قلب زار
شدم مجنون درگـاه ی تو ای محبـوب زیباکی
ندانستـــم کجـا بـُردی دلم را تــو به چــالاکی
که با آن چشـم پُر نازو لب میگـون خود دایم
زدی آتش به قلب زار من هــردم به بی باکی
نـدیدم همچو تـو مهروی زیبایی در این عالم
گمانــم هستی از ذات پـَـری یا حــور افلاکی
توتا کی میبری جان ازبدن شاه دخُت با نازت
شــده حُسن تـو در بنـد ضمیرم سخت حکاکی
نکردی سالها هم یک نظربرمن تو ای مهوش
گُذشت این عمرشیرینم زهجرانت به غمناکی
رســـولی شـد قلندر ازجفــای چــشم جادویت
گرفتـه راهِ صحراعاقبت از رنج و درد ناکی
1395/5/5/ انستیتوت حکیم سنایی
ستیـز
ای پــَری رویِ مــن کجــا رفتـی
از ســری کـــویِ مـن کجا رفتـی
خشک شـد باغ وبــــوستان دلـــم
آب از جـــویِ مـــن کجا رفـــتی
بی تو نیست هیچ عطردر گـل ها
گـل خــوش بـویِ مـن کجا رفـتی
ســالـها در فـــراقـــت حیـــرانــم
ظالـم از کـویِ عشـق کجا رفتــی
به رسـولی مکــن ستیـزه همیــش
یــار خشــرویِ مــن کجــا رفتـی
۱۳۹۴ / ۱۵ میزان کابل
چشم جادو
به عشقـم روزی آن دلبر وفا دارم شـود یا نه
به امیـــدش سپـارم جان خــریدارم شود یا نه
زتـیر چشمِ جادویش پــریشان حال و حـیرانم
دوای سیـنهِ ریــش و دل افگــارم شـود یا نه
فغـــان اشک از هجــــرش تسلایِ دلـم دایــم
به راه اش مثل باران ها چمن زارم شود یا نه
به آن گُل روی اشکاشم نویسم من شکایت ها
ولی ارمان به دل دارم که دلـدارم شود یا نه
نسیــم عطرو احـوالش همیشه ازصبا جــویم
میســر دیــدن رخُســـار دلدارم شـــود یــا نه
تمـنا تـابـکــی داری رســولــی از دَرِ دلــبر
درایـن بیچاره گی آیا که غمخوارم شود یا نه
۱۳۹۵ / ۳۰ جدی کابل قلعه موسی
آئینه شکسته
بــَـــر درت ای نگـــــــار میـــنالـم
روز و شـب بـــــی قــــرار میـنالم
دل مـــن بـــُـــرده چشـــم شهـلایت
همچــــو بلـبـل خُمـار میــنالــــــــم
همچو آئینه هــــــم به جــــادهِ شـهر
پـــُـر زگــَـرد و غـبــــار مینـــــالم
نیست به خــــــوبان این زمانه وفا
زان سبب بـــی شمـــــار میــــنالم
بـا رقیــبان ببســـتی عهـــــــد وفــا
بیـــوفاییـــــش را هـــزار مینــالــم
ای رسـولی دیگرستیـزه بس است
ای صنـــم خــوارو زار میـــنالـــم
۲۱ حوت ۱۳۹۴ کابل
حُسن سبز
ای مه شغنانِ من رقص وسرودن خوب نیست
زلف پیچان و سیایت وا نمــودن خــوب نیست
مِی بـری گـر روزِ صـدها دل تو با نـــازو ادا
این چنین مکروفریب ودل ربـودن خوب نیست
خیـر! اگر داری جمالی نازنیــــن وحُسن سبز
لیک در باغ دلم غــم ها فـــزودن خوب نیست
رنج دل گـرنیست از دستی تـو درمان وعلاج
