مراد محمد راصد
مراد محمد (راصد) فرزند حاجی محمد ولدیت گل محمد در سال ۱۳۷۲هجری شمسی در یک خانواده علم دوست و معارف پرور در ناحیه پرزیس قریه شدوج ولسوالی زیبای شغنان ولایت بدخشان دیده به جهان گشود.
راصد تعلیمات ابتدایی خویش را از نزد کاکا ها اش فرا نموده ، بعدن شامل مکتب گردید و در سال ۱۳۹۱ با درجه اعلی از لیسه ذکور شدوج فارغ گردیده و در سال ۱۳۹۲ بعد از سپری نمودن آزمون ملی کانکور در دانشکده تعلیم و تربیه ولایت بلخ راه یافت. با سعی و تلاش های شبانه روزی و خستگی نا پذیر، در سال ۱۳۹۵با درجه اعلی سند لیسانس را از دانشکده متذکره بدست آورد. موصوف در جریان تحصیل مقطع لیسانس بر علاوه دروس دانشگاه دروس کورس های آموزشی زبان انگلیسی و کمپیوتر را نیز در شهرباستانی مزار شریف تعقیب و فرا نموده و گواهی نامه های کورس های آموزشی متذکره را با نتایج مطلوب و با درجه اعلی اخذ نمود.
مـُدۈم اُم وُز مـریـض هـر جــاره وئښــچِن
تــو جهت اُم سـُذج مـلال ات پـۈنــد بنئسچِن
څــه نښـتیزد یـه دشی تیر ات څـه کښت پَل
تـــو لۈ وَم پیـڅ اتـه مئستېن یــے تئښچِن
یـــو وَم شـنـد راشـتـے تـر صـد بـرگ نمـایۈن
عجـب خشـروی صــورت یــه مــو څئښچِن
وے بـاغ انـدیـر گلــېن بی ارد څــه نیسڅ یه
فـُکث لۈڤــېن تـه دهـــذ اس ییـو خئښـچِن
قبـــول سٲو اُم خـــذا یــرد اس دل ات جۈن
تــویت خشــروی تـرین دِنیـا تــے بئښـچِن
مراد بدخش
تـــایـدت تـو اتـه مـو ښهـر عشــق تنـها سُـت
اس تهـــم تــرۈد غـــم مـو قتـــیر آښنا سُــت
تېر سُــت تــو غم اند مــو زنده گے بے درکث
چهی ڤد یو خوشبخت تو قتیر همراه سُت
نــــږجهـــد مــو تـــر پــرا بــه نــاز ات قـهـقـــره
مـوند یاڅ مو دل اند ثۈد ات روان هر جا سُت
غـــل مئسـت پــے آسمـــۈن ات پـرا اس وم رخ
پَــل چـــود تــو پـیــڅ اتـــه وزاُم شیـــدا سُـت.
وم جهــت بهــار یـاشے هــر دل پرمــوږج
هـر څـۈند غم ات دهــرذ څه ڤــد یـکجا سُــت
لۈڤېن تــه تــو یـار تـــایـد ات وز ڤــا چغَـنَک
نـــو ذاد مـو در خیــال مـو پـۈنــد کـوتـا سـُت
هـر چهــی دے وینـت وَم فقـط دۈنــد لۈڤــېت
راصــد تــو غم اند هــه نــازنیــن یـکتـا سُـت
مراد راصد-Tajikistan /8/13/2021
ببـــین کـبوتـرک ی بـال شـکسته در بنـــد است
به کنج دل زده ریش و به چهره لب خند است
بـبــیـن بـــه آدمـــک پــیـــر زرد و افـــسرده
روانه غم به سرش هر چـه هست وهر چند است
بـــریــز جــام شــرنــگ و زنـــیـــم تــا آخــر
بــرای آدم بــی بــر بــه طعـم یـــک قنــد اســت
کـجــا شـده امـانـی تــرا بــه مـامـش خــوانـد
ز خــاک کوه تـو هـر جــا کــه رفته دل بنـد است
بـه تـار رگ رگ مـن غـم گـرفتــه وای حـسرت
کـه درد ظاهر درمـان شـدن بـه تــرفــند اسـت
مـــرا بـبخش ز خــیالات مفــت بــا تـزویــر
کسی که رفت و نه آمد دو باره یک پند است
Tajikistan 3/9/2021
آن زن نبود، فرشته ی بود یا که خواهر است
نفرین به من که گفته بودم این سیاه سر است
آنــیکـه مــن بـــه پیــش شغــالان گـــذاشـــتم
نفرین به بخت بد که همیش زیر چادر است
نفــرین بـــه مـن کــه دسـت زنـی بـا تـبر زدم
آن زن نــبود عــاشق من بود ؛ همسـر است.
