شـــغنـــان
یک قصــه از دل وجان زیبا دیارشــــغنان
درخواب درخـیالم ذوقی نگار شـــــــــغنان
جنت چومثل رضوان این نوبهار شـــــغنان
نوری خدا نهــفـــته درهر کنار شــــــــغنان
جان را به حق سپارم در کوهــــسار شــــغنان
هنــگام نوبهاران زیباســــت آب شـــــــاران
درمیله های نوروز دست ها بدست یـــــاران
گل دخـــــــتران رعنــاباجامه های حلــــوان
آراســـــــته است گل ها درپهلوی هــــــــزاران
آبی حیات روان است درجویــــبار شـــــغنان
دروقت صــــبح گــــــــــاهان بادی بهــار آیــــد
صــیاد با تفنـــــــــگش شــــــوقی شــــکارآیـــد
عنــــــبر فـــشان گـــــــلها با زنــــگ تار آیــــد
درگـــــــــیر دام عاشــــــــق صدها نگار آیـــــد
این عـــــشرتی جوانی در روزگار شــــــغنان
نخست ملک روشـــــان با همــت فروان
نازدانه پروریده ایـن جمــله نوجـــوانان
بازور بازوی خود داخل شوند به میدان
با ننـــگ قهرمانی این همه پـــــــهلوانان
این اقتـــــــدار هرروز درافتخار شــــــغنان
جوش وخوروش گلها در کهکشان دهشار
مردم همه پـر ازعلم با ذهن فکر هوشیار
درهر کــنار باغــــــش گلــها هزار قطار
بامیـــوه های رنگیــــــن درجویبار بسیار
این موج بوستانی درسبزه زاز شـــــــغنان
سرچشمه های شرین رخشنده ماه پروین
این باد ارغوانی درکوهــــسار غارجوین
باشهرتی جهانــــــــــی مردم زبان شرین
از دشت سبز بهشار خارغ در پهلویش بین
این نام جاودانی در مرغزار شـــــــغنان
چون عوض شیوه ما از فکروسربیرون است
سرچشمه های شرین درداخلش نـــگون است
درماه ثوروجوزا آبـــــــــی ازآن فزون است
کس رانتوان فهمــــــــیداین ازکدام چون است
این آب پرلطافت دراختیار شـــــــــغنان
باغـی برین دارد شــــــــدوج سنبلستان
با تپه های سرســــــبزاز دور درنمایان
رخـــــــشنده است دایم پامیر تاجکستان
صدشوخ ونازنینان در داخلــــی گلستان
این هم بود مکانی ازصد هزار شــــــغنان
آورده ام به تحریر در صفه های تدبیر
این هجرت جدایی ازکارهای تقــــــــدیر
رســــــولی)ازفراقت بنوشته است و دلگیر)
ازعشق دوری تودل بسته است به زنجـــــیر
این عشــــق جاودانیست دل بی قرار شــــغنان
کابل شرکت افغان فارما 1393/6/6
زیبــایی یـــار
اگر دوری طبیعت درجهان شرین سخن یابی
نخواهد مثل همتــــایم دیگر بارک میان باشد
بیبین ازمشرق ومغرب تمام خوب رویان را
نه یابی مثل همتــــــایم دیگر بارک میان باشد
مزن مانند من لافی وفای لـــــیل ومجـــنون
نداری طاقتی مجـــنون که جانت درزیان باشد
اگرخواهی که نامت برزبان عاشــــقان گردد
بدی جان درکفی لــــیلی که نامت جاودان باشد
بنوشم باده حسرت برای عمربی همـــــــــتا
بریزان ساقی خوش طب اگروقتی خزان باشد
نداری زره الفـــــت نگاه کن رنـــــگ زردم را
گل بی پرورش برزیر پای دیگران باشد
(رسولی)جان خود را زیر پای عشق لیلی کرد
ندارد قدرخویش خود که یارش درمیان باشد
1392/4/4 شــــغـــنان سرچشمه
تمـــــنای نگــــایـــت
ای شمع شمع افروز تمـــنای نگایـــــت
قربان قدو قامـــــت چشمان ســـیایت
من تـشنــــــه دیدار تو از دیـــــــرزمانم
آخربدهم جان به رخسار لــــــب هایت
