن فطرت انسان دارد
لیک افسوس که ویران شده بنیاد عشق تو نه پرسیدی که معشوق چه فرمان دارد
هر شبی یک شب یلداست ز سر میگذرد
“روشن”ازحسرت شب اشک بدامان دارد
۱۷ اکتوبر ۲۰۱۹
جهان هستی به یک تار مو نمی ارزد حیات و عمر تهی ز ارزو نمی ارزد
ببین زمانه دیگر شد شکست آن میثاق که قول راستی با این گروه نمی ارزد
مگر درنده شوی چاره ای هوس سازی خموش گوشه نشین و فرشته خو نمی ارزد
بنام طاعت و دین تا به قعده استادند به باد گنده شان این وضو نمی ارزد
احساس کس که بمیرد امید کنده شود به همچو صحنه فراز و فرو نمی ارزد
سری که عشق وطن درنگاه مست اش نیست چنین سری به نیمه تنی یک گدو نمی ارزد
نداری حرف خوشی “روشنا” اگر امروز
به باوری همه گان این بیا برو نمی ارزد
۱۷ اکتوبر ۲۰۱۹
جهان بيفروغ
شد جهان اكنون جهان ديگري قصه ها و داستان ديگري
زان تميزدوست دشمن سخت شد دوستان شد دوستان ديگري
بيفروغ افتاده خورشيد و پرند رفته گو در اسمان ديگري
باغ گلشن شد تهي از بلبلان گونه ايند بلبلان ديگري
حرفها بشكست در عمق گلو بس شده حرف و زبان ديگري
حرف از امروز فردا نيست هيچ تانه ايد كاروان ديگري
ترك كردند اهل دل ما را دريغ نيست چون يك راز دان ديگري
تو اميد روشن از فردا مپرس جز سياهي ارمغان ديگري
چند داري “روشنا” شور وفغان
بي اثر باشد فغان ديگري
۳ اکتوبر ۲۰۱۶
چرا؟ در زير بار محنت و هنجار ها باشيم و يا در قيد مكر و حيله و گفتار ها باشيم
دريدند از جگرگاه مان كو ان ذره ي انصاف مگريك لقمه ي چربي به اين كفتار ها باشيم؟
كه گوشت از پوست ما كندند شيادان بيمقدار و يا چون استخوان پهلوي اين ديوارها باشيم
بيا با ديده ي بينانگر ژرفاي ظلمت را نبايد ديده ي كوري برين رخسار ها باشيم
و يا چون يك تماشاگر كه باشد فاقد احساس بسان يك مخنث شاهد كردار ها باشيم؟
چه مضحك باغبان باشي زگلها بيخبر باشي دگر بار انتظار رويش ان خار ها باشيم؟
نبايد شد شريك اين عقبگردي و ويراني و يا تكرار زير چكمهء سردار ها باشيم؟
دگر تاب و توان ديدن كشتار مردم نيست نبايد بيطرف زعمال اين غدار ها باشيم
دگرهرگزفريب اين دغل بازان نخواهيم خورد چرا ما مجري هر فتنه و پندار ها باشم
بپا خيزيد با”روشنً” ايا نسل جوان امروز
كه تا مشتي بفرق طالب و اشرارها باشيم
اول اکتوبر ۲۰۱۶
آشتي
آشتيي بايد نمود و كار ويراني بس است دشمني با ملت و اعمال انساني بس است
چار قاتل بهر مردم جال اغوا بافتند بس فريب مردم واعمال شيطاني بس است
تا بكي از بهر نفع قاتلان و رهزنان حيف فرزندان تان گردند قرباني بس است
سر نوشت ما بدست تكه داران جهاد مجري اعمال شان گشته ثنا خواني بس است
اين ارازل زادگان منظورشان رأي شماست رد دستار و چپن رفتن به مهماني بس است
گفتن پشتون و تاجك كارزار دشمن است گفتن ما را هراتي و بدخشاني بس است
عده ئي گرديده جاسوس و اجير دشمنان پاي بوس پاكي وجاسوس ايراني بس است
مردم دنيا ز وحدت بر فراز ماه رفت اين همه ذلت نصيب ما، پسماني بس است