زخــمِ ناســـور دلـم بـــازا گشودن خوب نیست
ترک کن مَی خانه ها و محفل وبزم و سـرود
روزوشب مدهوش وبابیگانه بودن خوب نسیت
خــود ستایی ها وگردارت همه سهووخطاست
ای مه خــوبان من خود را ستودن خوب نیست
سال ها بنوشت رســولی نظــم ها از خاطرت
لیک بعد ازاین دگرشعرو سرودن خوب نیست
۱۳۹۸/ ۱۱ میزان کابل
اشک سرد
عـزیـزم سـوی من بنگر دل افکاروغم انگــیزم
به جزاز مهوش رویت درایـن دنیا بِه پــَـرهیزم
که ریختـم اشک حسرت من پی دیدارتوسال ها
شدم عمرِخـزان امروزکه گُل برگ جوان ریزم
جهان مَملو ز طــوفان ها برای ایــن گــذرگایـم
دلـم خــوناب غم دارد که صـبح و شـام میخیزم
نـــه ازملک بــدخشانم نــه ازگُـلزار واخــانـم
نه از ماوای شغنانـم ز وادی هـــای گـَـردیــزم
رسـولی تابکی نالی زجـوری آن پَری رخُسار
بسوزی شُعله ورهـرروز درونِ آتـــش تیـــزم
۱۳۹۳ / ۸ /۸ کابل شیرپور
جاده عشق
ای یارک شـُـوخ خـوش صـــدایـم
مـــرا تـــو مکـش کــه بینـو ایـم
صد تیرِجــــفا به ســـــینه خـوردم
یک بــوسه بـده که مـن گــدا یــم
مـدهــُـوش به پیـــشِ خـا ندانـــت
یک مــژه بــزن کـــه مبتــلایـــم
در جــادهِ عشیقــت گــریــــه دارم
نیست چــارهِ درد وای خــــد ایــم
در راهِ وصــــال تـــــو هــــلا کـم
کـَـی در بغلــت شـبی بیــــــا یم
در دشت جنــون رســولـی تـاکی
شـــب ها بــه فـــراقـت نالـه هایـم
1393 /1جــدی شهر فیــض آباد
رنــج والـَـم
افسوس بَـرجـوانی در دستِ ظالمــان اسـت
ای دوستــان ببینید روز وشبــم فـغان اسـت
تاب وتــوان مـن رفت قامـت کمان گردیــد
غـم بحرحَشرِ گردیـد درسیـنه ام نهان است
ای دل ندیــدی هــرگــز شـادی دمی بسویت
ایـن رنج نــوجـوانی بی نام وبی نشان است
ایـن دهَــر پُـرخـلایـق ، مملُوست ازمنافــق
بی پُـرسش وعدالت هرروز در روان است
بنــگر به بــاغ سنـُبل ، فــارغ زبـــزم بلـبل
همچون همان هزاران رنج دیده زمان است
تاکــی رسـولـی نالی بادسـت خشک وخالی
نیست حاجت بیَانی بنگرخودش عیان است
1394/5/5 کابل
بهارنو
آمــد بهار موسـوم سـَـروسَمــن رسیـــد
موج و نسیــــم گلشـن باغ و چمـن رسید
بنگربه هرطرف همه گُلزارو گـُـلرخـان
تا بـــوستان دامـــــن دشـت ودمـن رسید
باصــوت وســــاز نغمه شُورو ترانه ها
در موسمش بلـــــبل شیـرین سخن رسید
رفــت کیـــنه و کـــدورت آمــد بهـار نو
نـــوروز فصل تــــازه مشک ختن رسید
با دوستان وهمــــدم چنــگ و دوتــارها
بـزم سـُرود نـوبت رقص واتـــــن رسید
آمــد بهـار روز نــوو فصـــل ســال نــو
امیــدِ شادی در دل هـــرهـــم وطن رسید
