چَــق چـَـق

څوٰندَݑ تهَ از مؤ جايے خؤ؟ اے سٲم تؤ جوٰن نياز

 يكبار مؤ پهلے يند تؤ نݑ ات مهكے دسگه ناز

 اے ساقے ڤَهر شراب ، بِرهزٲم كِن ٲم خؤ مست

 مطرب! تؤ مس كِے جور خؤ زُغوٰم ات اِلهڤ نواز

اے جوٰن! تؤ مَه رِڅيݑ مؤ خيزند كؤ نِݑ يے بار

 چَــق چـَـق كِن ٲم پِـــزارِكݑ ات لــوٰڤك ٲم خـؤ راز

څوٰندَݑ تَه بے وفايے كنے وے تؤ جوٰن قبول

 يكـبار كؤ نښتے يـت مؤ قتير سٲو تَر دے گاز

سٲو ٲم چِس ٲم دے فصلے گل ات بلبل ات بهار

 اے بِيدے اس گلېن! زريڅ رهنگ تے مست ڤے ، ژاز

غونجېن تؤ مَهك كښۈل، خؤ څېمېن تؤ مَهكے تهر

 ڎِېوِن تـؤ مَهكے مـردُم اته مَهكے دِس خؤ ساز

مُند كار گَه نست به غير تؤ چُرت اند ڤِداو اَه خهږ

 بــاور كے مــات رزېنچ تؤ از طاعــت ات نماز

ڎِېوِن ته سٲم تؤ جهت به مولات خُــڎاے قسم

 خهر نست اچݑ تؤ گَرد، نه تؤ صورت نه تؤ اواز

سوڎج ڎۈ-ره مېݑ اس تؤ دَرك نست تؤ يت كو كهے؟

 پُق سوڎج مؤ زارڎ تؤ جهت خؤ احوال تيزدے باز

“الفت” مُدوٰم ڎو ڎُست پے خُڎاے كښت ته تو رد دعا

 خوش دايمݑ تؤ ڤے ئت خـُـڎاے كښت تؤ سر فراز

۲۳ جولای ۲۰۱۷

درد ناتمام

ايـن جـا كسي بـراي تو فــرياد مـيكند

 از دردِ ناتمــام و غــمت يـاد مـيكند

 خود را به بادِ غصه و غم مي سپارد و

 دار و نـدار خــود همه برباد ميكند

شيرين! درين مكان كسي از براي تو

 با تيشه كار و پيشه ي فرهاد ميكند

اي آبِ زنده گي! بـخدا در نبود تو

 غم بر سرِ خوشي مـن ايراد ميكند

از زنده گي طمع ندارم نشاط و شور

 اين زنده گي هميشه كه بي داد ميكند

كاشانه دلم كـه بناء اش صداقت است

 يادِ تو گـه خراب و گـه آبـاد ميكند

صياد من! بدان كه در خدمت تو ام

 چون آهويي كه خدمت صياد ميكند

اي بهتر از همه! فــدايت سر و تنم

 نيمِ نگاه چشمِ تـو ام شــاد ميـكند

يادِ تو ميكند دل من هر نفس، عزيز!