بس جفا كردند بر ملت گروه بيخرد مملكت را بهر ما كردند زنداني بس است
گر جهاد اين ا ست اعمال دغل بازان پست زين ريا و زين دروغ كاراسلامي بس است
“روشنا” كن فاش اعمال رزالت پيشه گان
روز فردا نزد ملت قول انساني بس است
۲۲ سپتمبر ۲۰۱۹
جدائي
زدوريت چنين به فغانم چرا نمي آئي بدرد عشق تو جانم چرا نمي آئي
زبسكه گريه نمودم سرشك هم خشكيد نما ند اشك روانم چرا نمي آئي
بهار عمر فنا شد مگر ز حسرت تو كنون كه برگ خزا نم چرانمي آئي
دريغ آن همه اميد وصل رفت به باد ز دست رفت توا نم چرا نمي آئي
بدست قاصد حسرت پيام دادم دوش يقين رسيده سلامم چرا نمي آئي
شكست بال هوس مرغ دل بدام افتاد ز دست رفته عنا نم چرا نمي آئي
شكست اين دل “روشن”زبيوفائي ها
كه گشت خسته روانم چرا نمي آئي
۳۰ اگست ۲۰۱۹
حسرت پائيز
فراز صبح صفا گر چه غمگسار من است فرود روز غم و درد انتظار من است
يك عمر سختي كشيدم ولي نيا سودم سرشك و شبنم از ديده آبشار من است
دلم شكسته و پائيز زندگي در راست گلي كه مرده وخشكيده نو بهار من است
شكنج و محنت دوران ديده ام بسيار نه التفات به اين قلب داغدار من است
مگر به حجره تنگ دلم هوس ها مرد قد خميده مگو سرو استوار من است
نگو يم هيچ كه دورم من از ديارو يار محيط انس و محبت ديار و يار من است
زمانه رنگ عوض كرده غافلي “روشن”
كه خادم در بيگا نه شهسوار من است
۱۵ سپتمبر ۲۰۱۷
زندگي
زندگي يك سفر بس كوتاه است ليك يك جلوه ي صبح زيبا است
زندگي يك محك ويك رازاست زندگي حرف دل اين دنيا است
زندگي ،لذت و رنج است واميد زندگي موج و شرار دريا است
زندگي يك خط اميد و وفاست زندگي مايه ي عشق فردا است
زندگي راهرو يك سفر است زندگي واقعيت رويا ها ست
زندگي مشت غم وخاطرهاست زندگي يكه درخت صحرااست
قدر كن زندگي را اي “روشن”
زندگي جوهراين نعمت هااست
۲۳ اگست ۲۰۱۹
دام تزوير
دام تزويريكه از آن چتر اسلام ساختند بر حريم خاك پاك خلق افغان تاختند
جال اغوا را براي همدياران با فتند عزت و ناموس ملت را بيك دو باختند
پر چم بيگانه را در كشورم افراشتند
اختر آما ل ملت شد نهان در زير ميغ قتل و غارتها نمو دند آن همه بازورتيغ
مال بيت المال را غارت نمودند بيدريغ سيركردند چون كلا غان و نشستند برستيغ
پيكر ما در و طن را در لجن اند اختند
اهر يمن با حيله و تر فند و عنوان جهاد هست و بود مملكت غارتگران دادند به باد
بي مها با تيغ كين بر حلق اين ملت نهاد ليك رهبر تا گلو خود غرق در بحر فساد
اوج قدرت ديده و رو از مجا هد تا فتند
چون به ويرا ني ميهن هر يكي آماده بود كشتن انسان بر ارباب وحشت ساده بود
پيكران غر قه در خو ن هركجا. افتا ده بود بهر اغوا نعر ه ي تكبير را سر داده بود
سينه ي مادر وطن را اين چنين بشكا فتند
هر گروه با نام دين دنيا و حشت آفريد سينه ي ما در وطن را طفل داما نش دريد
چشم بيدار زمان هرگز چنين وحشت نديد پشت ملت حسرتا در زير بار غم خميد