ای دل مشو توغُره به این چرخ بی مدار
هنگام علــم دانش واخـــلاق و فـَـن رسید
تعـریف کن رسولی ز اوصاف سال نو
چــون لاله زارونـوبت جشن کُهَن رسید
۱۳۹۶ / ۷ حوت کابل شفاخانه ثنا
نوروزمبارک باد
دنیا همـه خــندان شـــد نـوروز مبارک باد
جـشنِ خـوش دهـقان شد نوروزمبارک باد
هرطـرف نگرگـُــل ها در دامنـــــه صحرا
هر جا درخــشان شـد نوروز مبــــارک باد
بلبـــل به چمـــن آمـــد آهــــوبـــه دمن آید
تا که گـل قطاران شد نوروز مبــــارک باد
کینه هـا دارم بسیـار مـــیروم ســوی مـزار
چون سخی چراغان شد نوروز مبارک باد
هرطرف شنوبلــــبل درسُراغ عشــق گــل
اتمام زمــــستان شـــد نـــوروز مبارک باد
تاجان به تن داشتم کردم تــــرا تــــوصیف
وصـــف ها فراوان شـد نوروز مبارک باد
رسـولی شــده شـادان از نیسمِ ایـن بـوستان
بلبلان خـوش الحـان شد نوروز مبارک باد
1393/29 حوت کابل
مشـُک ختـــن
نــو بهـــاران آمـدو مشُـک ختــن آورده ایـِــم
بهردیــدار گـُـل و سَـــروِ سمَـــن آورده ایـــِم
مـــا نـــوای بلبـلان و ســُـوزســـاز عاشقــان
جمله گـی با وصـل آن نازکـبدن آورده ایـــِـم
روز بـــزم مطـربـان بهـر ســُـرودِ گلرخُــان
محفـــلِ شاد وطـرّب رقص و اتـن آورده ایـِم
خوب رویان را کِنارو بـــاده نُوشان راخُمــار
با صدای نغـــزِ نَی انــدر چمـــن آورده ایـــِـم
باد نــــو روزی انبـــارد نسیـم ازعطــرِگـُــل
بـرمَشــام دوستــان بــوی وطـــن آورده ایِـم
روز وصـلِ دوستـان در فصل نو امید ماست
ایـن محبـت از دل از جــان وتــن آورده ایـِم
ای(رسولی) شادی باش بادوستان دراین بهار
با چنین فُرصت که ما از خویشتن آورده ایِم
1394/18 حوت کابل
بهار میاید
رســـید مــژده کــه فصـــل بهـار میـاید
به شهــرِهجــرتــو ای دل نگـار مـیــاید
بـه بــوستان به باغ وچمـن ترانـــه بساز
کـه بــا نسیـم صــبا مشکِ یــار مــــیاید
مشو توغافــل ومجنـون بَرو به سَیلِ نگر
نـوای نغمــه وچنـگ و دوتـــار میــــاید
بنواز نغــمه و آواز مطـــربانــه بخوان
که بـزم تــازه بـــوس و کِنـــار مـــیایــد
دلا اگرچه دورتوئی ازدیارمسکن خویش
مرنــج نوبـــت عــــزم دیــار مـیــــایــد
اگرچـه پیـرشدی ای رسـولی درغربت
ولی به کام عشق تو آن پـُر خُمار میـاید
مورخ ۱۳۹۵ / ۲۹ / حوت کابل
جشن دهقان
نگــرای دل بهـاران اسـت امــروز
فضایِ جشنِ دهقــــان است امـروز
شنو هـــرسـُـو نــوایی عنـــدلیبــان
ببین صد برگ وریحان است امروز
که آمـــد فصـل شـادی و خوشحالی
همه مست وغـزلخوان است امروز
نسیـــم و نِکهـَت و گُلــــزارو گُلشن
