می ترسم
خـــــدایا این چــــــه تنهائی من از جانانه می ترسم ز غـــــم هایم ز دردی من شود بیگانه مــــی ترسم
ندانم آتشی در دل و یا این درد و ســـــــوزی عشق بیا بنگر طبیبی مـــــــــن کـــــه از پیمانه می ترسم
گلی باغــــــی بهاری مــــــــن بنزدی من کند غنجه نمی خواهــــــــم همین غنچه رود مستانه می ترسم
خــــــــدایا این چه تقدیرم خدایا این چه بختی مــــن روم در هــــــــــر چمــن بینم شود افسانه می ترسم
کنون در هجر دوستانم کنون در رزم جـــــــــــانانم شده دل همچـــــــــو ویرانه ز این ویرانه می ترسم
به فکــــــــــری زندگی باشم به فکری عاشقی باشم به یاد دوستانم مــــــــــن شوم دیوانه مـــــــی ترسم
رخی گل بهتر از مهتاب قدش چون سرو آید خواب نباشد آمـــــــــــده رفته همیــــــــن دردانه می ترسم
شود “غالب” بدانم من ز کاری بخت خـــود حیران
زند زنجیر قلبی خـــــــــود ز این زولانه می ترسم
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۸ قوس ۱۳۹۱
در روان آورد
نگاهی مست چشمانت گمــــان را در روان آورد سیا ابروی شــــــامی تو کمـان را در روان آورد
خطابی آب چشمی تو مــــــرا مشتاق رویت کرد نشان از شام مــــوئی تو زمان را در روان آورد
به ابرو شـــد نظـــــر دیدم سیا مائی درونی چشم پریشان حـــــــال گردیدم تکان را در روان آورد
دوبندان در درونــــی بند دوند اندر دوبندی تــــو ز ترسی خـــــارسیمینت همان را در روان آورد
چو کاغــــذ دست را دیدم سفیدی سر به زانو شد عـــــرق از روی مهتابت نهان را در روان آورد
نگینی غیر آرایش گرانتر زین جهــــــــــــانی تو توئی مختوم هر گــــوهر زبان را در روان آورد
نشانی های روئی تو توزن جسم و جان کــــــرده
نگر “غالب” دراین البوم زمان را در دوان آورد
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۸ قوس ۱۳۹۱
رباعیات
یکبار به عشق رفتنم می خـــــــواهم در بستر عشق خفتنم می خـــــــواهم
دانم که چه بود حال مجنون و فرهاد از حـــــــالت عشق گفتنم مـی خواهم
وحیدالله “غالب”
جـــــــــــانانه کجـــــــا چـرا ندیدم رویش
یک لحظه ز رخسار و دو زلف و مویش
خــــــورشید و ستاره گان و عــالم سوزد
گـــــــر یک نظری بکـــــرد در گیسویش
وحیدالله “غالب”
اندر دل من جـــــــــــز غـم دنیا دگری نیست
لیکن به سری مــا همه این جا خبری نیست
رفتم لب آبی کـــــــه بگـــــــــویم اســدی دل
موجی زد و گفت اینکه به اینجا اثـری نسیت
وحیدالله “غالب”
از صـــــــورت فیشنی نمی آید سود
از چهـــره ی گلشنی نمی آید ســـود
خواهم که ز اخلاق تو گوید هر کس
طوفـــــــان ز روشنی نمی آید سـود
وحیدالله “غالب”
مستانه مرو که مست در خاک شود بیگانه زخــــود مباش غم ناک شود
بر سایه زندگی وفـــا کــــــن به بقا مخبر ز بقا به هر چـه چالاک شود
وحیدالله “غالب”
مو دل زهر هر قفس ذر از خو يارم مــــو جانند نست نفس دور از ديارم
ونُم وز صد جهـــان پولت زرت سیم بغیر از دی ذو چیز وز خـــــارزارم
وحیدالله “غالب”
پـــريشانم ذو ميث بلبل صـــدا نست گل هر گلزار ﭬا خوب يَم هوا نست
شفاخـــــــــــانه تِيُم يا تـــَــر گلستان تِيُم هـــــر جـا غــريبند دل دوا نست
وحیدالله “غالب”
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۸ قوس ۱۳۹۱
شغنان