د هل بر با دي ملت هر كجا بنواختند
ما لك كرسي و قدرت قا تل بد كار شد از زعيم و تا به كا تب طا لب و اشرار شد
قيمت خر مهره با لا از در شهوار شد دال خور چركين قبا فرما نده وبادار شد
از جهالت بهر دشمن اين بها پردا ختند
ريختند مرمي و را كت بر حر يم اين وطن در هوا شد شعله و دود و غبار از هر چمن
خا كد ان كر دندكشور را بد ست خو يشتن زير خاك تيره شد صد ها شهيد بي كفن
از كدام گورولحداين رهز نا ن برخوا ستند
روي گيتي عزت و ا فغا نيت بر با د شد حرف ما تا از جها د و كا فر و الحاد شد
كوچه و پِس كو چه ها امبا شته ازاجسادشد شد وطن ويران و گفت اكنون وطن آبادشد
در چپا ول بسكه سبقت كرده و بشتا فتند
اين چنين هر گز نديدم يك نظام بي ثبات نظم و قا نو ن وطن دردست مشت بيصفات
هر يكي لا فند از سند و پشا ور تا صوات ملت افغا ن تباه شد نيست يك راه نجات
از زمين و آ سما ن بر خلق افغان تا ختند
زخم خو نين آن ديورند است بر جسم وطن گاه كنند نشخار از سند و اتك گاه ازچمن
وحدت ملت ز هم پا شيده دزد و را هزن كيست تا گريد ز آلام و ز درد اين و طن
ظلم را بر مر د م ا فغا ن روا پنداشتند
درد و آلام تجاوز هاي روس و امر يكاه طفل دا ما ن فرنگي كرد روز ما سياه
بيشتر آ واره و يك كتله ي ديگر گدا زين سبب خاك وطن كرد يده دشت كر بلا
بد ترآن ! مزدور پاكستا ن و ا يران ساختند
دشمن مزدور تا امروز بو ده در كمين تحت نام صلح آورد ند قاتل “گلبدين”
از قدوم نحس او بر باد شد افغا ن زمين قاتل مردم به دشمن داده هم دنيا و دين
صلح را اين چند خا ئنن تيربا را ن سا ختند
ني حيا از خلق و نه ترس از خد اوند منان بي گنه آن يك شهيد و ان دگر بي خانمان
شمه ي گر يا د آرم زآ ن عمل كرد د دا ن پرشودصدها ورق زين قصه و زين داستان
مر دم با ننگ را آلو ده دا مان سا ختند
سر گذ شت زند گا ني را مكرر مي كنم تلخ و شير ين زما ن را ثبت دفتر مي كنم
خا مه رادر قلب د شمن همچو خنجر ميكنم اين اشا رت را به نو كر ها ي دا لر ميكنم
ثر و ت و قد رت ز بر با د ي ملت يا فتند
دشمني كرد ند با ما هر يك از همسايگان آز مو دند قو تش در كشو رم بيگا نگا ن
حيف از هر يك شهيد را ستين و قهر مان هست دايم قلب”روشن”بهر ميهن خونچكان
ملت آز ا ده را زار و پريشا ن سا ختند
۲۲ می ۲۰۱۷
جنگ سی ساله
رها از جنگ و غارت خلق افغان میشود یا نه ؟
بکام ملت ما روزی دوران میشود یا نه ؟
کمر بر قتل عام خلق افغان بسته آی ایس آی
مگر ختم انتحار این شریران میشود یا نه؟
بگو از جنگ جانفرسا چندین ساله دشمن
ز خون این شهیدان روزی طوفان میشود یا نه؟
ز بس نامردمی ها دیده حرفم در گلو خشکید
که آیا وحشت سی ساله پایان میشود یا نه؟
نگر همسایگانت غارت و کشتار میخواهند
جفای دشمنان یکروز جبران میشود یا نه؟
پریشان ساخت خلق کشورم ایران و پاکستان
دو ابلیس ای خدا روزی پریشان میشود یا نه؟
به صد بی حرمتی کرده تجاوز بر حریم ما
