khush_nazar@yahoo.com
دکتور خوش نظر پامیرزاد

شور دورقمر

باخبر بـــاش که ملــک زیر خطر می بینم

صلح و جنگش همه را پر ز شرر می بینم

حالـــت زار وطــن عصر حجـــر می بینم

ریشـــۀ صدق و صفـــا زیر تبـــر می بینم

“همه آفـــاق پر از فـتـــنه و شـــر می بینم

این چه شوریست که در دورقمر می بینم”

ادامه دارد

سیمای شغنان ارد!

نرم خیلے وختېن بعد وختا سیمای شغنان ورقهق گرذېنت خږنوْنے شعرېن تے مو څېم ذاد ادے یے گم نوْم شاعر اندېن چاپ سڅ. دېڤ شعرېن ښېیداو مو ارد عجایب دڤښت. خږنوْنے زڤ اند دس سویه تے شعرم غل نه ښېیج. شاعر گم نوْم ات عجایب دسگه بلند شعر څرهنگ ید خو نوْمے نه لوْڤج؟ البت مو جناو ښاییجېن آزمایښ کښت. راستے گهپ ادے وزم دېڤ شعرېن څه ښېید اکز وم یے شعر عنووْن «امېذ طلهپتاو» مو ارد امېذ پېذا ست ادے خږنوْنے زڤ شعر نهال ته ڤهرذېد بلندے قهد کښت ات لپدے بهره ذید. برک الله خو گم نوْمے قتے! اکز وم یے عنووْن اندم ڤرود ادے ید شاعر چهی. دوْنجهتم دم شعر ارد جواب نڤشت ات کوښښم چود ادے دے شاعر نوْم دم شعر اند ڤهرم. مو شعر عنووْن «امېذ زارذ قوت».

ید تو چرت!

نست امېذ اکدس روښچن

کهل خمبېن ار خو سینه ات تو ښن

از درون امېذ صدا

قیود تو ارد لپ خښ نوا

ید تو چرت!

ذادت څه تاره از امېذ

زنده گے یندیر معنا تر وے دېذ

نېذ خو گل

یکبارگه ڤا «گل روشت» سوْد

سوْد ته – مو ارد مامک دے لوْد (مو عمک)

تا تو نوْم ڤا زېزد خو ارد

ید تو چرت!

اما امېذ

خښددے ار زارذ وېذ

زارذ ارد قوت فرېپت

زنده گے تیزد تر پرا لهک غهم ستېپت

ڤیس میېند مردوْنه وار

جیندچ تے چرت ذېد نست تو کار

ید تو چرت!

پینڅ انگښت تیر هنر تو اند پينځ زیات

رسم تیژد ات سازلوْڤد تو ارد خښ صفات

بعد چرت ذهذ غیر دېڤ مس کارگه تو اند

نر عصر اندیر خښ بازار تو اند

ید تو چرت!

تیزد ته زموْنه

مهک اچگه بوْنه

کن خو نقاشے هنر ڤهر تر خو خوْنه

وېذ امېذ ار زارذ خب خښ

سوْد تا زارذ ارد قوت.

پامېرزاد – ۱جنوری ۲۰۱۷ کلگری، کانادا

««« رباعی »»»

هر لحظه روز را به خوشی برافروز چون وقت گذر ست درآن باشی پیروز

تا پلک به پلک زنی زمان می گـذرد فــــردا که آیـــــد شود بـــــاز دیروز

««« رباعی »»»
امروز که نقد است از آن میباش خوش فردا که دهـد دست از آن میباش خوش

دی رفت و دگر باز نگــــردد هـرگـــز چون دی که زودجست ازآن میباش خوش

««« رباعی »»»
در رهگــــذر زمان بود فــرصت کم این طول عمر در آن باشد چـــون دم

این دم غنیمت است به یـــاران باشی بگذار به خوشی و دور دارش از غم

««« رباعی »»»
در آمد و رفت اند در جهـــــان مادی آیند و روند برون ز محســوس وادی

مقصود ز آمــــدست کمال انســــــان معـــــراج کمال بود سرور و شــادی

««« رباعی »»»
دنیا تې یک روز ڤــــداو یا صد سال از زنده گې لــــذت ڤـــــرېداو کمــال

غم تا خوشې یېن زنده گــندیر یې ترازې انجهڤ خوشې پتېوست خشروی جمـال

شهرکلگری- کانادا
13 اکتوبر 2013

««« رباعی »»»

در یأس حیات به غـــم وابستـــه است در غصه و اندوه بهـــــم پیوسته است
راه دګـــــــریست ګر امید رویـــــانند در پای امید شیشه یأس بشکسته است