عــــجب بــاغ و گلستان داره شغنان عــــــجب دشت و بیابان داره شغنان
چــه لازم پرسشی فصل خــــــزانش چـه مغز و توت و تلقان داره شغنان
به تعلیم و هنر مصـــــــروف خـلقش فراوان شوق عــــــرفان داره شغنان
بــــود لازم صفر کـــــــردن پگیرش قوی مـــــــردان روشان داره شغنان
ز چاسنود و نوادک هـــمچو یارغش چــــــــــــه آثاری نیاکان داره شغنان
به شــدوج و وریزن و بین مـهرغین چــــه مهری بهره انسان داره شغنان
شود خندان رود هـر کس به ده شهر چو بلبل لفظ خــوشخوان داره شغنان
به سر چشمه جــــــــوانی میکند تاب مــــــــکان شــــاه کاشان داره شغنان
به بهشارش همیشه خـــــــلق در کار خداداد شاه شــــــــــاهان داره شغنان
ز ده مـــرغان، څنورگ و یازگامش به بلبل بـــــاغ و بوستان داره شغنان
ویر تا غـــــــــــارجوینش یار دهقان چــه نزهت خوب رویان داره شغنان
ز درمارخت چه ظالم ره به غــاران چــــه راهی پر ززولان داره شغنان
ببین دشتی فـــــــــراخش را به شیوه چــــه دشتی پر ز حیوان داره شغنان
ز خنج، دولت شهی افسوس جـــدائیم چنین کار کــــرد دوران داره شغنان
خــــطرناک است زمستان تارسیوش چــــه برفکوچهای نالان داره شغنان
نگا دار “غالبی” چــــــوگان تراشان
چــــــــه منظرهای تابان داره شغنان
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۴ عقرب ۱۳۹۱
آرزو است
از روی کعبه ئی تــو یـــک بوسه آرزو است از گفتنی احـــــدی هــــر لحظــه آرزو است
پــروانه گــــــر بسوزم از دیدنی رخـــــی تو چـــون زره اخــگری تو در سینه آرزو است
بلبل ز پـــرتــوی تــــو روزی بهار جــــــوید مـعشوق روی زیبــات دیــــــرینه آرزو است
پــــــروانه دور آتش جــانش دهــــد بصد ناز در بحـــر و عشق رویت دل پخته آرزو است
فــــرهـــاد کو کند لیک در عشق جسم خـاکی مــــــــا را ز نــام و یادت زردینه آرزو است
مجنون ز دست لیلی صحــرا به یک قدم کرد مـــــــجنون سجده ئی تـــو تا زنده آرزو است
شد پیر داد از دست چشمـــان خـــــــود زلیخا مــــــــا را به انتظارت صــد دیده آرزو است
عـاشق به عشق معشوق تاجی محل بنا کـــرد مـــــــــــا در لباس یـــادت پشمینه آرزو است
قــــــــــارون کجــا ببرده مال ومنال و شانش قــــــــارون نام و یادت در ســـایه آرزو است
باغ و بهار و بوستان تـــــوحید گـــوی رویت مــــا را چه جـــای دیگر یک بنده آرزو است
آسمــان و کـــون و مهتاب آفتاب و این ستاره گـــــــویند رخــی و جودت پیمانه آرزو است
“غالب”شود وجودت صاف و صفا ز شیطان
حمــــد و ثنا بگــــــوئی صد ساله آرزو است
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۴ عقرب ۱۳۹۱
به نامت هــــــــــــر نفس خندان گردد
ز وصفت روح و جـــــان تابان گردد به نامت هــــــــــــر نفس خندان گردد
ز تو خـــــــــــــواهم دعائی کامگاری ثنا خــــــــــــــوانم نباشد خار و زاری
نگهبانی عمـــــــــــومی انس و حیوان توئی مالک به هر دو جسم و این جان
دعــــــا خوانم دعــــــا خـوانم ز نامت که رازقئی کــــــــریم باشم غــــلامت
بقــائیم یـــا فنـــــائیم جـــــــــــــاودانی تو مــــــــــالک بر زمین و آسمــــانی
نظامی چــــــــون بیان کرده به حمدی خـــــــداوند است علم را داده دردست