فرنگی زاده بز دل هراسان میشود یا نه؟
خوشا چشم حقیقت بین تاریخ هر زمان بیناست
یکا یک این تظلم ثبت دیوان میشود یا نه؟
یقین دست از شرارت گر کشند امید فردا است
سیاه در نزد ملت روی شیطان میشود یا نه ؟
بگو روشن چرا گشته خزان باغ و بهار من
که این ویرانه ها روزی گلستان میشود یا نه؟
ارسالی : روشن از مونتریال
30/08/2014
تاریخ نشر در سیمای شغنان: اول سپتمبر 2014
آدمین ات طبیعت
گاه آسموٌن خییر گه باروٌن سوٌد
کاه خوزت گه چسی طوفوٌن سوٌد
گاه طبیعت گهرم اته گه گه شتا
گاه زمستوٌن گاهی تابستوٌن سوٌد
ادمیننند مس وی خصلت دیگه فذج
گاه نغوژد گهپ،گاهی نافرموٌن سوٌد
چس توآدم یو پی مهتاب مس فریپت
گاه وی عقل کهلند گاه هر زوٌن سوٌد
چس می دنیا آبرو بازار توچس
گاه قیمت گاه چسی ارزوٌن سوٌد
گاه رسی حیروٌن خو گهپ ذهد تردنه فارت
زندگی گاه قین ات گه آسوٌن سوٌد
گاه فی یی لوٌ خو عالم ترتوشوٌنت
گاه چسی دنیا ترد زندوٌن سوٌد
گاه چسی یم چهرخ شپ بن تیر توذیید
گاه صغیره حاکم دوروٌ ن سوٌد
گاه زدهری از صغیر پیس تیری یوخک
گاه آدم از خو کار پشیموٌن سوٌد
دسگه دنیا یم هه روشن مه خه غم
مه کی غم، مه لهک توکهل ویروٌن سوٌد
منور بیک روشن . 17 اگست 2014
تاریخ نشر در سیمای شغنان: ۲۱ اګست ۲۰۱۴
به مناسبت حادثه المناک ولایت غور
آه، غم غور، غم سنگین است
دل چنان سوخته وغمگین است
خون کند گریه دل نا شادم
قاتل مردم من بی دین است
غرق طوفان غمم هموطنان
انتحاری عمل ننگین است
یک نظر بر عمل بی خردان
چشم تاریخ حقیقت بین است
تابکی ظلم به اولاد وطن
ازچه رو این همه قهر وکین است
لعن ونفرین به آنکس بادا
دست آنکس که به خون رنگین است
سوخت روشن دل مادر وطنم
کشتن خلق کدا م آیین است
تاریخ نشر در سیمای شغنان: ۲۱ اګست ۲۰۱۴
زهرنیشکر
باید که زعیم کر و یا بی بصر آید باید که یکی رهبرچون کٌره خر آید
ازصلح دگر خسته شدیم جنگ تمناست باید که یکی جانی و پرشوروشرآید
بیزارازین منفعت و سود که داریم یک دزد فرومایه ی قاچا قبر آید
ماراچه که درمملکت است دموکراسی بگذار که یک قاتل خونخوار برآید
آن کیست که حرمت کند رای شما را جنگ و جدل روزشمارش به سرآید
امید به آرامش فردا ره پٍشک خورد این شربت زهر است که از نیشکرآید
این جنگ و جدل مایه فخر وطن ماست
فردای تو روشن مگر از بد بتر آید
تاریخ نشر در سیمای شغنان: ۸/۱۸/۲۰۱۴
سلام به وطن
وطن بر یمین و یثارت سلام به هر دره و کوهسارت سلام
تو زیباستی بس دل آراستی به هربرزن و رهگزارت سلام
به میلودی چشمه ساران تو به هر چشمه و آبشارت سلام
به هر بیشه وگلشن وباغ تو به هرگوشه وهرکنارت سلام
شده دشت ازلاله گلگون کفن به آن لالۀی داغدارت سلام
ستایم من آن قوم همت بلند به خلق پراز افتخارت سلام
شکسته از اوقلب هر مادرت به آن مادر سوگوارت سلام
نکرده رها دامنت دردو رنج به رنج های بس بیشمارت سلام
پدر شد شهید وطن روشنا
به فرزند چشم انتظارت سلام