آيــا دلِ تــو نـيز مـرا يـــاد مـيكند؟

“الفت”ز شام تا به صبا و بر عكس آن

 شعر و غـزل براي تو ايجاد ميكند

۱۶ جولای ۲۰۱۷

بهتر از بهار

شيـــريـن! ز دوري تــو دلم تنگ ميشود

 گاهي چو آب نرم و گهي سنگ ميشود

 غـم مي بَرد هجوم ز هر سوي بر سرم

 پـاي نـشاط و خـنده ي من لنگ ميشود

ايــن بخـتِ ناتمـام و زميـن گـيرِ لعنتي

 با اين مني شكسـته چـرا جنگ ميشود؟

از ايـــن چـنيـن حـالـتِ آواره گـي فـقـط

 ميلم به جــام و بـاده و آهنگ مــيشود

سنگين دلا ! عــشق تو گــــرديده عــادتـم

 مــانــند آنــكه عـــادت او بنـگ ميشود

بـا مــن بمان ترك مني خسته دل مكن

 دنــياي مــن بـدون تـو بي رنگ ميشود

اي بهــتر از بـهار! فــدايـت سـرم، بگـو

 مانـنـد تو كسي دگر هم شنگ ميشود؟

اي پـــادشاي حسن! دلــم در نـبود تــو

 چون ظرف كهنه ييست كه پُـر زنگ ميشود

الفت! بـــپرس از گـلِ بي خــارِ گلشنـت

 كايا دلِ تــو نـيـــز بــرام تــنگ ميشود؟

۱۲ جولای ۲۰۱۷

*****

شيـريـن! تـؤ قبـول تـؤ تيــر عجـب دَرگيل اُم

 دَرگــيلـے اڤـــېـن مُـقــوٰم تيــار از زِيل اُم

موند ات تؤ مؤ جوٰن بِڅَك تؤ يُم وُز لَپ ژيوج

 يكبار يه خؤ جوٰن بَدِل تؤ وُز دِيل دِيل اُم

۸ جولای ۲۰۱۷

*****

مـــو دل ݑُد وم اڤـېن وز چــيز عـلاج اُم

 مـــو څېم نۈد وم اڤېن وز چيز علاج اُم

خـو دهـرڎ ات سوزښ ات ناله-ت څِــريڤـداو

 فُـك ٲم لۈد وم اڤــــېن، وز چــيز علاج اُم

*****

مـو څېم اند يـوښـك اته ار دل درون غهم

 تُلۈ مورڅَك پے پِښت اندير څه سۈد جهم

مـو دهرڎ ات سوزښ ات ناله-ت څِــريڤداو

 زيات تــر سۈد اتــه اصـلا نه سۈد كـهم

*****

خو دهرڎ انديرِ چوږج يه لپ خراب مو

 جِگـهر دســتـور كِـڅـار انـدير كباب مو

گمۈن اُم بعضې وخت اكدس خو زارڎ اند

 غم ات غصـه يے ښا چوږج انتخاب مو

*****

مو زارڎِك تر ښچيفت از دست وم خهږ

 ښِچيف دستور چريفت از دست وم خهږ

مـو دل اك دسـگه ڤـُـد سٲوم خو زيداو

 خــُـڎايِك چـۈن نه بـيفـت از دست وم خهږ

*****

مـو سينهَ ندير غم ات غصـه عجــب دېد

 مو شونچَك پِس وے يݑ از دل درون بېد

مو شيرين تايــد، الفت! پِس ومَݑ مس

 مو جـۈن تويـد ات تنه كـُنده مغوند رېد

۲۸ جون ۲۰۱۷

*****

عـيد آمد و روشني ز آفاق رسيد

 عيش و طرب از جناب رزاق رسيد

 باهـم خوش و بـا محـبت و عشق

 باشيد، كه اين ز حضرت باق رسيد

 مـبـارك نازنــين عـيـدت مبارك

 عـزيز! اي بهترين عيدت مبارك

 بـرايـت ميــدهم عيدي دلم را

 حبـيـبِ دلنـشين عيدت مبارك

۲۵ جون ۲۰۱۷

*****

اي كه درمانِ مني خسته بــود يك سخنت

 همچو گل نرم و لطيف است تمام بدنت

رو به هـر گلشن و گلزار كه كـردم ديـدم

 هيــــچ گلـــــــزار نــدارد چــو رُخِ ياسمـنت

 دل من تشنه ي حرف و سخنت است كه چون

 مـي تــراود شَـكر هنگــام سخن از دهنت

مه وشا! موجب عاشـق شدنم را تو بپرس

 يكدم از چهره و زلفان شكـن در شكنت

از مني غمــزده بــرده ست دل و ايمـانم

 عشـوه و ناز فَــراوان تـــو انــدر چمـنت

نازنـيـنم! سر و پا غصه و اندوه و غمم

 تــو بــيا تــا ز غــم آزاد شـــوم بامدنت

همــچو يعقـوب ز هجـران تــــو نابينايم

 همــچو يوسف بفرست بهر دوا پيرهنت

شـهـرِ يـار جــنت ثانـي بــودت باور كن

״الفتا״ گــرچه بــود كان جــواهر وطنت

۲۳ جون ۲۰۱۷

*****

قلندر سېن فكݑ، څېـمېن څه رۈځد يَه

 خو تهــر غـونجېن اگر وافـت ات وِرۈځد يَه

 تـؤ يكــبار كِــن تمـاشـا اس وم “الفـت”

وے درگـايـند خو تـهر ژاوَك څه ڎۈځد يَه

۲۰ جون ۲۰۱۷

“گل سورے”