تو خــــــــاطررا زعــــــلم آباد گردان تو گــــــــردن را زدار آزاد گــــردان
هــــــمین دنیا زنــورت شــــــد پدیدار که شیطان بی خبر شـــــد فــــر بیکار
به باید “غــــــــــالبی” نوشی ز قندش
که رحمن است رحیم از جـان حمدش
20/6/1386
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۴ عقرب ۱۳۹۱
آمده ایم
ازباغ بهشت در این جهــان آمده ایم از کرده خـــود در این مكان آمده ایم
این لطف خـــــدا بود كه یك بار دگـر از الفت چهـــــار شی چنان آمـده ایم
اندر صـــد و شصت سال گشتیم تمام دانسته همـــه بخود زیان آمــــــده ایم
از عــــــالم جــــــاوید رسیدیم به هند با برگ درخت جامـــه کمان آمده ایم
در فـتـنـــه دشمنش پـــدر دیـــد فنـــا این بود کــــه دانه در دهــان آمده ایم
ای ذات مــــنورم مــــــا بنده تـــــــو بر سجده ی تو در این زمان آمده ایم
ای مـــالك و ای صاحب دلهای دلیر فـــــــریاد شنو روح و روان آمده ایم
“غـــالب” ز کرامتت از این پرتو تو لطفی طلبد اینكه خَمــــان آمـــــده ایم
ولسوالی جرم،24/قوس/ 1388
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۴ عقرب ۱۳۹۱
آنجا کـــــه نور مــــعلم نــــزدیک اولیا است
آنجا کـــــه نور مــــعلم نــــزدیک اولیا است آنجا کـــــــــه نور معلم لطفی گران بها است
از رحمتش نموده روشن چــــــــراغ مـــایان بی رهنما در این جـــا دانی که پر خطا است
از شغل او چـــراغـان این دین و دین و فانی او داوری حقیقت در زیر هفت سمــــــا است
اولاد خــــویش و اغیار بیند به یـــک نگاهی او سروری دل و جان با مهرو بی جـفا است
گــــر نور او نمی بـــــود دنیا کنون نمی بود آمــــــــد بروی عالم روشن دو چشم ما است
او شان و رو نقی جان دنیا ز فیض و مهرش بی پایه استوار و عــــــــــــالم همه شفا است
تــکرار این کلامم چـــــون راز آشکار است او رهبری حقیقت در زیر هـــفت سمــا است
باشد ز فیض رحمت هــــر آنچه در وجودش دارد کتاب ایمــــــان این مهر و شان ما است
عــــــالم ز غیر معلم چـون مرغ بی پرو بال
” غالب ” پرند بی پر مــرغی دلش سیا است
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۴ عقرب ۱۳۹۱
این یاد روی توست
این یاد روی توست کـــــــــــه در لانه ئی من است از یادگار توست کــــــــه در خــــــانه ئی من است
آتش گـــــــــــرفته این دل و می سوزد از فـــــراق این راز کــــــــــــوی توست که پیمانه ئی من است
گــــــــشتم اسیر مــــــــــا و گلــــستان و باغ صبح این تار مــــــــــوی توست که بر شانه ئی من است
چـــــــــون تازه گل بــــرون گلستان و از چمــــــن این گل همـــــــان گل است که در دانه ئی من است
پـــــــروانه ام به گــــــــــرد، رخ و روی این صنم چـون این همان شمع است که در سینه ئی من است
بلبل منم به وصـــــــــــــل گلم میروم بـــه چـــنگ چنگی دلم همین کـــــــه مــــی خــانه ئی من است
کــــــــــردم لباس نو، مــــگر مـــــــــــوده نـو نبود دانم لباس کــــــــونه مـــــــگر بانه ئی مــــن است
“غــــــــــالب” به جستجوی تــــو ای گلشنی صباح
فیشن زده به جـــــــــــای اول خانه ئی مـــــن است
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۴ عقرب ۱۳۹۱
معلم
چــــــــراغی معرفت ای نوره دیده رخت گل هـــــــا توئی از بر گزیده