خوش امواج وپُرافشان است امروز
نمـــایِ سُنــــُبل وســَــرو صنـــوبر
به هــــرباغ و گلستان است امروز
یکی بلبل صفت پـُــــرسوزو نالان
دیگر پُر شُور خنــــدان است امروز
رســـولی خیـــز رَو دربــاغ دانش
که وقت علم و عرفان است امروز
مورخ ۱۳۹۶ / ۱۲ حوت کابل شفاخانه ثناء
مُعلـــم
امــروز یـــومِ مُعلــم شـان و شرافـت است
روشنگرِ ضمـیر که تاریک و ظُلمت است
او چـون درخت پـُر ثمـرو رهنمای ماست
در بـــوستان عــلم وعمل پُر طراوت است
مُعلـم چــو بــاغ دانــش و شاگـرد نهال آن
در عرصه معارف با شـان و شوکت است
کانــون فهـم و علــــم هنر در وجـــــود او
رخشــنده و معاشر با لطف و شفـقت است
مُعــلم چــو شمع دانـــش با صلح و با صفا
فارغ ز کیــنه جویی جهــل و جهالت است
معلـم درخت دانش و است نخـــلِ دوســتی
در گلعــذار عــقل و ا دب با لطــافت است
معلـم چــراغ راه و چواست دُر و هم گهر
غـواص درمیانه ای دریــــای رحمت است
معلــــم نـثـــار نـــام تـــو ام بهـر زحمتـت
حقـا که نام بلــندت ز دنــیای خلــقت است
معلـــم نـماد و الگوی اخـــلاق و معــرفت
خدمت گـذارو پُر ز فهم وهـم فراست است
معلم چو وصف مقامت به پایان نمی رسـد
گوید رسـولـی که معلم منبع شرافت است
مورخ 1396 / 13 میزان کابل
موج غم
بدل یک آرزو دارم که یک شب دربَرت باشم
به زیــر سایـهِ زلفــان مشک وعنـبـرت باشـم
توان وطاقت وصبرو وجودم رفت زهجـرانت
اســیر قامـــت سَـرو رســای پیکـــرت باشــــم
جفــا و ذلت صحرا اگــرشرط تو است شیرین
فــدا کاری چـو فرهادم که روزی دلبرت باشم
اگــرمـــوج نگاهایی تــو آن شب میرسد برمن
شوم مدهوش و دل سودا فغان در بسترت باشم
گر از لعــل لبـت گـویــم نشانی نیست درعـالم
بنـوشم تا تـوانـم است همان شب ساغرت باشم
رسـولـی از رهِ درواز رُوشان تا به سرچشمه
پیام عاجزی بنگـاشت که شب در ویـرَت باشـم
۱۳۹۶/۲۳ / سرطان کابل
فــراق خـنده
جـانانه چــرا نــازو ادا میکـــنی هرروز
صد غمزه تو با چشم سیا میکنی هرروز
مـرا زغمت زارو زبــُـون کرده یی آخر
هرجــــامه به تن قد رسا میکنـی هرروز
مجنون صفتم از رُخت ای مهوش رعـنا
چون روشنی ارض وسما میکنی هرروز
یک لحظه نه خندیدی بسوی دل مسکـین
ای شوخ چرا جورو جفا میکنی هرروز
با لعل لب و قـامـت مــوزون و رسیایت
این عاشــق نادیـده تبـــــا میکنی هرروز
تاکـی تو رســولــی کنی افسـون نگـایت
صد عاشـق رنج دیـده تبا میکنی هرروز
1395 /5/11 کابل
رنگ زعفرانی
درهجــرو دروصـال تومجنون شـدم شـدم
ازچشـم سُرمه سایی تـوافسون شـدم شـدم
دایــــم دلـم به کوچـــه عشقت دویـده بود!