 لهكِــن تـو اڤېن مو چُرت خراب ڤـِد

 يـكـسر مـــو دل ات جِگهر كباب ڤـِد

ژيــوج اُم تو كے ناز زريځ مغوند ات

 سينه ندے مـُـدامَـــݑ انـــقلاب ڤـِد

ارمـــون تَه كِن اُم تو ڤے-ت غـزل ڤـِد

 ژيــوج اُم غِـږك ات نهی ات ربــاب ڤِـد

خِهښـېن تے گــه بُلـبلېن جِـرئوداو

 وئڎ زِيـم ڤِد اَتـه گُل ات شـــراب ڤـِد

لۈڤ اي”گـل سورے”مات تو بين ارد

 څـۈنـدݑ تَه كـــو از پِرا حِـجاب ڤـِد

چـيزارد مـو نـه ژيوجے؟ لۈڤ يــے بارݑ

 څاندݑ مو سوال كو بے جواب ڤـِد

تاكی تَه مو دل تو جهت څرفڅت ات

 تاكی تَه مو څېم توجهت پرآب ڤـِد

زين اس مُوخو سٲوخلاص حلالݑ

 شايد مــو څــه زِيـنے تو رد ثواب ڤـِد

درعالم عشق څه ياڎد تَه هرچهے

 بايد يو به حـوصله -ت به تاب ڤـِد

“الفـت” تـو-ت اگر چـے تيد څـَه بايد

 معــلُـوم تــو حـساب اته كتاب ڤـِد

۱۵ جون ۲۰۱۷

*****

ترك ما كردي و رفتي ما پريشان تو ايم

 بيخود و حيران و هردم ديده گريان تو ايم

 ياد تو اندر ميان جان و دل باشد مدام

 مرغ دل هر لحظه مي گويد غزلخوان تو ايم

  روحت شاد، يادت گرامي و مكانت جنت الفردوس باد صفرنظري فايض

۶ جون ۲۰۱۷

 كـــابل

مي بارد آه و اندوه، از آسمان كابل

 غم ميكند بدر سر از هر مكان كابل

 جاي بنفش و نسرين،جاي ريحان و آذين

از پرچه هاي خونين، پـُر بوستان كابل

 مادر به سوگ فرزند، خواهر به سوگ لالا

 حيران فتاده بابا، از آن چنان كابل

 بي دست و بي سر و پا، رفتند ازين ولايت

 آهنگ غم سراييد، اي مطربان كابل!

افسوس! واي صد افسوس! در زير خاك رفتند

 با آرزوي خويشتن، چندين جوان كابل

 گريان نمود و بايد، از سوز دل چنين گفت:

لعنــــت هزار لعنــــت، بر دشمنان كابل

 در سينه درد و اندوه، در ديده اشك دارم

 سوزد دلم چو آتش، بر ساكنان كابل

 من عاجزم، نيايد، چيزي ز دستم “الفت”

گويم فقط تحيت، بر رفته گان كابل

 غم از ميانه بر كَن، اي ذات پاك و قائم

 شادي و خرمي آر، در آشيان كابل

 يارب نصيب ما كُن، صلح و قرار و شادي

 تا سبز شود دوباره، هم اين و آن كابل

۳ جون ۲۰۱۷

*****

غمین و بی کس و بی چاره شد دل

 به کـــوه عشــــقِ تـــو آواره شد دل

بـــه یــاد شمــع روی پـُـر فـــروغت

 درون ســیـــنه آتــــش پاره شد دل

۳۰ می ۲۰۱۷

*****

شيرين! چقــدر نــرم و لطيـفي به به

 شيرين سخن و نغز و شريفي به به

 من واصفم و وصف ترا مـي گـويم:

خــوش پـيكر و زيـبا و ظريفي به به

۴ می ۲۰۱۷

*****

فـرهــادم و انــتـــظار شیــرین هستم

 من کوچه به کوچه زار و مسکین هستم

 از چشــم به راه بـودن و از نامــدنــش

 سوگنـد به عشـق او کـه غمـگین هستم

۱۴ مارچ ۲۰۱۷

*****

دردم اگــر ز تــوســـت دوایـم فقط تویی

 واجــــم اگـر ز تــوست نوایــم فقط تویی

ساز و سرود و زمزمه ام جمله بهر توست

 تار ربـــاب و صـوت و صــدایم فقط تویی

 تا لحـظه حضـور هـمـــان حضــرت صیـاد

 در فکــر و در خــیال و هـوایم فقط تویی

ای سـرو خوش خــرام من! ای آرزوی دل

 روز سپـــید و شـــام سیـایــم فقط تویی

میخواهمت ز جـان و دل خـود به صد امید

 سـرو چمـان مـن! نفـس هـایـم فقط تویی

واحـــد مـیـان جمــله ی خـــوبان عالمی

 نــام و نشـــان و بـال همــایـم فقط تویی

یکــدم ز آن نگـــار گــل اندام و قد بلـند

“الــفــت” بگو، بگو که خــدایم فقط تویی

‌ پ.ن

 حضرت صیاد = ملک الموت(عزراییل)