مقامی تـــــــو مقامی جـــــــــاودانی همه عــــــالم به حسنت ســر خمیده
کــــــنی روشن چـــــراغی آرزوها کسی چــــــون ازلبت حرفی چشیده
دوائـی دل تـــــوئی دانم شب و روز ز گفــتارت نفس آرام کــــــــــشیده
سرودی عـــــلم و عرفان و سعادت ز هــــــر پندت نمــــــا میوه رسیده
وفـــــــــا و لطف تو در باغ عرفان کسی دیگر ز تـو به کـــــــی رسیده
توئی درمـــــان و جان و یاوری مـا که هــــر حـرفت صدا مشکل بریده
به نیکـوئی همیشه هـــــــــر کلامت به سودا نیست تا شاهـــــــان خـریده
کـــــــنی بینا دو چشمی تیره ئی مـا ز دنیاه و ز عقبــــائـی شــــــــــنیده
همه لطف و کـرامت از تو پیدا ست به دنیا هـــــــــر کسی از تـو رسیده
زند”غالب” ورق تـوصیف و لطفت
شـود دریـــــا فنا خــــــــواند قصیده
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۴ عقرب ۱۳۹۱
دوران زندگه یه خاطره
زندِگه فهم خــــــــاطره یت غیر از دِه چیز نَستْ هر خــــوشه دل منظره یت غیر از دِه چیز نست
یم جـــــــــووْنه چند روزه خوش گذر کن تا توان غم ته کښت دل بی مزه یت غیر از ده چیز نست
مـــــال دنیا ذُم تِه مهکن بی خبر از وَم جهـــــوْن یم جهــــــوْن دل پنجره یت غـیر از ده چیز نست
مهک څیمین تــَـر جهــــوْنت مهفه ایجوْن بلهوس بلهوس خون شــــرشره یت غیر از ده چیز نست
هر نفر گـــر ننگتت ناموس ذومندیر ست رووْن یم جهـــــوْن غم یکسره یت غیر از ده چیز نست
مال بی ارزښ مــــــدوْم دریاتِه گـوهر هر درون یه عـــرعر چس قرقره یت غیر از ده چیز نست
از جهــوْنَهم بی خبر تـایدهم فکث مهش بی نښان شچ شــــــرابم شـرشره یت غیر از ده چیز نست
قــــدر زر زرگر وزانتت لهک مورد اندرز چید یــِد مــو خــیزن مسقره یت غیر از ده چیز نست
خوش تماشـــــا شیک زارت ناږ مست کن زندگه عمر ښڅ رهن هر دهره یت غیر از ده چیزنست
ﭬد ځلک دوره جــــــــوانه نـر تو چس یت از پرا سیفد څمودت درســـره یت غیره از ده چیز نست
کهم کهمیک نـر دکا پیره چسم احــــــــوال زهزد رید نښوْن مهش تسکره یت غیزاز ده چیزه نست
چهی چه غم دنیا ته هـر تهم عیش دنیایرد کښوْن شچ غــریب سُت پاسره یت غیر از ده چیز نست
نـُـر چسم “غالب” غمندیر یاڅ رهنتیر سرخ زار
توت پــِگـَل تیر قـرقـره یت غیر از ده چیز نست
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۶ میزان ۱۳۹۱
عـــــــــــــــلمت هنــــــر
کهمِکَث عـــلمت هــــنر ژیـر تابوْن ﭬا تَه کښت مـــــورځکن گر علم ﭬد وم سلیموْن ﭬا تَه کښت
چــــــارکند گـــــر ید نفد زیره پرذه یه تَه رست وَم کخــای وَم کار چید مَردِ مید وْن ﭬا تَه کښت
بــــاغ بی صــایب تِه نست اعتبار از گل فریپت تـــربیه از شوذزار باغ و بوستـــوْن ﭬا تَه کښت
ید نهالـــه جاهــــــــــلی عـــقل از انسان بنهست مـــردمین بی عـــلمه لام وا پښیموْن ﭬا تَه کښت
کهی ﭬــــــــــرا یم روزگــــار از خرابه سازگار جـــــــــاهــله آخــر ﭬرا چید ویروْن ﭬا تَه کښت
ده څفـا ر پاذین مس غـــــــوْږّته څیمـــین قـتیــر در حقیقت عــــلم ښید چرخ دوروْن ﭬا تَه کښت
“غـــــــالبی” لا مــــــرحبا شایقرد از دس سخن
راز دل هر دل درون مهش بریوْن فا تَه کښت
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۶ میزان ۱۳۹۱
هـــــرچیز شرایط قـــته!