گشتم به وطن دردل من چاره گری نیست
افسوس که دل باخته در مهرو وفایـــت
حــــــیران شده هم باقدهمـــــتای تومردم
مشـــتاق بیـچاره بیمرد به جــــــــفایت
درهجرو وصـــال توکه دیـــــــوانه زارم
چشــــمم به رهت گریه لبان ازسروپایت
دیوانه روی قد دلجــــوی توســـوگــــــند
دیوانه وپــــروانه به آواز صــــــدایت
ای دلبر دیـــرنه و ای شوخ ســـــــــتم گار
ازعمـــــق دلم ذوق تو فـــــکر برایت
دل درســــــینه ساکـــن شد برای انتظارتو
نگردان روی زیــــــبایت کنم یکدم تماشـــایت
کردم به تواظهارتمام ســــــــــخن هایــــــــم
ازباعـــــث ایـــن بازشــــــد غــرق گـــــنایــــت
دارد طــلــب روی تـــــــــو در روز وداع
رســـــــولــــی)تنـــــهایی بگـــــیرد به قفـــایت)
شغنان 1392/8/8
فـــــصل بــــهار
دوستان فصـــل بهار نوبت کاراست امروز
یار زیبا چه خوش ومست وسرشار است امروز
آب میگون به سری جوی روان آمده است
وقت الحــــــان خوشی بوسه کنار است امروز
یارمن شانه کده خـــــــــــنده کنان میاید
لب بلـــــــب بوسه بروی وقت خماراست امروز
مست وسرشارکه این محفل ما آراســـته
ای خوشا فـــــــصل بهارنوبــــت کار است امروز
سبزه شد کوه کنار از پی دهقان وشــعبان
شهدوخــــــندان زمین گــــــــل به دیاراست امروز
کرده توصیف وطن (رســـــولی)درفصل بهار
چون بشکــــــست قلم افسوس هزاراست امروز
1392/1/2 شـــــغنــان
پری روی واخان
درفصل بهار نوگــل خـــــــندان آمد
یک چهره سفـــــــید به ملک شغنان آمد
باجامه حلـــــوانی پامیـــــــــر زمین
با صــــــــوت ونوا زکوی یمـــــــگان آمد
با چـشم سیاه چومثل آهوی خـــــــتن
ازسرحد چیـــــــن به خاک واخــــــان آمد
کرد عزم صفربه هردیاری شــــــغنان
باپای پــــــــــیاده رای غــــــــــــاران آمد
باخال لـــــــــبان وکرته گلگون دامنی
برکشــــــــــتن عاشقان شـــــــــــــغنان آمد
افــــسون شده این دلم به هرتیرنگاه
باجــوره انارخلـــــــد رضــــــــــوان آمد
ازبرق رخش دلم بـــــــــسوزد دایم
بادیـــــدن باغ وآبشـــــــــــــاران آمـــــد
زولانه کرده(رسولی)در درزلف سیاه
با بوسه کنــــــــارپیش یارجــــان آمـــــد
1393/6/23 کابل شرکت بین المللی افغان فارما
بـــیوفـــایی
ای شوخ مه جبین چرا بیوفاشــــدی
بادیگران نشستی وازمن جدا شـــــدی
کردی تو عهدو پیمان درابتدای دوستی
باچال ودلفربی خود مبتلا شــــــــدی
ایدل مکن صداقت برگفــــته های دلبر
صدها بلا برایت توخودنماشــــــــــدی
کشتی توعشق عشاق ازجور بیوفایی
بیماروبی پرستار ازدل کجاشــــــــــدی
ازجورگل پریان در رای ملک شغنان
غاران تا بدخشان پرماجرتا شــــــــــدی
درکشوری لطافت مانند لطف من نیست
حیران به لطف مهرت توبی خداشـــــــدی
باجورهای پرسوز یکدم(رسولی)بنگر
شد دورازکــــنارت تونا رواشــــــــــــدی
1392/10/1 درمارخـت
عــــمــر
عمرم به آرزو نرسیدوجهان گذشـــــــت
پیری رسید وازپس من نوجوان گذشـــــت
عمرم چومثل آب به جوی است درروان
آبــم برفت ازسری جوی روان گذشــــــــت
تاکی تومنت همه کــس رابدوش گــــیر
دوشم برفت آقبت ایـــن رهروان گذشــــــت