««« رباعی »»»
امید به حیـــات تخــــــم قـــــوت کارد در ســـــعی و تلاش کامـــــګاری آرد
بر سعی وتلاش امیدچون باران است بر سبزه ســــــوخته اګــــــر می بارد

««« رباعی »»»
امید به زنده ګیست مفهـــــوم حیات نومیدی در آن بود شرطی ز ممات
نومیدی و امید اند مقــــابل باهـــــم در خط امیــــد حیــــات یابد برکات

««« رباعی »»»
دنیا څه غـــــم کڅار کڅار اند ثهوم غم یاڅ درون مدوْم غریوست نهوم
ید عــادت مم فلک رنېود ته غم اند لهک ازجهوْن ازجهوْن لهک سهوم

شهرکلگری- کانادا
4 سپتمبر 2013

زنده گی

زنده گــــــــــــــې آی زنده گــــــــــــــــــــــــې
زنده گـــــــــــــــی آی زنده گـــــــــــــــــــــــی

تت نفــــــــــــــــــهم چیز مو تقدیر تې ربوږج
از خو کارت تو خـــــــــــــــــرد چیز ڤــروږج
صد خدارج ژیر پې بیـــــــــــرت تو مو یوږج
نه پې ذندوْن دې تیـــــــــــــرت تو مو خوږج

تت هزار پوْند تـــــــــــــــــې مفتث مو دوېنت
یوْد یمردم څـــــــــــه وېښت تت مو نه سېنت
دوْند خبېزم څه ڤــــــــــــــــوْد تت وې بږېنت
تت نفهم چیز مو دښمن خــــــــــــــــو چوږج

تت نه لهک چــــــــــــــــوْد خو دل تیر ڤـیهم
ذارې قـڤـځـــــــــــــــــــــــــه گلېن خرد څیهم
یا خو دل تیر خو پوْند تیــــــــــــــــــــــر تیهم
دوْند اڤـین عمر درازم وخـــــــــــــــن خوږج

تو ته یکبار مو دل تیـر څه ناږې ته څه سوْد
نیکـــــې چیداو تې اچ جا پې اچ ښڅ نه فروْد
یم مو دل غیر خو یار ته پې یـچیزث نه پشوْد
اک دې جهت کهـل سفی چوږج یار څـه ښکوْږج

زنده گــــــــــــــې آی زنده گــــــــــــــــــــــــې
زنده گـــــــــــــــی آی زنده گـــــــــــــــــــــــی

تو مزه یت تو خنور ڤـــــــــــــــــــرث پې یار
ژیوجښت ژیوجگــــــــــــــــــې ڤــرثث تو کار
دهذ څــــــــــــــــــه نســـت تت مدوْم زار نزار
بی خنورت تو ژیوجگــــــــــې څه نه ڤــوْږج

تت نظر ذیس رقــــــــــــــــــــــــــم ذاذج جـزا
یو نه ژیوجـــــــــــــــــــــې تویت ید وې سـزا
یو ته تیزد ژیوجگــــــــــــې تیر صاف درهوا
دوْند اڤـیـــــــــــــــــــــن زارذې از غم زدوْږج

کابل، ثور۱۳۷۴

تاریخ نشر در سیمای شغنان: ۶ ثور ۱۳۹۲

پامـېـر بهار

تا بهـــار یت ات باغــے سهـڤـــــځ پنویــــــد

باغ پنــــوید سهــڤـځ ات گل څېمــــېنے رویــــد

وېــــد گلغــــنچـــه پنــــوید تر وهــــن ته لۈڤــد

یم بهار مهــش زهــخــــم تے ملیهــــمے ربوید

ادامه

نور

نور است که جهان مدام ازآن زنده بود این سلسله حیــــات به نور پاینده بــود
نوری که قیـــــد بود در حیطــــــه حس با نــــــور بــــــرون از آن ارزنده بــود
ادامه

بر صفحۀ تقــدیر اگر چیـــزی نیست بـی هیچ نباید که به فــردا نگـریست

بر بند کـمـر و ز هیچ ساز چیزی را فـردا نشـود که باز بیهـوده گـریست

دریک رخ زندگی هوس فوج فوج است روی دگرش روان پر از مـوج است

بنـــدید هوس هــا و روان پـــــالایید موجـی که بپـالاید خود بر اوج است

دنیا به زیب بود با صــدق و صفـــا بهتــر از آن شود که افــــزون وفــا

دنیـا خراب شـود با مکـر و فـــریب نـابـود کـنــید فــــریب نیــارد بـــــلا

در خیر بیاندیش سرفرازی خواهـی با صدق بزی کارســـازی خواهــــی

دوری گزین ز مکـر دروغ و تزویر آزاده گی از عمـر درازی خواهــــی

آنان که رونـد به راه وخشـور زمان از آب حیات یابنــد نوشـداروی جان

خواهیــــد رهـایی اگــر از قید جهان خیزید و وفــــا کنید و بنــدید پیمــان

ملالاچین گفتار

از عـقـــــل ات از محــبت بېنښـــوْنهــــم مسلمـــــوْنی ته اصــــــلا نه وزوْنهــــم