عجب دنیــــــــا عجب نـــــر وُز خبر نِستْ پریشــــــــان عــــــــالمت تَر هم نظر نست
مــــــــگــــــــر وز نُر ته لاﭬُم بعض گهپین مو گهپـــینین مـــــــگــــر ﭬا بی حمر نست
جـــــــــــوانین خیچکَث یکـــــــبا نگـاهیت چـــــمن بی صــــایبث صـــایب نظر نست
شـــــــرویـــــُــــــم راز دل وز درد دل لام وطـــــن صایب نـــظر از تو حــــذر نـست
جــــووْن خـــــږنوْن کخای لاﭬم ته وز ترد تـــوفیشن لپ خــطا بی درد ســـــر نِـــست
خُو رُو کــــــن تـــر خذایت دهم که تر مُو قضاوت کن خــــوبث خون در جگر نـست
نـــــه ژیوجـــم لبسرین ذهذ از خو شندین که از ناخون تو رهنگ ید بی شــرر نـست
طلبگارت تـــــــو نــــر سامــوْن فـــــــیشن ﭬــــرادند چس غــــلث بوت از ربر نست؟
کنه خینه خــــو کهل جــــــورت جفــا چیز قواره تــــــــــر غــــــــذه ید بی اگر نـست
رقـــــاصه مجـلسند کهم کښـت تو سَــــویه تو ذست ویذ شور ذهذ خوب از کمر نـست
نه ﭬـــــد گـــــــر تون کرا مه چس فلنکوج نثــــه سیتــــنده ﭬـا آیـا اگـــــــــــــــر نــست
تو ښـــــــــیداوت روان یا یاذ شینتـــــــــاو دﭬین لاﭬـُـم غلث کـــُـــــــــرسین ثــمر نست
ســـــــــرک ته پان تیه لا مـــست زریځت زریځت مــــــــــــای تابان بی خــطر نست
اجـــــــــــوْن لاﭬم تو کن کهمث خو ایجاب تـــــو آبـــــرو ید تو وجدوْن سیمُ زر نـست
که کــــــاکل هر خو څیمین ید جهوْن زیب هـــــــوس تر هــــر نفـر چندوْن هـنر نست
وزم ژیوج ﭬد مو خـږنوْن پر ز اخــــــلاق کخـــایرد از ده بهتر تـــــــــاج ســر نست
ونـــــــم وز گل تــــــو همـرا بد کـــــخاین کـنم فــــــــــــریــادِ نهوم خـــُب سـفر نست
گـــــــلت هــــــر بـوستوْن گل ید تو چهره وزوْنـم تـــــوت گـلت وقـــــــت قــمر نست
تویت خــــــــږنوْن کخای فهمم غلـط نست دجــــهتـت تا غــــــلث جـوْن دربـدر نست
وزم “غـــــــــالب” طلبــــگار م وطن نام
وطن تــــــرد سـهـم فـــــدا ید بی اثـر نست
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان : ۲۴ میزان ۱۳۹۱
غــــزل
شيـنتــت تو اگـــل تـَـر مو چودت تو کباب از مـُو ثهودَت مو جگهر اي جان چودت تو لقاب از مو
مهــكن تو ستم اي گل ژيوجـــــم ﭭه زریځ رهنتیر از دست تو مودم وز جان كن تو خطاب از مو
بلبل صفتــــم هـــــر باغ از دستــــه تویم وز داغ اي گل تو خمــارنـــدم ذر كـــــن ده شراب از مو
مجنون مغوندم وز صحرا کنارندیر فرهاد مغون کویرد مهکن تو حجاب از مو
عشقت ده خیالندیر عاشق ته پذست دایم شمعت تـوخو ښهپر وز ذر مهک حسـاب از مو