نفـرین بــه مـن بخـاطرم هــر چی کرده بود
از هفـت خـوان گــذشته و انگار بی سر است
خـواهـر بــه گفتـه هـای کسـی شـرم ام نـبـر
زن خواهر است ؛خواهـر من. جان مادر است
بگـــذار تـــا حقــوق خــودش را طلـب کنــد
زن مـادر است؛ مـــادر سهــراب و آزر است
زن اســت یـک فـرشـته بـرای نجـات مــــن
بعـد از خـدا میـان من و تو که یــاور است
آدم که اصل. نسل و نصب را نمـی شنـاخـت
از هـر نـژاد بـود بـرایــم چــو یک خر اســت .
Tajikistan 4/9/2021
خــواهــم نـگار! مــرهم زخـمی دلــم شـــوی
مــن بــاغبان قلـب تــو ؛ تــا حاصلـم شــوی
هــر چـند جـــــــای درد؛ محبت بغـل کشـود
تقــدیـر لعنـتی کــه نخـواست قـاتلـم شـوی
چـیزیکــه عشــق بــود غمــت از دلـم زدود
حـالا کـه قلـب خـواست ز تـو مـایلم شــوی
مــریـم ! اگــر چـه بـی تـو هـم عـادت میکنم
مــن پــا نـهـم بــه کلبــه غــم ؛عــاملـم شــوی
خـــوش آمـــدی جـنـاب غــم از انتــهاء دهر
آغــوش درد گشــوده بــیا شــاملــم شــــوی
*****
ساقے پَتتے مورد کو وُز خو قــــلب دۈند پشئو اُم ….
وېذجے پے مو دل یاڅ یه نه ڤهرذیم مے وزئو اُم..
وُز مـست مے یُم نِست تنـها مسـت وَم ٲواز
بلبـل رقمث؛ سحرَکے پۈندېن ارد جرئو اُم..
بارۈن جناو مو یوښک مدۈم رزد توعکس تیر
څۈنـدث ته نه فـهم تو جهت خو دل ڤا کو رنئو اُم..
یک بار یے نظر تر مے خو عاشق که څرهنگ ثۈد ..
کهی زارذ ثُد ادے لۈڤد سٲم به نازث وے وِزئو اُم…
راصـد اگه یکبار گه ته مـریم تو خـور* زئزد
دۈند لـۈڤ تو وَم ارد وُز ته خــو محبت نه فـرئو اُم …
*(خو رد)
*****
چــودت مــو صــنم تـــو نر جـــدایـــے
عشق ات هــــوس اند نه ڤـذج وفـــایے
ذادت مـــو فــرېب خـــو نــاز قـتیر نر
ذر ذر تے یے یت مـــویِک فـــنایــــــــے
ښــــڅ رهـــنگ تے روۈن ڤـَـدت همېښه
نـُـــر بے درکـــث مـــو زارذ شـــتابـــے
څــۈندث تــــه کـو وز تو جهت پهخڅ اُم
نِست جای مو دل ارد یے ســـرپــنایے
مــونـد اجـگه نـــرېد امـېذ مے دِنیا ند
هــرچــاره تـے لـۈم تــو بــے وفـــایــے
چــاره اگــه ڤــد کــو لـۈڤ یــه تر چید
سسـتت کــلۈف اُم څــه سـذج بــه خـــارے
لۈم عــاشقــے یــند کِن اُم خــو محــــکم
دۈنـــد مـــه مـــرِک اُم به خـــوار زارے
لۈدت گـــه مــدۈم وے (راصــد) هــــرجا
تونــد چــیر کــو پے دۈنــد غـــزل ســرایے
*****
زمـــستۈن اُم بهــار چــــود وم خــیال اند
یـو وم دهـرذ ار مـو سینه څۈند سال اند
زِیُښچِن گل جناو وئښچ اُم یے پۈنـد تیر
مـــو پهـــرکېن ېن جــدا ست وَم شـمال اند
شمــالــک سهـو مـو یـار یـکبـار خبـر زئـز
چـے نښـتید اُم مـو جـان وَم تـال متال اند
څـه نسـت یـه کهـی مـلک اند دۈنــد فرښته
گـــروگۈن رېذج مـو دل وم شـند خال انــد
خــذای لۈڤ اُم مـو نالهن یه ته نـاگ ښینـت
دے نــی سٲم اُم تـه ذېوِن وَم جمـال اند .