تاریخ نشر در سیمای شغنان: 24 جولای 2014
ای کاش
ایکاش جنگ لعنتی میشد مهارکرد ایکاش این خزان وطن را بهار کرد
این دشمنی دریغ شکست پشت ملتم ایکاش همدلی و محبت شعار کرد
باید به محودشمن ملت یکی شویم ایکاش دشمنان وطن سر به دارکرد
تاکی به نام ملیت وقوم جنگهاست ایکاش بهروحدت مان جان نثارکرد
زیرا شعار ملت ما اتحاد ماست ای کاش اتحاد عمل اختیا ر کرد
بیگانه وارخویشتن ازپاه نیفگنیم ایکاش کس نظربه دلی داغدار کرد
مرغ ز دام رفته واز لانه رفته ایم ایکاش آن غریبه یاد دیار کرد
ای وای ملتی که چوکوه بوداستوار ایکاش بر گذشته خود افتخار کرد
روشن امید زندۀ توقلب پاک تست
ایکاش پاک آیینه رااز غبار کرد
تاریخ نشر در سیمای شغنان: 24 جولای 2014
نماد هدیه به روان پاک شهید استاد شیدا
نوشته: منوربیک روشن
جغد کور
چه وحشت آفریده عزیزان به یفتل بالا
به نام رای دهی وحشتی نموده برپا
فرشتهُ ی که چراغ خرد به دستش بود
نگر نبرد جهالت مقابل دانا
که جغد کور به ویرانه ها مکان دار
ندیده ایم به ویرانه پر کشد عنقا
چه بزدلانه عمل و چه ناروا کاری
(خموش ساخت دلی را به سینهُ ی (شیدا
دریغ کلبه ی روشنگری؛ شده شب تار
نگر درین معامله طفل شهید چشم به راه
سیاه کاری این رهزنان بی فرهنگ
به روز حشر نمودند روی خویش سیاه
وگر نه در همه جا داد ازمسلمانیست
چرا؟ تمیز نکردند ثواب را زگناه
به حق که همچو کسان دشمنان ایمانند
به حرف راست ؛ خداوند شاهداست وگواه
گذر زحرف دراز و طویل ای روشن
که راه جهل و خرد زهمدگر جداست جدا
در اخیر بعد از ادای احترام به تمام هموطنان؛ غم شریکی خودرا؛ نخست به خانواده شهید پاک شیدا وتمام هموطنان آزرده و غمدیده اعلام میدارم و در زمینه از ارگانهای ذیربط حکومت حال و آینده صمیمانه رجامندم موضوع را بررسی تحقیق و مجرمین و قاتلین شهید شیدا را به کیفر اعمال شان برسانند تا هم عدالت تامین گردد و هم به دشمنان اسلام و قاتلین مافیایی درسی باشد به خاطر حفظ جان؛ مال و ناموس مردم با فرهنگ بدخشان. تاریخ نشر در سیمای شغنان: 18 جون 2014
پیغام دل
پیغام حال دل به عزیزان کی میبرد
درد فراق از دل نالان کی میبرد
افتاده ام به دور زیاران همدیار
این قامت خمیده به شغنان کی میبرد
رنجور، دردمند و خرابم در این دیار
احوال درد من به طبیبان کی میبرد
خونآبه می چکد ز دل درد مند من
این لعل خون چکان به بدخشان کی میبرد
می خورده خورده دور ز اهل ادب شدم
دیوانه را به منزل مستان کی میبرد
منزلگه مراد بود دور از هوس
نامرد در نبرد به میدان کی میبرد
خاموش در چمن شده آواز عند لیب
این مرغ خوشنوا به گلستان کی میبرد
آتش زبانه میکشد از حرف داغ من
“این شعله را به جان نیستان کی میبرد”
چون مو به روی شعله غم تاب میخورم
” روشن” تورا به خطه افغان کی میبرد
تاریخ نشر در سیمای شغنان: 14 می 2014
سرود یاَس
چی شور و هلهله اندر وطن پدیدار است
بجای گلشن و گل در چمن نگر خار است
گل امید چمن شد خزان و پرپر شد