مم ساز تو جهت وز لام خا خوش ﭭه خفه از مو لهكن مو خو ســـاز وزلام مــــه پرج رباب از مو
اي “غــــالبي” ژيوجم سوْد تون يد تو دعا منظور
یه یاذد مو ذست انجیفد مه تیزد شبـاب از مو
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان :۱۹ میزان ۱۳۹۱
بر عارض زیبای تو هیچ گل نرسیده
از جان گزیده
بر دور رخت سنبل و ریحان خمیده
از جان گزیده
بگزار که مجنون کند بر تو نگاهی
از جان گزیده
در دوره لبت از جگرم خون چکیده
از جان گزیده
صبرازدل من رفت کسی دوربرم نیست
از جان گزیده
بنگار که از آمدنت رنگ پریده
از جان گزیده
درهجر تو نالم بنگر حرف و سخن را
از جان گزیده
چون نور درخشیده و مهتاب دو دیده
از جان گزیده
در عشق همان باده و اقبال فنا شد
از جان گزیده
اقبال و امیدم همه در عشق خلیده
از جان گزیده
در یاد تو بنگر چنین حالت “غالب”
از جان گزیده
گردن کج و رفتار چو یک گرک دریده
از جان گزیده
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان :۱۹ میزان ۱۳۹۱
فصل زمستان
گرفت دیو سفیــــــد ایـن دیـــــار شغنــــان را بــروی پــرده زده نـــــور مـــای تــابــان را
چـــــو مــــــــرده کفن در تنی زمین و سرک ســرش سفید و سعد ظلـم کــــــــار دوران را
غــــــــرور کــم بنما ای تو فصل خیره شیتا نـدیده ئی که چه شد قدر و مهر شیطـــــان را
ز بیــم و تــــرس تو ای مــــرد دوره خویـش رسـید وقت همــــــــان گوش کرد طفـلان را
عجــــــــوم طفل و جوان شد بدور آتش گـرم کـــــــشید اشک زچشمــــــان طفـل خندان را
دعــــــا که کاش رسد رستمی به نـام بهـــــار زنـــد ز تیـــر و بــــرد روز زشت زندان را
ز ترس و بیم و ستم شد درون خانه به اشـک نمـاند جـــرئت آن مـــــرد دیــد میـــــــدان را
ز ظـلـــــم دیو سفید یاد مـــا میار عــــــــزیز که مـــا ز تـرس کنیــــم تاک نــو گــریبان را
هـمه به وقت خود اند سینه چاک وسینه سپهر ضرور نیست که گـویند رد روی میدان را
بیــا ز مهرو ز ظلمی جهـان دمی بیاموزیم که خر بقــــدرت شـــــد زد لگـــــد آسمـان را
مگر تو ای پسرا “غالبی” نگر به سخـــــــن
گزین نیک و بگو حرف خـــــوب الحـــان را
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان :دوم میزان ۱۳۹۱
خږنان
خږنان مو وطن وز خو وطن نام فدا سهم صد گل مه درون وز مه یگل جهت گدا سهم
صد ملک جهان سهم یدم هرمه خو خږنان شیرین دگه یم ساد قبول تا مه سما سهم
فردوسی لاد نهن مغون از خو وطن خورد عاقل تو وزان ذر ز وطن گیره جفـا سهم
هرجاته څه سهم وز ته ونم خلق خو خږنان از پاکیت وجدان مه مردم ته شفا سهم