با قلـب زار وسیـنهِ پـُـرخـون شــدم شــدم
از اخگـــر فغـــان دلـــم کـــس خبــر نشد
با اشک بیـنوایی چــو جیحون شـدم شــدم
بَر رنگ زعفــرانی مـن کـس نگـاه نکرد
آخرچرا به کـوی تـــو مجنون شـدم شــدم
تیری جفای عشق توهـردم رسولی خورد
بیچــاره و زلیــل جگـرخــــون شـدم شدم
مورخ 1395/ 6 / 4 کابل
عهد شکن
ای شــُوخ تـــو خـــوش نمای مایی
با چـــــــشم ســیاه چــه دلـــــربایی
با عــــهد شـــکنان تــوهم نوایــــی
لیکــــــن صنــما ز مــن جــــدایی
یـــک ذره بــه مـن نــظر نــداری
ازحــــــــال دلــــم خــــــبر نـداری
رحمــی به دلــــت اگــــر نــــداری
ازخــــــــیل جـــــُــــهود نــاروایـی
بَرسـَــرتـــومــکن شـــالک گـــلنار
دل باخـــتهِ مــن مکـــــن تــوبـیمار
ای شـــُــوخ پــَـری مُلـک بهـــشار
بــَرحــــالِ غـــــریب مــن دوایــی
پُر خـــون تـــوکردی دل من آخــر
ای لیلا پـُـــــــرجفـــــــای کــــافــِر
در عشق تـــو شد رســولی شـاعـر
دُور شو زبــرم که بـــــیوفــــایـــی
1393/7/9 شهر کابل
نامهربان
تــوهستی بیـــوفا ای مـاهِ شغنان
که من مجنونعشقت دیده گریان
گـرفتـــم راهِ صحرا ازفــراقــت
بگــردم کــوبکو دشـت وبیــابان
بکــن یکــدم تسلا این دل ریـش
ندارم طـاقتــی ایــن سیـنه بریان
نگفتی ازاول بـرمن توای شُوخ
که من نا مهربانـم نسـل شیـطان
بنـــالم هـــرقــدردردَم دوانیست
نه داکتردرجهان ماندو نه درمان
رســولی تـابکــی نـالی بیــادش
بـه او نامهــــــربان اهـــل نادان
1393/1حـوت کابل
ذوق تلخ
ای شمــعِ شب افــروز تمنـای نگـایـت
قـربان قــدو قامـــت چشمان ســـیایت
من تشـــنه دیــــدار تــو از دیـرزمانـم
آخــر بدهـم جان به رخُسار لب هایـت
درهجرو وصـــال تـوکه دیـوانه زارم
چشمم به رهت گریه لبان ازسَروپایت
ای دلبـر دیـرنه و ای شُـوخ ستــم گار
ازعُمــق دلـم ذوق تـوو فکــر بـــرایت
دارد طــلب رویِ تــو تا روز قیــامت
رســـولی تنهایی بگیــرد بــه قفــــایت
۱۳۹۲/۸ /۸ شغنان ، بهشار
دلِ جیحون
ندانـــم دل اسیرِ کیست من دیــــوانه میگـردم
که نــُـوشم باده گـُـلگون دَر مَی خانه میگردم
بریز ای ساقـــی مَه رو مست خــــانه ویرانم
بکن پُر ساغـرمیگون که من مستانه میـگردم
نه پَروا دارم ازعمرم دراین دنیای دون پَروَر
دو روزه عمرخــود بادلبر وجانانه میگـــردم
نـدانســــتم بهار زنـده گانــی دروجــــود خود
ندیـدم گلشـن وبوستان و در ویرانه مـیگـردم
مثـال آهـوی وحــشی درکـــوه و کــنارم مـن
که گم کرده چراگاه زان سبب بیگانه میگـردم
رسولی گشته چـون مجنون ازجوروجفای یار
پَــروبالــم شکست وجستجوی لانـه میـگـردم
1392/8/2 شغنان ، سرچشمه
زندان بی در
نگـارا سال ها از جـور هجرانی تـــو میسوزم
به روی جـاده و شـهرو خـیابانی تـــومیسوزم
بـه گـردابی غمت افتـــاده ام ای گـــلرُخ زیــبا
چـومجنون واله در دشت وبیابانی تــومیسوزم
زنــازو عشـوه و تمکیــن چشمانی خـرامــانت
منی دل سـوختـه ازهرتیـرمـژگانی تومیسوزم
و از جــوروجفــا دوریـت ای یـارسنگیــن دل
ذلیل و مفلس و زاروپـــریشانی تـــو میسوزد
به یــادی بــوسه ها نـازک ازلب های شیرینت
چـوفـــرهاد درفــراقی روی تابانی تـومیسوزد
فتـــادم عــاقبت در بنـد زندانـی جفـــــاهایـــت
چـوشمعِ نارسا درعشقِ ســوزانی تــومیسوزم
گمان آخـردهـــم جان و نه بیـنم روی رعنـایت
که عمریست درمیانی بنـــد زندانی تومیسوزم
ازاین رُو بارها بنوشت (رسولی) دردهجرانت
چوگُل برگ خزان درباغ وبوستانی تومیسوزم
1397 / 10 میزان کابل قلعه فتح الله