۹ فبروری ۲۰۱۷

*****

اســيري درد شيرينم خدايا

 هميشه زار و غمگينم خدايا

 نه يار و دلـبر و دلدار دارم

 چـرا اينگونه مسكينم خدايا

۲۶ جنوری ۲۰۱۷

*****

دنيـا بـه تـن نموده لباس ســفـيد را

 اندر زمــين رسانده ز آسمان نويد را

دنيا هـمه سفيد شده غـير بخت من

 از اين سبب مجو ز من اندك اميد را

۱۷ جنوری ۲۰۱۷

*****

لبخند بزن كه خنده هايت زيباست

 خــنديدن تـو به ارزش يك دنـياست

لبخـند بزن كه زيــب تو خـنده بود

 لبخند بزن كه زنده گاني درياست

اول جنوری ۲۰۱۷

*****

سفيد و سبز راهت باد شيرين

 منـــور روي مـاهـت باد شيرين

 جــدايــي آمـد و مـا را جدا كرد

 خدا پشت و پناهت باد شيرين

۲۱ دسمبر ۲۰۱۶

*****

از هـجر و فـــراق تــو غــزل ميسازم

 از درد، غـــزل دريـــن محـل ميسازم

 پايـيز كه فصل زرد و خشكيست اما

 من بـهر تـو از فـصـل حـمل ميسازم

۲۹ نومبر ۲۰۱۶

*****

تو استــثنا تـــرين دخــــتِ جهاني

 سياه چشم،خوش نما،ابرو كماني

دو عالم يك طرف،شيرين تو يكسو

 تو يكــتايي، تــو ماه آســـــــماني

۲۴ نومبر ۲۰۱۶

*****

مـنم مـحـتاج یـک لـبـخند شـیـریـن

 مـنـم مخمور لـعـلِ قـند شـیـریـن

فــقط یـک آرزو دارم خــــــــدایا

 که یـک روزی شوم دلـبند شـیـرین

۱۹ اکتوبر ۲۰۱۶

*****

دوست دارم که ز چشمان تو بنویسم من

 از لـب لعـل بـــدخـشـان تو بنویسم من

دوست دارم که تـماشا کنمت در تصویر

 تـا کـه از نـاوکِ مـژگان تو بنویسم من

 دوست دارم همه وقت شاعر بیدل باشم

 تـا کـه از زلـفِ پریـشان تو بنویسم من

دوست دارم که چو نقـّاش بر الواح ورق

 از خــط و چـاه زنـخـدان تو بنویسم من

دوست دارم که شوی یوسف گل پیرهنم

 تـا کـه از چـهره ی تابان تو بنویسم من

خـیر که پایـیز منـم،بلکه دمی بگزار که:

از گـل و ژال و بــهـاران تو بنویسم من

آنقدر غـم به منِ زار تـو دادی که کـنون

 هـردم از نعمت و احسـان تو بنویسم من

تو که پروای منی خسته دل اندک نیستی

 پس چـرا؟ از لـب و دنـدان تو بنویسم من

بلکه من ساده دلم،ساده صفاتم، که مدام

 دوست دارم ز دو چشمان تـو بنویسم من

آنـقدر شوقِ تـواصیف تو در من جاریست

 کَ هردم از لعل سخنـدان تـو بنویسم من

سر بدر کن ز پس عاملِ بین من و خویش

 تـا کـه از دیــدهٔ فـــتـّان تـو بنویسم من

“الفتا” از تـو اجـازت طـلبـم از سر شوق

 تــا کـه از دلـــبرِ جـانـان تو بنویسم من

توشکستی ز غمش همچو سبو پس بگذار

 هـر دم از دیـدهٔ گـریـان تـو بـنویسم من

۴ سپتمبر۲۰۱۶