پاک نفس کخای توند کنم فخر تو نسوان خشرو تو کخای پاک نه ترچین ختا سهم
“غالب” که سخن کهم هدف ست نهایه
هر تهمِ وطن ژیوج وعمرردِ دعا سهم
(وحیدالله “غالب” 1387)
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان :۲۸ سنبله ۱۳۹۱
وُزم در رنج همــــا غم از فــلک نست لپــث قينم مگـــر دل کــم نمک نست
عجب لپ يم جهــان کــښت ظالمه نر جهان غم چهی مگر از گل درک نست
وحیدالله “غالب”
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان :۲۷ سنبله ۱۳۹۱
شـــرابم خود مو کـــهلنــدير وښ نست فــــنه گـــرذه مگــر لافم بـــرښ نست
مــو دل نـاد از مـــو يارت يـِد مـو بانه ايارين نرڅفارميث مون مو وښ نست
وحیدالله “غالب”
تاریخ نشردر ویب سایت سیمای شغنان :۲۷ سنبله ۱۳۹۱
جــــدايم از تو وُز يَم جان کباب نُر برهزم ښڅ تو لا زهرت شراب نُر
کِـــنُم ياذ از تو ياذ از مـــــو يا نی نفهمـــُـــم عاشقــه يـَـم يا شبــاب نُر
وحیدالله “غالب”
تاریخ نشر در ویب سایت سیمای شغنان:۲۷ سنبله ۱۳۹۱
وزم تُو جهت سُت کباب مَرُم تُو قهدرد اجان گناه کِنُم يا ثواب مَرُم تُو قهدرد اجان
ونم تُو يَت گل مِغُون سِڅَت مُه جانت جنون تُو شندِ رهنگ ازمُه خون مَرُم تُو قهدرد اجان
تُو پيڅ تُلا خير زره خشرو دِیت از پره کِنُم تُو جهت عسکره مَرُم تُو قهدرد اجان
چسم تُو پيڅ لا کتاب کنم تُو هر جا خطاب تُو جتِکُم وز کباب مَرُم تُو قهدرد اجان
بلند تُو قهد لا عرعر وزم تُو جهت در بدر ونم تُو جهت وز خطر مَرُم تُو قهدرد اجان
صدا تُلا بلبلند و نم تُو ريحان گلند بغير تُو کهي دلند مَرُم تُو قهدرد اجان
عجب وزم خودِ زاغ مُه دل ته نوسچ ازده داغ مزاقـــته نسته لاغ مَرُم تُو قهدرد اجان
نرم تُو جهت جان خود پِدهمکم وز څِمود نگښت په غهفم خُه چود مَرُم تُو قهدرد اجان
وزم وزان غالبي مجنون تُو جهت قالبي ذيون مُو مهک طالبي مَرُم تُو قهدرد اجان
تاریخ نشر در ویب سایت سیمای شغنان: ۶ سنبله ۱۳۹۱
نوشته: وحیدالله غالب
۲۳ جوزای ۱۳۹۱
جای خوشی و افتخار است که با سهولت و اطمینان تام میتوانیم پیشنهادات و نظریات تحقیقاتی خویش را از طریق سایت سیمای شغنان به خواننده گان و علاقه مندان فرهنگی ارائیه مینمائیم و با استفاده ازین فرصت به گرداننده این دریچه نور که با قبول زحمات چنین شرایطی را به ما میسر ساخته اظهار سپاس و قدردانی مینمایم . و مزید بران شكر و سپاس خدائی را كه آفریده گار عالمیان است و بنده را توفیق عطا فرمود تا از طریق این ویب سایت وزین راجع به شغنان معلوماتی را فراهم و تقدیم شما عزیزان نمایم .
دوستان عزیز و برادران گرامی و ارجمند !