کویر گشته چمن بلبلش عزا دار است
تهی ز برگ شده شاخه درخت و گل …
چمن برهنه فضایش چی تیره و تار است
هنوز بلبل اواره عاشق چمن است
دریغ و حیف که صیاد کینه بیدار است
فضا تیره کشور کنون بدان ما ناست
زفقر ملت افغان طفل بیمار است
نگر به صحنه پیکار انتخاباتی
تقلب است و فریب است و خدعه در کار است
حنان ملت افغان به دست بیگانه است
که سر نوشت وطن دالر است و کلدار است
نموده عزت مردم میانشان تقسیم
حقوق حقه شان عرضه بر خریدار است
که باز دشمن دیرین نهاده دام دیگر
به دام فتنه او خلق ما گرفتار است
شعار تفرقه گر کهنه گشت نو کردند
فریب ، مکر در این عرصه بسکه بسیار است
به پشت پرده دیگر صحنه و دیگر بازی
که بخت ملت ما زان سبب نگونسار است
بنام تاجیک و پشتون و اوزبک و هزره
نفاق و تفرقه از فتنه های بادار است
چی کشمکش که فتاده به نام این و آن
یگانه سازی ما از زعیم بیدار است
کنون که دشنه آن دشمنان دیروزی
ز قلب ملت ما خون چکان و خون بار است
برای ملت بر باد رفته ای افغان
چه نا امیدی چه یک حالت اسفبار است
یقین ز حیله و نیرنگ ملت آگاه نیست
کی خادم است و کی هم جابر و جفا کار است
هر آنکو کرده فدا خویش را برای وطن
در حیرتم که چرا بی سبب گنهکار است
کمی تو سر به گریبان بنه و فکری کن
که نخل همدلی و اتفاق پر بار است
وگرنه تا به ابد این جدال و ویرانیست
همیشه مردم افغان ذلیل و هم خار است
مده تو فرصت دیگر به دشمن مردم
که دشمنان وطن همچو روبه مکار است
بیا که ترک خشونت کنیم و یار شویم
دوام کین و عداوت بسی زیانبار است
ز حرف بی عملان دوری جوی ای “روشن”
تو پیشه کن عمل و حرف قصه بسیار است
تاریخ نشر در سیمای شغنان: 14 می 2014
بمناسبت سیلاب ارگوی بدخشان
بدخشان دریغا که در ماتم است
به قلب عزیزان او بس غم است
به هر کوچه و کلبه فریاد غم
نبینی تو چشمی تهی از نم است
قد سرو او از گزند خزان
سر سرو نازش به زانو خم است
نبینی دل شاد اندر دیار
دلی را که در پیکر آدم است
زتیر حوادث دلش خورده زخم
که محتاج تیمار و هم مرحم است
تر است برگ گل در مزار شهید
زاشک یتیمان این شبنم است
زجان سوگوار تو” روشن” بود
اگر خون از دیده بارم کم است
تاریخ نشر در سیمای شغنان: ۶ می ۲۰۱۴
بمناسبت سیلاب ارگو
سخت رنجورم که زان باران رحمت غم دمید
سینه های صد جوان و طفل و مادر را درید
شکوه دارم از بهاران زانکه فصل زندگیست
مرگ و سیلاب از چه رو یکجا شد و با هم رسید
طعمه سیلاب گشته سه صد و چهل خانمان
چشم دوران هیچگاهی همچو حالت را ندید
مدفن صدها جوان و طفل و مادر را ببین
مرگ بر آن دولت کآواز ملت نشنوید
تپه های سبز ارگو جوش خون دارد کنون
لاله ها رویند چون خون در مزار هر شهید
کور گردم تا نبینم درد و رنج ات هموطن
از کجا همچون بلای سر زد وآمد پدید
اشک چون گرداب میگردد به چشم پر نمم
بار غم با این گرانی پشت” روشن” را خمید
تاریخ نشر در سیمای شغنان: ۶ می ۲۰۱۴
دیده ی بیدار
