محمد ناصر کشاورز

ارسالی: خدابخش پامیری

۲۰ می ۲۰۲۴

خو عمر اندیر خش اُم نُر وَم قتیر اُم وعده دار نُر ښهب

یه ای دل مستے کِن یه مئست خُږنۈن انتظار نُر ښهب

مے څۈند سالېن اند غم ات تکلیف دنیا کهم کِن اُم یکبار

بِنئس اُم اس خو دل دهرذ ات سپوږج زهنگ ات غبارنُر ښهب

طلهپتچے ساقے یے خُش چق-چق ات دهف ات رباب ات چهنگ

برئښتاوے شراب اس پیک اته  مینا یارنُر ښهب

زغۈمېن جور، مرش رهپای بِرِک میذ رهخڅت ار میدۈن

وُښ ات دل یئست صدایے دهف اته چنگ ات دوتار نُرښهب

مو زارذ طاغت نه کِښت اس دېر ښۈم سِتاو اته خیر نیست

نه فهم چیز سۈد مو احوال وَم قتیر لپ بیر و بار نُر ښهب

نه یت مورد اعتبار یک بارگه اس تقدیر بد شینتاو

مو بختے ښاجے جِن آخر مو کِښت مست ات خمارنُر ښهب

دلے ناصر خذای لۈڤد ښهب وَم وینتاو به تنهایے

خو گُرم پیځ اُم رُخېڅ فُکَث کِن وَم به تیارنُر ښهب