اینكه مدتهای مزیدی از دوران گردش جهان گذشته است مگر متأسفانه تا كنون كدام اثری به زبان شغنانی به چاپ نرسیده است و نه معلوماتی از چاپ آثار زبان شغنانی جز سه كتابی كه برای صنف های هفتم، هشتم و نهم به زبان شغنی در سال ۱۳۹۰ به همت و تلاش فرزندان این مرزو بوم چاپ شده اند که روی الفبای شان هنوز تفاهم لازم و وحدت نظر در میان اهل نظر شغنان زمین ایجاد نشده که امیدوارم چنین زمینه بطور حتمی و هر چه زود تر ایجاد گردد . باید گفت که در گذشته شغنان دانشمندان، شاعران و نویسنده گانی و جود داشته اند كه آثارایشان صرف در دفترچه های عصر خودشان باقی مانده وبس و امروز هم ما شاعران خوبی در شغنان داریم ولی كنون آثار هیچ یكی از ایشان به چاپ نرسیده است . به نظرم نبود مراکز مناسب فرهنگی و اتحاد لازم مردمی بیش ازهمه مسبب این نابسامانی ها شده است . درین منطقه تعداد محدودی كتاب خانه كوچكی، كه طرز استفاده آنرا هم مردم نمی دانند وجود دارند ، چون این كتابخانه ها در خانه های شخصی افراد معینی جا به جا شده اند و روشن است كه كتاب های این کتاب خانه ها شخصی شده اند . وعلاوه بران مؤسسات مربوط نیز معلوماتی ندارند كه آیا باشنده گان این مرز و بوم از این كتاب های استفاده كرده میتوانند یا خیر ؟ از نظر من این كتاب ها صرف برای نگهداری داده شده اند نه برای استفاده مردم . اگر برای استفاده داده میشدند باید قبلاً طرز استفاده آنها را به مردم روشن میكردند كه باید مردم چگونه از آنها استفاده كنند. امروز من از تمام شغنانی ها و دوستداران زبان شغنی خواهش میكنم كه تا خودشان در زمینه تقویت زبان و فرهنگ خویش كوشا باشند و در این دیار نازنین باید كلبه های فرهنگی را برای پیشرفت و ترقی زبان و تقویت جوانان آینده ساز مراکز فرهنگی را بنیاد گذاری نمایند و دست بدست هم داده از بدخشان و فرهنگ بدخشان حمایت نمایند و فرهنگ بدخشان را درخشان و تابناك تر سازند و روابطه فرهنگی و هنری را با مراکز فرهنگی ولایات و شهر ها برقرار سازند. دیگر از این بیشتر گفتنی نداشته تمنای كامگاری برای تمام جوانان كشور نموده و پیروزی های مزید همه جوانان را در حمایت از آثار فرهنگی و ملی كشور عزیز ما افغانستان آرزو و تمنا میدارم.
مقام و احترام مادر :
مادر کلمه خیلی محترم و مقدس است. مادر موجود بسیار پاک و معزز میباشد. مادران آنانی اند که پسران و دختران با وجدان را به جامعه شان تقدیم مینمایند بلی! با شیر پاک شان نابغه گان، عالمان و سپهسالاران جهان را به جهانیان تقدیم داشته که از ابتکارات و کارنامه هایشان عالم بشریت مستفید گردیده است. دعای و خواست های نیک مادران هیچگاهی از درگاه پروردگار رد نمی شود و رضای خداوند در رضای مادر است و خداوند ( ج ) جنت را در تحت قدم های زیبا و پاک او قرار داده است.
ببوسم خاک پایت مادری من کنم سجده به جایت مادری من
بنازم بر مقام و اوج والات بگردم من فدایت مادری من
شب وروزبرگهواره می سرودی چو بلبل بود صدایت مادری من
ز گریانم شبها خوابی نداشتی نمودم خون نگایت مادری من
به سینه میگرفتی تو بصد ناز بگردم من فدایت مادری من
ببخشی تو مرا زحمات جان کن که میدادم جفایت مادری من
بیایم سویه تو خندیده امروز کجا بینم هوایت مادری من
توئی یاور توئی جان و جگر تو بخواهم من دعایت مادری من
بدنیا بهتر از تو کس نباشد شوم من چون گدایت مادری من
خداوند زیر پایت داده گوهر که گوهر زیر پایت مادری من
بداند ” غالبی ” الطاف و لطفت
کند رو بر هدایت مادری من