فقـط اِک دۈنـد پېښڅت شینتاو قتیـر مو
دیگـر نِسـت موند اگـــر؛ لۈم وم سوال انــــد
وُز اُم ښا دۈنـــد مـے عــصراند ساذه عـــاشق
تــو جهت ثـۈد ار مو دل یاڅ فُک ابـال اند
6/3/2021 ،Tajikistan
هوا تاریک و من در بستری غم
دو چشمان پر اشک دارم در عالم
پریشان خاطر ام از درد هجران
مکن جور وجفا هر لحظه پی هم
فدای حسن زیبا یی تو ای یار
نده فرمان که من باشم به ماتم
ندیدم خوش قد و زیبا مثال ات
شدم مجنون در فکر ات به یک دم
به سویم کرد نگاه با ناز و غمزه
همه آن فکر هوش ام خورد بر هم
بگیر (راصد) قلم ؛ بنویس غزل را
اگر چه این کم است در وصف مریم
*****
ز هــجرانـی رخـت خیلی خـرابم
الهی ، تـابکـی زیـن در عــذابــم
نـگر بر مـن ز جورت در چه حالم
بـود در روز حشر بـا تو حـسابـم
نشاید کس چنین سوزد ز عشقت
فقـط این من، ز هجرانت کبـابم
گـزیدم از بـرت مـی خانه هـا را
بود زین بـعد، رفاقت بـا شـرابـم
نوشته شکوه ها راصد ز جورت
شده حک درد مریم، در کتـــابم
*****
مم زنده گے نـدیراُم اه جۈن ؛ قین ات کَیــَـک بـدنـۈم سـت..
یم بخت بد یثچ تر مو خېز ؛ خُشبختے چس ناکۈم ست..
نست موند دِگَر دۈندِک امېذ ؛ یـا دۈند هوس ترمم جِهۈن..
چس یم مو آینــــده فــکث نـاجای دم رهـنگ دۈم ســـت..
تر مم بهار زنده گے ؛ نـست بــاور ات کهــی دۈند امـېذ
وُز قین اته دۈنـدث ته لۈم ؛ یم روز نـر مِس ښـۈم سـت..
خارات ضعیف اُم ست اه جان؛ راستث دے فهم لۈم اس وے روز..
هر فصل مورد مس شچ څه یاذد ؛ فـک چیزمو خېزارد خۈم ست..
ساقــے کــو گرذېن دۈند گه مورد؛ زارذ تر ښـچیفت ذاذج وم غم اند
تاید اس مــو خېز یه بے وفــا ؛ وم جهــت مــو دل نارۈم ست..
راصد شکایــت بـــر فلک ؛ وم جــهت رمېث دۈنـدث نڤشت..
وم نــۈم نڤشتاو تیــر دے فــهم؛ حــتی قلـم میس جـۈم ست..
*****
بــهـار یت ات سـلام لهـک سٲم پـے وم چـید
خذای لۈم کهی مو سیڤد تیر بون یه ذیـد
دی غــول غهڅ خېل درون، یه ماه چهـارده
پِس هر نـاز چید وم، یم جۈن خـو در خیـد
وم عشق دهرذ اند مو یوښک دایم چه پاښنه
نرېد دۈند حال پے مات ۇښ مِـس درو تیـد
تـو جهت سـذج نـر فـنه ذېـوِن مـو دستـور
امــا تـوت وېـڤ درون دۈنـد ؛ اس مـو یت زیـد
یـو ( راصــد ) چـیز اڤېـن شئپچ ات نڤـشچهے
تمه رد نُـر لـۈڤـد تـه هـر چیـز از خـو چشم دید
24/2/2020 تاجیکستان
بهاری نـیمـه عمـرم گـشت پـایـیـز
درون ســینه ام غــم گشـت لبــریز
فــرو پاشیــــد ٱن ابــر هـای تــیره
رهــا یم ساخت از درد و غـم انگیز
نـظر کـن بر رخ اش ، بایـد بــدانی
مـثال مـاه ، در آن شـام دل انـگیز
کسی نیست اندرین شهر جز ز مریم
نـه حـتی بـوی نـرگس نـی فـر انگیز
تنم چون سنگ و قلبم همچو شیشه
شــوم بـر تار زلـف اش حـلقـه ٱویــز
ز هـجرت در دلــم پیچ داده حسرت
ببخش بر من از این حـالت بـپرهیـز
نــگارا شــکوه هــا بشنـــو ز راصــد
از این کنــج جهــالت خفــته بــرخیز
27/3/2019 Dushanbe Tajikistan