ازسفله گران خودفــــــکری زمانه کن
هاتف همی دهد به جهان زمان گذشــــــــت
مقری که داری تودرهرگوشــه ثری
چون نیست پایدار همه از میان گذشــــــت
برمال مملکت زمین وزمان مناز
صد پیروصدفقیروصدهاجوان گذشــــــت
در روزجان سپردن«رسولی»شاد بادا
ای شاه تاجدار جـــهان نشان گذشـــــــت
1390/4/4 شغنان
یــــادم رفـــت
دلم آغشته به غم شد چمن ازیادم رفت
می جام نوش کردیم و سخن ازیادم رفت
باخرابات نشینــــــــان شدیم هم آغوش
روز روشن شبم شد ســـــمن ازیادم رفت
درتنم جامه حلوانی زرین وفاســـــــت
جامه یی اصلی ما چون کفن از یادم رفت
گل وگل پوش کردم درطی عمرم که گذشت
چون گریبـــان به تن بود دامن ازیادم رفت
به جهان گشتم ازمغرب و تاصحن جنوب
که درآن جاکه وفا است ختن ازیادم رفت
غفلت ازراه خدا بودم دردشـــت جنون
راه تاریک گرفتــــــیم روشن ازیادم رفت
ای«رســــــولی»تاتوانی ذات الله راشناس
به زبان تیره بگفیم ذقن از یادم رفــــت
1390/4/4شـــغــــنان
دوری یــــار
ازدوری تو ای یار جانم به فغان آمد
دیوانه عشقت من گریه به زبان آمــــد
پروانه شد ازغم درشـــهرو دیارم را
حیران شده درگیتی نامم به جهان آمد
دل باخته ام ای یاریکدم نظرم را کن
ازیک نظرت جانم آخـــر به میان آمد
دل خسته و دل بسته هر شام وسحرناله
غم درجگرانداخــــــته دلم به گریان آمد
افسانه شدم دردشت درشورو نوای تو
افسوس که گلزارم یکــدم به عریان آمد
درشوق توهم ای یارهرجا بکنم پرسان
درطاعت ودرحاجـــت نامت به زبان آمد
رســـــولی)صحرایی تاکی توتنها باشی)
آخربکــــــشد دلبرباتیروکمان آمــــــــد
1392/3/3 شــغــنان
ســـفــــرهــا
شبی زقصد صــــفرها به پیــــــش یارکنم
جفای بی خبری دردلم هزار کنــــم
تمام خصلت وعادت به جستجوی تو بود
که پاره های دلم برتو من اقرارکـــنم
به آه ناله ایـــــــن دل چه وقــت می آیی
بیا تودربرمن ترک انتظــار کــــــــنم
ببین زمانه یی بی مهر من که می میرم
که روزشب به خدا ناله های زارکـــنم
عجب مدارجـفا کاری شد میــــــــسرما
عــــــــلاج درد ندارم بگوچه کارکــــــــــنم
حدیث این دل افسون درشـــــــبم بشنو
بده بوســـه تاریــــــک و یادگارکـــــــنم
فقیرگشته«رســــولی»شبی به پیش درت
برای زخانه خود بوسه وکنار کـــــــــنم
گـــیســوی یــار
ابرگیسوی ترا من درشبســــتان گشته ام
عاشقی روی ترامن درگلستان گـــــشته ام
بی تو می نالم همیش ازشوق ابروی ترا
مانده ام افسون وجیحون درغمستان گشته ام
دخت تاروزی قیامت غیرتونیست دربرم
عهدوپیمان راشکستی چشم گریان گشـــته ام
ازهمان وقتی که دیدم قد دلـــــجوی ترا
خون شده این سینه غم تاب ونالان گــــشته ام
دیده ام ازابتدا تا انتحای عمرخویــش
نیست مانند تو زیبا خانه ویران گشــــــــــته ام
ای پری رو زود کن اندرکـــنارما بیا
صبرنیست دردلی من دربیابان گــــــــــشته ام
بسته ام دســــــتی وفا دیدارتو درسالها
چشم گریان مثلی آبی دربهاران گشـــــته ام
کی ببوسم آن لبی میگــــــــــون وشرین ترا
تشنه یی آبی حیات درکوهساران گشــــته ام
ای« رسولی»تابکی دروصف آن جانانه یی
قامتی زیبای خود چون تیروکمان گـــــشته ام
1392/3/4 شغـــــــنان