باغ جنان و میوه پر بار مادر است چون شاخ ارغوان گل بی خارمادر است
سرتاج خلقت است چو سرچشمه حیات بعد از خدا وسیله دا دار مادر است
کس نیست تا که منکر اوصاف او شود ورد زبان جمله به تکرار مادر است
مانند او نبوده به عالم معلمی آموزگار رفتن و گفتار مادر است
شاه و گدا و عالم و پیغمبران دهر بنگر دمی که عالم اسرار مادر است
فرزند نا خلف شود و پشت اگر کند لیکن به عهد خویش وفادار مادر است
طفلی دامنش چه بهشتی مراد بود هستی ما ز محنت بسیار مادر است
الحق بهشت خاک ره اش بی سبب نشد شب تا به روز دیده ی بیدار مادر است
روشن به خاک پای توساید جبین خویش
دلسوز و مهربان و وفادار مادر است
۲۰ مارچ ۲۰۱۴
فصل شگفتن
بهار آرزو گل را به باغ و شاخسارآورد که جوش سبزه و گل را به چشم انتظارآور
چه امید خوشی داده به عالم روز نوروری نسیم صبحدم رسم کهن را از دیار آورد
خوشا فصل شگفتن رستن نو زندگانی ها به چشم بلبل شوریده مستی و خمار آورد
بنازم نوبهاران را نسیمش زندگی بخش است که یکسان برهمه هرخاروخس نقش ونگارآور
چووصف فصل هستی ها نگنجد دربیان امروز
تو گویی بهر روشن تحفه ی از دست یارآورد
م. روشن: به پیشواز بهارسال هجری.1393
۲۰ مارچ ۲۰۱۴
ارسالی منوربیک روشن
۳۱ جنوری ۲۰۱۴
به قول شاعرشیرین کلام وحقیقت گرآ قرن ی۱۷م میرعابد سیدای نسفی، درجهانیکه زندگی میکنیم به یک دیهه تاراج دیده و چپاول شده میماند.
مسلم است که تاریخ بشریت در هر دور و زمان شاهد هزاران هزار کتلاک جرم، جنایت، قصاوت، بیرحمی، و در مجموع ویرانگری های بی سابقه مادی و معنوی بوده است، که چنین جنایات هولناک، سهمگین و ویرانگر توسط عده یی محدودی اقلیت مفت خوار و ستمگرتازمان ما هم راه کشیده وبه شیوه های جدید و جدید تر، به حیله ها و نیرنگهای مدرن، زالو آسا خون مردم را می مکند و همچنان مدنّیت های قرون را به تحلیل میبرند.
فلک به قامت پیر خمیده میماند جهان به دیهه تاراج دیده میماند
زبسکه اهل جهان خون یکدگر خوردند سر سپهر به نار مکیده می ماند
زمانه آب طراوت زجوی گلشن برد زمین باغ به جیب دریده میماند
درون جامه رنگین خویش دنیا دار
به کرم های ابریشم تنیده می مانده
سیدای نسفی
مادر
سفر ازدامنت مادرنمیکردم چه میکردم
زاشک گرم دامن ترنمیکردم چه می کردم
چه واویلا که دامانت گرفت آتش ازغیر
فرودرسینه ام خنجر نمیکردم چه میکردم
چه بیرحمی به یاران وبه هریک همقطارم شد
حوادث رایکایک ثبت دردفترنمیکردم چه میکردم
دریغا سوخت یکسرباغ وراغ وآشیان من
فغان برتوده های دود وخاکسترنمیکردم چه میکردم
زدست وحشت صیاد دورازآشیان گشتم
درین ماتم سرا خود را گدایی درنمیکردم چه میکردم
فروپاشیده ازهم وحدت ملت اسفباراست
تاسف برمسلمان به دل کافر نمیکردم چه میکردم
به لب مٌهرخموشی گرنهم الحق نیم افغان
فغان ازوحشت یک مشت ویرانگر نمیکردم چه میکردم
وطن جولانگه کابوس غاصب گشته ای روشن
زحسرت خاک را برسر نمیکردم چه میکردم