خذای ات پیر ته هـــر چیز لوْ ڤد رڅیثهم دﮯ لوْڤېن آخـــرت مهش لاغ وزوْنهــــم

خو دوست اردهـــم همېښه دښمنی جوْن خو دښمن ارد عجب جوْنکی جوْنهــــم

نژیوجهــــــم معـــــــرفت اصلا ییـــارث اته بیهـــــــوده گهپین ارد کښــــوْنهــــــم

حلالند تر خـــــو خیز اصلا نه لهکهـــــم حروْمندهــــــم دﮯ ڤوْد فک تر زدوْنهم

خلیفه رد زدستی مهش څه میث وهښچ وﮯ سرکارﮯ ته زېزهــــم ات نښوْنهـــم

خو پیرېنهم څه چوږج لوْم جوْن بجورﮯ خو بدکارﮯ فکث ڤا وېڤ دووْنهــــــم

تو در بسته تو پیر کهندیر لــــــــوْد ښافڅ ودابېڅ هر څه بیمار از تو لوْڤهـــــــم

خذای تو ارد ذاذج ذست ات پاذ هـم عقل دروغث مهش ښب ات مېث ازچی لوْڤهم

خو میداوت رنوښچ صافث ستوْروار څه سوْدسحرث خذای لوْڤ مهش نغوْږهم

سحــــــر اکــــــدوْند دﮯ نی ستت ز دنیا نباد انگخڅی لهــــک یکبار تو لوْڤهـــــم

مسلمـــــوْن از فکث لپدﮯ خو لوْڤهـــــــم

خو کـــــردارېن چسهم صاف بېنښوْنهــم

۳۰ حمل ۱۳۹۲

څڤـار ربایې علې بېک ارد

چهــرخ ناږد اته فلک ته بلنـــېږد خو قتیر تا نـــاږد فلک تیـــــز ته آدم کښت پیـــــر

تېز نېږد فلک خو چهرخ دوْند جهت مدوْم آدم تـــــه نسوْد پیـــــر اته رست ته فتـــیر

اې زار‌ذ اګــــه فلک تو لپ خښ ستېـــپت یا ثېود تو جــدایې یاڅ چرغک تې فرېپت

پـــروای دې یاڅ ات ثداو اچګه تو مهـک نږجیست ته زموْن یار تو ولچهک نښېپت

از جور فلک ته کښت مهغځ لپ خښ یهخ نامــــرد فلک ته ذید مــدوْم مهغځ اند تهخ

ښمنې ات افـــــږ چرت مه ذهــذ څرهنګ نږځمب به خوشې یت مهغځ مهکن تو رهخ

لپ تیـــز اته تیـــــز ته ناږد چــرخې فلک پروایې یچـــې نکښت اته کښت خو چلک

دنیا څه ویذد بتوم خـــــاج مهکــــــن پروا آزاد خــــو دل تیر سفهــــــن تا پــې ملک

معلم

در سال ۱۳۸۸ یک روز تهمینه دختر داکتر صاحب رحیم علی فرزند وکیل قربانعلی به دیپارتمنت زبان های پامیری وزارت معارف آمد و تقاضا کرد تا در باره معلم یک شعر به زبان شغنانی برایش پیدا کنیم. او آن وقت متعلم صنف یازدهم لیسه زرغونه بود که اداره این لیسه تصمیم گرفته بود تا از روز معلم تجلیل نماید. اداره مکتب فیصله کرده بودند که به زبان های دری، پښتو و ازبیکی شعر نیز بخوانند. تهمینه که پیوند خونی با شغنان دارد؛ ادعا کرده بود که باید به زبان شغنانی نیز شعر خوانده شود. وقتی به دفتر آمد تقاضایش را با احساسات بیان کرد. من برایش وعده کردم تا شعری را پیدا کنم. بر این اساس آن روز قلم را گرفتم و آغاز کردم برای ایجاد یک شعر در وصف معلم که اینک شعری را که در روز معلم در لیسه زرغونه در آن سال خوانده شد، به استقبال از بزرگداشت مقام معلم برای معلمین عالی مقام تقدیم میدارم.
دکتور پامیرزا

معلم تیـــر معلم ڤـیــر معلم پیـــر معلم معلــم تـــــارکـــې ارد خــــیـــــر معلم

معلم زوْنچ تـــــــی ذید فــرخیــر معلم معلم کــښـــــــت عــــلـــم تدبیــر معلم

معلم کــودک ارد دســتـــــگـــیـر معلم